Όταν
οι άλλες δυνάμεις οργάνωναν φιέστες και διέθεταν εκατομμύρια ευρώ για τα «καλάθια
αγροτικών προϊόντων», για εκθέσεις ανά την υφήλιο με ένα τσούρμο επιχειρηματίες,
μεγαλοξενοδόχους και εξαγωγείς, για να κλείσουν τις δουλειές τους.
Όταν
οργάνωναν φιέστες και ημερίδες για τους δρόμους της ελιάς, του κρασιού, για «κτηνοτροφικά
πάρκα» κι άλλα τέτοια. Εμείς προειδοποιούσαμε μέσα κι έξω από το Περιφερειακό
Συμβούλιο ότι αυτά είναι φιέστες, φρού φρού κι αρώματα. Αποδείχτηκε πολύ γρήγορα ότι είχαμε δίκιο.
Όπως
φούσκες ήταν ότι, μπαίνοντας στην τότε ΕΟΚ, θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια, ότι
τα αγροτοκτηνοτροφικά μας προϊόντα θα κατακλύσουν την αγορά των 300
εκατομμυρίων ευρωπαίων.
Έγινε
ακριβώς το αντίθετο, κατέκλυσαν τη χώρα μας τα βιομηχανικά προϊόντα των
μεγαλύτερων καπιταλιστικών χωρών, τα σκόρδα από την Τουρκία, οι πατάτες από την
Αίγυπτο και πάει λέγοντας.
Εμείς
παλέψαμε μαζί με τους αγρότες για να διατεθούν τα ποσά που σπατάλησε η
περιφερειακή αρχή, για να γίνεται σωστά κι έγκαιρα η δακοκτονία, για να
αποζημιωθούν οι ελαιοπαραγωγοί για το χαμένο εισόδημα από το γλυοσπόριο και το
δάκο, που είχαν δυο φορές τα τελευταία χρόνια.
Για να
στηριχθούν οι αγροτοκτηνοτρόφοι και όχι οι μεγαλοεξαγωγείς και οι
επιχειρηματίες στον αγροτοδιατροφικό τομέα. Για κατώτερες εγγυημένες τιμές, για
μέτρα μείωσης του κόστους παραγωγής, για διάθεση των προϊόντων.
Μαλώνανε
Τατούλης και Πετράκος για το που θα γίνει το δημοπρατήριο των αγροτικών
προϊόντων, στην Τριφυλία ή στην Κορινθία και δεν έγινε τελικά πουθενά. Όμως
μαζί αθώωναν κι εξωράιζαν την πολιτική της ΕΕ, το λάκκο των λεόντων, όπως πολύ
σωστά αποκαλούσαν την τότε ΕΟΚ όσοι αντιπάλευαν αυτές τις πολιτικές.
