Ολοκληρώθηκε και τυπικά η «παράδοση» του ονόματος της Μακεδονίας με ελληνική υπογραφή αφού πέρασε από την Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών με 153 ψήφους υπέρ.
Μετά από τρεις ημέρες συζητήσεων, ακραία πόλωση και επεισόδια και χημικά έξω από την Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε άλλη μία κοινοβουλευτική νίκη αφού είδε εκτός από τους 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με τον ίδιο) και άλλους 8 αδέσποτους-προθύμους να υπερψηφίζουν την Συμφωνία των Πρεσπών. Όλοι τους, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, έδωσαν το «ναι» στην Συμφωνία.
Συνολικά
- ΝΑΙ: 153
- ΟΧΙ: 146
- Παρών: 1 (Γρηγόρης Ψαριανός)
Πρώην ΑΝΕΛ:
Έλενα Κουντουρά
Θανάσης Παπαχριστόπουλος
Πρώην ΚΙΝΑΛ:
Θανάσης Θεοχαρόπουλος
Πρώην Ποτάμι (Ο κ. Δανέλλης διεγράφη, η ΚΟ του Ποταμιού διαλύθηκε) :
Σταύρος Θεοδωράκης
Γιώργος Μαυρωτάς
Σπύρος Λυκούδης
Σπύρος Δανέλλης
Πρώην ΝΔ:
Κατερίνα Παπακώστα
Αίσθηση προκάλεσε και το όχι του ανεξάρτητου βουλευτή και πρώην βουλευτή των ΑΝΕΛ, Βασίλη Κόκκαλη ο οποίος είναι υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και τροφίμων της κυβέρνησης Τσίπρα.
Ο κακός χαμός έγινε στην ψηφοφορία για την συμφωνία των Πρεσπών με τους
Χρυσαυγίτες βουλευτές.Αφορμή ήταν η ψήφος του κ. Μπαρμπαρούση ο οποίας αντί να πει ΟΧΙ είπε ΟΧΙ στην προδοσία κάτι που έκανε έξαλλο τον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση και του είπε ότι δεν θα καταχωρηθεί η ψήφος του αν δεν την αλλάξει σύμφωνα με τα πρότυπα της διαδικασίας.
Τα μέλη της Χρυσής Αυγής με τον Ηλία Κασιδιάρη προεξέχοντος άρχισαν να φωνάζουν και να λένε συνθήματα προς το προεδρείο με τον κ. Βούτση να επιμένει στην στάση του και τελικά να καταχωρείται η ψήφος του κ. Μπαρμπαρούση ως ΌΧΙ.
Μάλιστα, βουλευτής της Χρυσής Αυγής προσπαθούσε να συγκρατήσει τον Γιάννη Λαγό που κινήθηκε απειλητικά προς άλλους βουλευτές. Επεισόδιο όμως δημιούργησε και ο βουλευτής της ΕΚ Γιάννης Σαρίδης που σήκωσε ένα πανό.
Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας – μιλώντας στην Πέμπτη στην Ολομέλεια – έκανε λόγο για “ιστορική συμφωνία”, εξαπολύοντας πυρά στα κόμματα της αντιπολίτευσης για τη στάση τους. Όπως χαρακτηριστικά είπε «το πραγματικό σας πρόβλημα δεν είναι η Συμφωνία αλλά εγώ».
«Εθνικό λάθος» χαρακτήρισε τη Συμφωνία ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης. Σε υψηλούς τόνους κατά της συμφωνίας κινήθηκαν και οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης.
Στο δρόμο για τη ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών υπήρξαν «αναταράξεις» στο πολιτικό σκηνικό. Σε δύο κόμματα- στο Κίνημα Αλλαγής και στους Ανεξάρτητους Έλληνες- υπήρξαν διαγραφές από τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες, ενώ ραγδαίες ήταν οι εξελίξεις στο Ποτάμι.
Με βάση το άρθρο 15 του Κανονισμού της Βουλής απαιτούνται πέντε βουλευτές –οι οποίοι μάλιστα πρέπει να έχουν εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο του κόμματος στις τελευταίες εκλογές- για να υφίσταται Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Το Ποτάμι μετά την «έξοδο» του Γιώργου Αμυρά δεν έχει πλέον Κοινοβουλευτική Ομάδα, με το Σταύρο Θεοδωράκη να προϊδεάζει για εσωκομματικές αποκαλύψεις. «Την ερχόμενη εβδομάδα θα πω ποιος σκότωσε το Ποτάμι» ήταν η χαρακτηριστική αναφορά του από το βήμα της Βουλής.
Την ίδια ώρα ο Πάνος Καμμένος βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί αφού η επιβίωση της ΚΟ των ΑΝΕΛ εξαρτάται από την απόφαση που θα λάβει ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος που υπερψήφισε την Συμφωνία. Ενώ αρχικά είχε πει πως θα παραιτηθεί της έδρας, στην συνέχεια οι πληροφορίες των θέλουν να αναμένει προκειμένου να μην διαλυθεί η ΚΟ των ΑΝΕΛ.
Η ιστορική αλήθεια για την Μακεδονία – 7 ερωταπαντήσεις
1. Μήπως η περιοχή των Σκοπίων ήταν όντως Μακεδονία; Ποια είναι η ιστορική αλήθεια;Οπως αναφέρεται στην επιστολή του Διπλωματικού Κύκλου Συνταξιούχων Πρέσβεων, «οι πολίτες της χώρας αυτής αρνούνται να δεχθούν την ιστορική αλήθεια, ότι η περιοχή των Σκοπίων ήταν τμήμα της Αρχαίας Δαρδανίας, ως τούτο επιβεβαιώνεται από αδιάσειστα αρχαιολογικά, εθνολογικά, γλωσσικά και άλλα στοιχεία. Ενδεικτικά, παραθέτουμε περικοπή από το έργο (“Περιηγηματικόν Πικτάκιον” εκδοθέν στο Αμστερνταμ το 1706) του Νεοέλληνα διανοητή που διακρίθηκε στον ευρωπαϊκό χώρο Αναστασίου Μιχαήλ, όπου υπογραμμίζει ότι “με τη Μοισία (σημερινή Σερβία) προσομορούσιν (συνορεύουν) οι Δαρδανικοί Σκούποι (δηλαδή τα σημερινά Σκόπια)”».
2. Είναι «μακεδονική» η γλώσσα που ομιλούν οι Σκοπιανοί;
Οχι, και μάλιστα δεν έχει απολύτως καμία σχέση. Το δέχονται άλλωστε και οι πολίτες της ΠΓΔΜ και το διατρανώνει ρητά η πολιτική τους ηγεσία στην πρόσφατη ρηματική διακοίνωσή της, ότι δηλαδή η γλώσσα τους «is within the group of South-Slavic languages», δηλαδή «ανήκει στην ομάδα των νότιων-σλαβικών γλωσσών».
Ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης σημειώνει χαρακτηριστικά ότι πρόκειται για βουλγαροσερβική νοτιοσλαβική γλώσσα την οποία αποκαλούν ψευδώς μακεδονική, και όχι (τουλάχιστον) σλαβομακεδονική ή μακεδονοσλαβική. Δηλαδή, από επιστημονικής και ιστορικής απόψεως, η γλώσσα που ομιλείται στην ΠΓΔΜ είναι μια βουλγαρική γλώσσα με σερβικά στοιχεία.
3. Είναι αλήθεια ότι το 1977 αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ αυτή η βουλγαροσερβική γλώσσα που μιλούσαν στα Σκόπια ως «μακεδονική»;
Οχι, αυτό είναι ψευδές. Οπως εξηγεί και πάλι ο καθηγητής Μπαμπινιώτης, σε μια τεχνική διάσκεψη εμπειρογνωμόνων για τη χρήση του λατινικού αλφαβήτου στη γραφή των γεωγραφικών ονομάτων όλων των χωρών του ΟΗΕ που διοργανώθηκε τότε στην Αθήνα από το υπουργείο Πολιτισμού, ο Γιουγκοσλάβος αντιπρόσωπος της τότε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας μετέφερε απλώς πώς προτείνει να γίνει η μεταγραφή των γραμμάτων του σλαβικού κυριλλικού αλφαβήτου με λατινικό αλφάβητο, όπως έγινε και για άλλες χώρες.
4. Είναι ορθό το επιχείρημα του πρωθυπουργού ότι με τη συμφωνία των Πρεσπών η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να εφαρμόσει την πολιτική που ακολουθούσαν προηγούμενες κυβερνήσεις τα τελευταία 40 χρόνια;
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από τον ισχυρισμό αυτόν. Οπως επισημαίνουν οι καθηγητές Αγγελος Μ. Συρίγος και Ευάνθης Χατζηβασιλείου, «η Ελλάδα εγκαταλείπει μια βασική πολιτική 150 ετών. Είναι δε περίεργο το επιχείρημα ότι η διευθέτηση τούτη συνάδει με την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων και ιδίως με τις αποφάσεις του 2008. Ολες οι ελληνικές κυβερνήσεις στο παρελθόν επιζήτησαν την αλλαγή του ονόματος του κράτους επειδή αυτό, κατά την παγκόσμια πρακτική, θα συμπαρέσυρε το όνομα του λαού του. Είναι αστείο να ισχυριζόμαστε μόνοι μας ότι επί 28 χρόνια η Ελλάδα ζητούσε αλλαγή του κρατικού ονόματος της ΠΓΔΜ για να έχει το δικαίωμα να αποκαλεί τον λαό της “Μακεδόνες”, σκέτο!».
5. Αναγνωρίζεται ή όχι «μακεδονική» ταυτότητα για τους πολίτες της ΠΓΔΜ; Γιατί είναι «ταυτότητα» και όχι «ιθαγένεια»;
Ναι, διότι, εκτός από τη γλώσσα, αναγνωρίζεται και «ταυτότητα», ήτοι τα κυριότερα συστατικά στοιχεία για τη δημιουργία μιας εθνικής οντότητας, όπως τονίζεται σε επιστολή του Διπλωματικού Κύκλου Συνταξιούχων Πρέσβεων. Σύμφωνα με τους καθηγητές Α. Συρίγο και Ε. Χατζηβασιλείου, «η εξαιρετικά ατυχής επιλογή του όρου “nationality” της γειτονικής χώρας συνοδεύεται από τον ορισμό της ως “μακεδονική/πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας”. Πέραν όμως αυτού, το άρθρο 7 της συμφωνίας ορίζει ότι με τους όρους “Μακεδονία” και “μακεδονικός” θα περιγράφονται, ως προς την ΠΓΔΜ, η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά. Σίγουρα, αυτό δεν είναι ορισμός ιθαγένειας. Είναι ορισμός ταυτότητας». Επίσης, ο καθηγητής Συρίγος αναφέρει ότι «δίνει γλώσσα, δίνει υπηκοότητα και, δυστυχώς, με τη διπλωματική διακοίνωση δίνει και λαό, όπου για πρώτη φορά αναφέρεται ότι υπάρχει “μακεδονικός» λαός”. Μάλιστα, η αλλαγή του ονόματος από ΠΓΔΜ σε “Βόρεια Μακεδονία” πρακτικά αναιρείται από το γεγονός ότι, με τη συμφωνία, ο λαός της γειτονικής χώρας θα αποκαλείται “μακεδονικός” και όχι “βορειομακεδονικός”».
6. Μήπως τουλάχιστον εξαλείφονται οι αλυτρωτικές βλέψεις των Σκοπιανών μετά τη συμφωνία;
Οχι, αλλά, αντιθέτως, ενισχύονται. Σύμφωνα με τους 18 πρώην πρέσβεις, «η εν λόγω συμφωνία θα αποτελέσει το εφαλτήριο για τη συνέχιση της “αλυτρωτικής” πολιτικής από τους βόρειους γείτονές μας, αναπροσαρμοσμένης στα νέα δεδομένα που τους παραχωρούνται (γλώσσα, ταυτότητα, εθνική υπόσταση) και θα ενσπείρει σύγχυση ως προς την ελληνικότητα της ιστορικής ελληνικής Μακεδονίας. Είναι δε εξωπραγματικό να πιστεύεται ότι ο πολίτης μιας τρίτης χώρας (π.χ. Αφρικής, Λατινικής Αμερικής κ.λπ.) θα ενδιαφερθεί να ανατρέξει στην παραπάνω συμφωνία για να πληροφορηθεί ότι η “μακεδονική γλώσσα της Βορείου Μακεδονίας” είναι σλαβική και “ουδεμία σχέση έχει με τη γλώσσα του Μεγάλου Αλεξάνδρου”».
7. Είναι βέβαιο ότι θα τηρηθεί η συμφωνία από πλευράς Σκοπίων;
Οπως σημειώνει ο καθηγητής Συρίγος, «η υπογραφή μιας συμφωνίας δεν σημαίνει και την εφαρμογή της. Το παράδειγμα της συμφωνίας οριοθετήσεως των θαλασσίων ζωνών Ελλάδας – Αλβανίας είναι πρόσφατο. Το δέλεαρ για να υπογράψει τη συμφωνία η Αλβανία ήταν η ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Αφού ολοκληρώθηκε η ένταξη, η Αλβανία επικαλέσθηκε απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της και ζήτησε επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας. Κινδυνεύουμε να δούμε επανάληψη της ίδιας ιστορίας. Η Ελλάδα θα κυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών και κυρίως το πρωτόκολλο εντάξεως στο ΝΑΤΟ. Ακολούθως, οι Σκοπιανοί μπορεί να ανακαλύψουν κάποιο εσωτερικό πρόβλημα και να ερμηνεύσουν αλλιώς τη συμφωνία. Αλλωστε, και αυτό το έχουμε ξαναδεί».
Αυτό είναι το πλήρες κείμενο της συμφωνίας των Πρεσπών
Το σχέδιο νόμου φέρει τον τίτλο «Κύρωση της Τελικής Συμφωνίας για την Επίλυση των Διαφορών οι οποίες περιγράφονται στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993), τη Λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 και την Εδραίωση Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ των Μερών».Περιλαμβάνει το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο, όπως αυτό προέκυψε από τη συμφωνία των Πρεσπών τον Ιούνιο του 2018 μεταξύ της ελληνικής πλευράς και της ΠΓΔΜ, καθώς και την επίσημη ελληνική μετάφραση.
Οπως σημειώνεται στο άρθρο «1» του Πρώτου Μέρους της συμφωνίας, «η παρούσα Συμφωνία είναι τελική και από τη θέση της σε ισχύ τερματίζει την Ενδιάμεση Συμφωνία μεταξύ των Μερών που υπεγράφη στη Νέα Υόρκη στις 13 Σεπτεμβρίου 1995».
Στα αμέσως επόμενα άρθρα της συμφωνίας σημειώνεται:
2. Τα Μέρη αναγνωρίζουν ως δεσμευτικό το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που διεξήχθησαν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, στις οποίες και τα δύο Μέρη έχουν δεσμευθεί κατ’ εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των
Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993) καθώς επίσης και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995.
3. Σε συνέχεια αυτών των διαπραγματεύσεων έχουν γίνει αμοιβαίως αποδεκτά και συμφωνήθηκαν τα ακόλουθα:
α) Tο επίσημο όνομα του Δεύτερου Μέρους θα είναι «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», το οποίο θα είναι το συνταγματικό όνομα του Δεύτερου Μέρους και θα χρησιμοποιείται erga omnes, όπως προβλέπεται στην παρούσα Συμφωνία. Το σύντομο όνομα του Δεύτερου Μέρους θα είναι «Βόρεια Μακεδονία».
β) Η ιθαγένεια του Δεύτερου Μέρους θα είναι Μακεδονική/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας, όπως αυτή θα εγγράφεται σε όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα.
γ) Η επίσημη γλώσσα του Δεύτερου Μέρους θα είναι η «Μακεδονική γλώσσα», όπως αναγνωρίσθηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977, και περιγράφεται στο Άρθρο 7 (3) και (4) της παρούσας Συμφωνίας.
δ) Οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» έχουν την έννοια που αποδίδεται στο Άρθρο 7 της παρούσας Συμφωνίας.
ε) Οι κωδικοί χώρας για τις πινακίδες αυτοκινήτων του Δεύτερου Μέρους θα είναι ΝΜ και ΝΜΚ. Για όλους τους άλλους σκοπούς, κωδικοί χώρας παραμένουν οι ΜΚ και MKD, όπως επισήμως αποδόθηκαν από τον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης (ΔΟΤ).
ζ) Ο επιθετικός προσδιορισμός για το Κράτος, τα επίσημα όργανά του, και τις άλλες δημόσιες οντότητες θα ευθυγραμμίζεται με το επίσημο όνομα του Δεύτερου Μέρους ή το σύντομο όνομα, ήτοι, «της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας» ή «της Βόρειας Μακεδονίας». Άλλες χρήσεις επιθέτου, περιλαμβανομένων εκείνων που αναφέρονται σε ιδιωτικές οντότητες και δρώντες, που δεν έχουν σχέση με το Κράτος και τις δημόσιες οντότητες, δεν έχουν συσταθεί με νόμο και δεν απολαμβάνουν οικονομικής υποστήριξης από το Κράτος για δραστηριότητες στο εξωτερικό, δύνανται να ευθυγραμμίζονται με το Άρθρο 7 (3) και (4). Η χρήση επιθέτου για δραστηριότητες δύναται να ευθυγραμμίζεται με το Άρθρο 7 (3) και (4).
Τούτο δεν επηρεάζει τη διαδικασία που καθιερώθηκε με το Άρθρο 1 (3) (θ) και τα σύνθετα ονόματα των πόλεων που υφίστανται κατά την ημερομηνία υπογραφής της παρούσας Συμφωνίας.
Δείτε εδώ το σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει τη συμφωνία των Πρεσπών.
