Το ελληνικό ποδόσφαιρο, που αποτελεί φυσικά μία ευκρινή αντανάκλαση ολόκληρης της ελληνικής πραγματικότητας, δεν σταματά ποτέ να μας εκπλήσσει. Σε ένα απόγευμα που τίποτα δεν προμήνυε το τι θα επακολουθούσε, γίναμε για ακόμη μια φορά μάρτυρες μιας τραγικής, κακοστημένης παράστασης.
Το παιχνίδι ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς, αγωνιστικούς και μη, αφού η άνανδρη επίθεση των οπαδών του Παναθηναϊκού στον πάγκο του Ολυμπιακού στο 5ολεπτό αποτέλεσε ένα αντιπροσωπευτικότατο τρέιλερ του τι θα ακολουθούσε.
Είναι πραγματικά αξιοσημείωτος ο τρόπος που στην Ελλάδα του 2019, σε ένα ματς με μοναδικό παρονομαστή το γόητρο, αφού βαθμολογικό ενδιαφέρον δεν υπήρχε, οι φυσικοί αυτουργοί του προπηλακισμού έφυγαν από τις κερκίδες του ΟΑΚΑ, διέσχισαν ολόκληρο το αχανές ταρτάν του γηπέδου και βρέθηκαν ανενόχλητοι να απειλούν τη σωματική ακεραιότητα των μελών της ερυθρόλευκης αποστολής..
Στο αγωνιστικό κομμάτι, η επανέναρξη του παιχνιδιού μετά τα μπάχαλα των
γνωστών-αγνώστων βρήκε τους δύο αιωνίους να εναλλάσσονται στους ρόλους της γάτας και του ποντικιού. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε μέχρι το 35ο λεπτό τις εντυπώσεις, παίζοντας συντεταγμένα, οργανωμένα και κυνικά. Το γεγονός ότι δεν μετουσίωσε την υπεροχή του σε γκολ, οφείλεται κατά συντριπτικό ποσοστό στην καταπληκτική εμφάνιση του Ζοζέ Σα, που μετά την κλήση του στην Εθνική Ομάδα της χώρας του, δείχνει καλύτερος από ποτέ, στέλνοντας μήνυμα στον Ολυμπιακό ότι οφείλει να προσφέρει γη και ύδωρ προκειμένου να τον κρατήσει.
Στην πλευρά του Ολυμπιακού, εμφανίστηκε στο πρώτο ημίχρονο το εξής παράδοξο φαινόμενο. Από τη μία πλευρά, τα πρώτα επιθετικά βιολιά της ομάδας έμοιαζαν εκτός τόπου και χρόνου, με χειρότερο όλων τον εμφανώς αποδιοργανωμένο Ποντένσε και από την άλλη, απρόσμενοι πρωταγωνιστές πραγματοποίησαν ένα αξιοσημείωτο αγωνιστικό step-up. Ο Μπουχαλάκης, σε εμφάνιση που θύμισε το αυγουστιάτικο ρεσιτάλ του με τη Μπέρνλι θύμιζε Μπουσκέτς και ο Μασούρας έδειξε ότι μπορεί σε αγωνιστικό επίπεδο να έχει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης, αλλά σε θέματα νοοτροπίας και τσαγανού, είναι καθ’όλα αντάξιος της ερυθρόλευκης φανέλας.
Όσο το πρώτο ημίχρονο εξελισσόταν, οι ερυθρόλευκοι αντιλαμβάνονταν ολοένα και περισσότερο τον φόβο των αντιπάλων τους και έπαιρναν μέτρα στο γήπεδο. Ιδιαίτερα στο τελευταίο εικοσάλεπτο, τα παιδαριώδη λάθη των αμυντικών του Παναθηναϊκού, μαρτυρούσαν ομάδα σε πανικό! Η χαμένη ευκαιρία του Φορτούνη στην τελευταία φάση του δευτέρου ημιχρόνου, ήταν απλά μία πρόγευση του τι θα ακολουθούσε.
Πράγματι, με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός μπήκε αποφασισμένος να τελειώσει τη δουλειά. Στο 48ο λεπτό ο Κούτρης με μία εκπληκτική σέντρα βρήκε τον Γκερέρο και σε μία φάση καρμπόν με εκείνη του Μιλάνου, ο Ολυμπιακός έκανε το αποφασιστικό βήμα για να πάρει τη νίκη.
Οι ερυθρόλευκοι είχαν επιβεβαιώσει την υπεροχή τους, είχαν φέρει το παιχνίδι εκεί ακριβώς που το ήθελαν και οι αποσβολωμένοι, άπειροι σε επίπεδο μεγάλων παιχνιδιών, ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού δεν θα μπορούσαν να ανατρέψουν την κατάσταση ακόμη και αν το παιχνίδι διαρκούσε 2 συνεχόμενα μερόνυχτα.
Και ξαφνικά, όλα τελείωσαν! Το ποδοσφαιρικό ντέρμπι πέρασε σε δεύτερη μοίρα και το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε στο ντέρμπι που εκτυλισσόταν στα πέριξ του ΟΑΚΑ ανάμεσα στους χούλιγκαν του Παναθηναϊκού και την αστυνομία.
Το ματς διακόπηκε προσωρινά, ωστόσο η αποτυχία του Παναθηναϊκού να εκκενώσει το γήπεδο οδήγησε τον Γερμανό διαιτητή να διακόψει οριστικά το παιχνίδι.
Το πώς μια χούφτα ανεγκέφαλων κατάφερε να καταστρέψει ακόμα ένα ποδοσφαιρικό γεγονός στην Ελλάδα καθώς και η ταυτότητα των ηθικών αυτουργών που οπλίζουν τα χέρια τους δεν εμπίπτει στη δική μας καθ’ύλην αρμοδιότητα. Ας ασχοληθεί μαζί τους η Πολιτεία, επενδύοντας για μια φορά περισσότερο στην πρόληψη από ότι στην αγαπημένη της καταστολή!
Με την εξέλιξη που πήραν τα πράγματα, η αγωνιστική ανάλυση καθίσταται δυστυχώς περιορισμένη. Τις επόμενες μέρες, το αθλητικό ρεπορτάζ θα δώσει τη θέση του στο δικαστικό, οι αναλυτές θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον τους από το ποδόσφαιρο στη μελέτη των κανονισμών και οι οπαδοί θα περιμένουν την ετυμηγορία των αρμόδιων οργάνων για την τιμωρία του Παναθηναϊκού.
Ενός μεγάλου συλλόγου, που εδώ και οχτώ χρόνια διανύει την πιο μαύρη περίοδο της ιστορίας του, φτάνοντας κάθε χρόνο ολοένα και πιο κοντά στον υποβιβασμό. Ενός συλλόγου που όσο κι αν τον έχουμε αποστραφεί ανά τα έτη, ιδιαίτερα με τα αίσχη του μπάσκετ, αποτελεί πάντα τον μεγάλο, παραδοσιακό αντίπαλο του Ολυμπιακού.
Κλείνοντας, ο ερυθρόλευκος οργανισμός έφυγε αλώβητος από τη φαρσοκωμωδία του ΟΑΚΑ. Σε επίπεδο βαθμολογίας, γοήτρου και εντυπώσεων. Η αγωνιστική κυριαρχία σε τέτοιου είδους παιχνίδια, σφυρηλατεί τον χαρακτήρα μιας ομάδας που ανοικοδομήθηκε συθέμελα φέτος το καλοκαίρι.
Η απολύτως δίκαιη παραμονή του Μαρτίνς απόψε οριστικοποιήθηκε και με τη δεύτερη θέση εξασφαλισμένη, ο Ολυμπιακός ξεκινά πιο ήρεμος από ποτέ τον σχεδιασμό του για τα προκριματικά του ChampionsLeagueστα τέλη Ιουλίου.
Όσο για τους κινδύνους που διατρέχει ο Παναθηναϊκός, σε αντίθεση με εκείνους που την Παρασκευή ούρλιαζαν με όλη τους τη δύναμη «αντίο, αντίο εκεί στην Α2», δεν νιώθουμε την παραμικρή χαρά.
Μονάχα απογοήτευση, θλίψη και αηδία!
