«Στην τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλεις να είσαι πάνω από το «εγώ» και τις φιλοδοξίες. Δεν έχει να κάνει με τη διεκδίκηση του τιμονιού της Δημαρχίας μόνο. Εχει να κάνει κυρίως με το ποιος είναι ο καταλληλότερος καπετάνιος για να μπορέσει να οδηγήσει με ασφάλεια στο νέο ταξίδι της νέας απογειωτικής εποχής το Μαρούσι. Θέλει πρώτα από όλα άνθρωπο που έχει βγει μέσα από την τοπική
Αυτοδιοίκηση. Να έχει γνώση για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες του. Να είναι ένας από αυτούς και να είναι η φωνή τους. Θέλουν οι συμπολίτες του να είναι η φωνή τους. Αυτό μου λένε».
Αυτοδιοίκηση. Να έχει γνώση για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες του. Να είναι ένας από αυτούς και να είναι η φωνή τους. Θέλουν οι συμπολίτες του να είναι η φωνή τους. Αυτό μου λένε».
- Σε ό,τι αφορά όμως στο περιβόητο… χρίσμα; Τι λέει ο ίδιος γι’ αυτό;
«Δεν υπάρχουν χρίσματα και άλλα τέτοια γλυκανάλατα στην τοπική Αυτοδιοίκηση», απαντά με νόημα.
Και συνεχίζει: «Κομματικά συμφέροντα δεν μπορούν να χωρέσουν όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μία κατάσταση που την ξέρεις. Που έχεις καταστρώσει με ένα σοβαρό και έμπειρο επιτελείο ανθρώπων, συνεργατών πολύτιμων ένα στρατηγικό σχέδιο άμεσα υλοποιήσιμο την επόμενη κιόλας μέρα των εκλογών, της νίκης που ελπίζουμε ότι θα πετύχουμε. Με τη βοήθεια και την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτοί δίνουν χρίσμα. Αυτοί δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης. Αυτοί μας αφορούν για την επόμενη μέρα στο Μαρούσι».
Τα μάτια του διεισδυτικά και η σκέψη του ταχύτατη. Οχι με την έννοια της εγκεφαλικής «βιασύνης» και των λόγων που διατυπώνονται συνήθως για να εντυπωσιάσει κανείς το συνομιλητή του χωρίς ουσιαστική βάση και επιχειρήματα.
Ο Παναγιώτης Βραχνός με την ωριμότητα ενός άντρα σοφού, μεστωμένου, που έζησε τη ζωή του από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι σήμερα ως γιατρός έχει λόγο για αυτό που λέγεται ζωή. Καθημερινότητα. Ανθρωποι. Προβλήματα. Χαμόγελο. Συμπαράσταση. Αφοσίωση. Καθήκον. Ανθρωπιά.
Οι πιο πολλοί τον έχουν ως εικόνα στο μυαλό τους με την στολή την πράσινη του χειρουργού. Εκεί στο δικό του σπιτικό έμαθε να είναι κοντά στους ανθρώπους. Εμαθε να προσφέρει. Ετσι αγαπήθηκε. Ετσι κέρδισε μία ξεχωριστή θέση εδώ και χρόνια στο χρηματιστήριο της εμπιστοσύνης των πολιτών του Αμαρουσίου που τον στήριξαν.
Φέτος ο γιατρός αφήνει για λίγο στην άκρη το νυστέρι και τα σύνεργά του χειρουργείου, βγάζει την πράσινη στολή και μπαίνει δυναμικά στην κούρσα για τη διεκδίκηση της Δημαρχίας στο Μαρούσι.
Ο υποψήφιος Δήμαρχος Αμαρουσίου και επικεφαλής του συνδυασμού «ΜΑΡΟΥΣΙ –ΚΑΘΑΡΗ ΓΡΑΜΜΗ» Πάνος Βραχνός, γεννήθηκε στη Λυκοποριά Κορινθίας και κατοικεί στο Μαρούσι.
Είναι παντρεμένος με την Ευνομία Αλεξοπούλου, Ιατρό Αναισθησιολόγο, Διευθύντρια στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Αγιος Σάββας», με την οποία έχει αποκτήσει ένα γιο και μία κόρη.
Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή το 1977 και το 1983 απέκτησε τον τίτλο της ειδικότητας του Γενικού Χειρουργού.
Μετά την ολοκλήρωση των μετεκπαιδευτικών του σπουδών, εργάζεται από το 1984 στο Νοσοκομείο «ΚΑΤ» και κατείχε τη θέση του Διευθυντού της Χειρουργικής Κλινικής.
Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας εθελοντών «Γιατροί της Αγάπης», οι οποίοι προσφέρουν αφιλοκερδώς ιατρικές υπηρεσίες σε ακριτικές περιοχές της Ελλάδος, ενώ το 2015, ανακηρύχθηκα Επίτιμος Δημότης Λέρου, για την προφορά και το κοινωνικό έργο που επιτελώ στο νησί.
Το 1998 εξελέγη για πρώτη φορά Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Αμαρουσίου και επανεκλέχτηκε το 2002 και το 2014, ενώ από τον Μάρτιο του 2017 μέχρι πριν λίγο καιρό που υπέβαλε την παραίτησή του, τέλεσε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.
«Οταν διεκδικείς την εμπιστοσύνη των συμπολιτών σου αυτονόητο είναι θαρρώ πως πρέπει να προέρχεσαι από την ίδια δεξαμενή με αυτούς στη λογική του να έχεις τις ίδιες ανησυχίες και βέβαια δίψα, διάθεση για προτάσεις και δεσμεύσεις που έχουν μία λογική και ένα στρατηγικό σχέδιο. Αν δεν γνωρίζεις ο ίδιος ποια είναι τα προβλήματα στο σπίτι σου δε μπορεί να ζητάς να σε εμπιστευτούν για να δώσεις λύσεις. Είμαι ξεκάθαρος σε αυτό. Είναι ξεκάθαρη η γραμμή πάνω στην οποία κινούμαστε όλοι όσοι αποτελούμε την ομάδα αυτή που κατέρχεται στις εκλογές. Θέλουμε, μπορούμε και θα διεκδικήσουμε αυτό που μας αξίζει. Μία πόλη που θα αλλάξει. Που επιβάλλεται να αλλάξει. Και τα προβλήματα είναι χρόνια και δυστυχώς παραμένουν, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις διογκώνονται. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να πάμε παρακάτω».
- Το «παρακάτω» είναι η επόμενη μέρα, προφανώς σε αυτήν αναφέρεστε…
«Μα, επιβάλλεται να καταλάβουμε ότι αυτό που έχει σημασία είναι η επόμενη μέρα. Το πώς θα γίνει αυτή η πόλη που παραδοσιακά είναι το στολίδι της Αττικής αυτό που της αξίζει. Μητροπολιτικό κέντρο και πρότυπο για όλους τους άλλους Δήμους. Τα προβλήματα της καθημερινότητας, κυκλοφοριακό, στάθμευση, ασφάλεια των πολιτών, καθαριότητα καθημερινά και παντού, σταδιακός προγραμματισμός για την ολοκλήρωση των τεχνικών έργων, ασφαλτόστρωση παντού, όπου απαιτείται και διάνοιξη όλων των αδιάνοικτων δρόμων, καλαίσθητα πεζοδρόμια ανά γειτονιά, θέματα ηχορύπανσης, τόνωση της τοπικής αγοράς και των επαγγελματιών, εξεύρεση θέσεων εργασίας για τους νέους του Δήμου μας, είναι από τα πρώτα θέματα που θα ασχοληθούμε. Το νοικοκύρεμα των οικονομικών του Δήμου είναι και θα είναι το πρώτιστο μέλημά μας. Και βέβαια η υποστήριξη σε όλους τους πολίτες».
- Του ζητάμε να γίνει πιο συγκεκριμένος. Η «υποστήριξη» για κάποιους είναι απλώς μία λέξη αόριστη, νεφελώδης. Ο κ. Βραχνός όμως γίνεται καθαρά επεξηγηματικός.
«Είμαι σαφής. Μακριά από κόμματα και μηχανισμούς περίπλοκους. Στην τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει το παιχνίδι και το μοίρασμα της πίτας να γίνεται με ίσους όρους. Οπως ο φούρναρης που βάζει στο φούρνο τα ψωμιά, τα πλάθει με τον ίδιο τρόπο. Αυτός είναι ο καλός φούρναρης. Οταν είσαι δίκαιος με όλους, τότε πετυχαίνεις το στόχο σου. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτή την υπόθεση που λέγεται Δήμος Αμαρουσίου. Οι πολίτες θα επιλέξουν το δήμαρχό τους, δε γίνεται να έρθει κανείς σε αυτή τη θέση φυτευτός και καθ’ υπόδειξη κανενός. Είναι αστείο κάτι τέτοιο. Ο εκλεκτός για μία τόσο ευαίσθητη και υπεύθυνη θέση πρέπει να βγει μέσα από τους ίδιους τους πολίτες. Ως γιατρός έμαθα ότι εργάζεσαι και προσφέρεις 24 ώρες το 24ωρο. Αν δεν μπορείς να το κάνεις ασχολήσου με κάτι άλλο. Πρέπει να είσαι κοντά σε αυτούς που σε χρειάζονται, που σε εμπιστεύονται που εμπνέονται και οραματίζονται μέσα από εσένα και τις δικές σου επιδιώξεις. Αυτά είναι τα εργαλεία που πρέπει κανείς να έχει για να πετύχει παντού».
- Ωστόσο η αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο, τον πολίτη, συνιστά την αδιάλειπτη ανάγκη της προσφοράς.
«Και βέβαια. Τα πάντα κινούνται με μοχλό την προσφορά. Θυμάμαι τους αείμνηστους γονείς μου να με παροτρύνουν, σχεδόν επιτακτικά, λέγοντάς μου, παιδί μου, να προσφέρεις, να είσαι πάντα εκεί που οι άλλοι σε χρειάζονται, ποτέ να μην είσαι απών εκεί που μπορείς να είσαι παρών. Οταν αποφασίσεις να βγεις μπροστά και να διεκδικήσεις μία καλύτερη πόλη για τους Μαρουσιώτες πρέπει να το κάνεις επειδή θέλεις να προσφέρεις και όχι για να κάτσεις σε μια καρέκλα. Αυτή η λογική της καρέκλας δεν ταιριάζει στη δική μου φιλοσοφία ζωής. Εμαθα να δουλεύω για ώρες ατελείωτες».
- Οταν αποφασίσατε να θέσετε υποψηφιότητα στις προσεχείς δημοτικές εκλογές,δηλώσατε δημοσίως «στο μυαλό μου καταστάλαξε και έγειρε η ζυγαριά της αέναης,της διαρκούς εν ζωή προσφοράς, παρά τις δυσκολίες που εκτιμώ ότι θα συναντήσω στην πορεία μου». Να υποθέσω λοιπόν ότι και η ιατρική διαδραμάτισε ουσιαστικό ρόλο σε αυτό…
«Ακριβώς. Η ιατρική σου δίνει έμπνευση και είναι κατά μία έννοια η καλύτερη προπόνηση για κάποιον που θέλει να προσφέρει. Οι εφημερίες στο νοσοκομείο ένα πράγμα μου έμαθαν. Οτι η εργασία και η προσφορά δεν έχουν ωράριο. Οταν δεις τη ζωή σου με ωράριο, έχεις χάσει το στόχο. Εχεις χάσει τη διάθεση να ονειρεύεσαι. Αυτό μας λείπει στο Δήμο. Ο οραματισμός. Αυτό θέλω να ξυπνήσω σε όλους. Να νιώσουν ότι όλοι μαζί μπορούμε να αγωνιστούμε μεθοδικά, παθιασμένα, στοχευμένα. Οι άνθρωποι που έχουν πάθος για αυτό που κάνουν δε διαμαρτύρονται ποτέ. Δε μιλούν με λόγια και υποσχέσεις ανεδαφικές, κάνουν έργα. Είμαι των έργων. Είμαι έτοιμος να υπηρετήσω ουσιαστικά το Μαρούσι».
inthecity.gr
