Της Λέττας Καλαμαρά
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής την Παρασκευή (21/12/2018), χωρίς τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας στη χώρα και χωρίς Εθνική Στρατηγική.
Μετά από ένα μπαράζ πολεμικών δημιοσιευμάτων για την "κόλαση" του Αιγαίου, πλήθος προπαρασκευαστικών εμπρηστικών δηλώσεων και Χριστουγεννιάτικων ευχών μαζί, το Εθνικό Συμβούλιο ευχόμαστε να είναι επικοδομητικό. Το Μεταπολιτευτικό μυστήριο της εξωτερικής πολιτικής χωρίς Εθνική Στρατηγική δυστυχώς παραμένει και η Ελλάδα περιμένει την επόμενη Κυβέρνηση πλέον μήπως και το διατυπώσει κάποτε.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής την Παρασκευή (21/12/2018), χωρίς τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας στη χώρα και χωρίς Εθνική Στρατηγική.
Μετά από ένα μπαράζ πολεμικών δημιοσιευμάτων για την "κόλαση" του Αιγαίου, πλήθος προπαρασκευαστικών εμπρηστικών δηλώσεων και Χριστουγεννιάτικων ευχών μαζί, το Εθνικό Συμβούλιο ευχόμαστε να είναι επικοδομητικό. Το Μεταπολιτευτικό μυστήριο της εξωτερικής πολιτικής χωρίς Εθνική Στρατηγική δυστυχώς παραμένει και η Ελλάδα περιμένει την επόμενη Κυβέρνηση πλέον μήπως και το διατυπώσει κάποτε.
Στρατηγική
συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας υπέγραψε πρόσφατα ο Αν.Υπουργός και συγκαλών
το Εθνικό Συμβούλιο, γνωστός δικηγόρος των αναδρομικών και εφέσεων έναντι του
Κράτους, κ.Κατρούγκαλος. Αλλεπάλληλες οι πρόφατες επισκέψεις του Υπουργού Εθνικής
Άμυνας κ.Καμένου και του Πρωθυπουργού της Αριστεράς κ.Τσίπρα στη Μόσχα, με τον πρώτο
να αναφέρεται σε στρατηγικό σύμμαχο και το δεύτερο στην ενιαία με τη Ρωσία
αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ευρώπης, κυρίαρχο στόχο της Ρωσικής Εθνικής Στρατηγικής. Αν κάποιος μπορεί να βγάλει συμπέρασμα για
την εθνική στρατηγική μας ασφαλώς διεκδικεί Νόμπελ Εξωτερικής Πολιτικής. Να θυμίσουμε
ότι η Ρωσία πλέον κατονομάζει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη Δύση ως τη μεγαλύτερη εθνική
απειλή ασφαλείας της, ενώ και η Δύση με αλλεπάληλες κυρώσεις και αμυντικές ενέργειες
απωθεί τη Ρωσία από την Ευρώπη όσο περισσότερο γίνεται για την ενεργειακή απεξάρτηση της τελευταίας.
Όσο
πιο χαρακτηριστικά μπορούσε ο Πούτιν είχει προειδοποιήσει
τις ΗΠΑ για τα
γεγονότα της Ουκρανίας αναφερόμενος πως μία αναταραχή σε Ελλάδα και
Κύπρο θα μπορούσε να
αποτελέσει ένα αντίβαρο στις ενέργειες της Δύσης. Τα γεγονότα της
Ουκρανίας και της Συρίας φαντάζουν αλληλένδετα. Η γείτονα και
σύμμαχος Τουρκία, μέσα από τη στρατηγική της σχέση πλέον με Ρωσία και το
Ιράν
δείχνει να δελεάζεται να εξυπηρετήσει όλους όσοι ικανοποιούνται με
μία εθνική αναταραχή στην Ελλάδα. Κυρίως το βαθύ παρακράτος της
Μεταπολιττευτικής Ελλάδας που ελέχοντας μέσα ενημέρωσης, διεφθαρμένους
πολιτικούς και συνεργαζόμενους υποτακτικούς αξιωματούχους δίνει την
ύστατη μάχη του για να διατηρηθεί στον ζωή και τον εθνικό κορμό.
Το
παραμύθι των Ιμίων που κόστισε στην Ελλάδα 3 παλληκάρια
και δισεκατομμύρια
μίζες δοσίλογων Υπουργών Εθνικής Άμυνας για πολλά έτη πρέπει να
σταματήσει. Πάνω σε αυτό συνεχίστηκε η λεηλασία της Ελλάδας για την
καταστροφή του 2009 και το σούρσιμό μας μέχρι τον Αλέξη Τσίπρα εις βάρος
του απλού λαού. Η
καταγραφή μίας εθνικής στρατηγικής οφείλει να είναι η πρώτη
προτεραιότητα της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, που το βαθύ Κράτος της Ελλάδας
και της Ευρώπης πασχίζει να
αποτρέψει την άνοδό του στην εξουσία. Οι λαλίσαντες πατριώτες του Εθνικού Συμβουλίου ας μας πούνε επιτέλους
πώς θα υλοποιήσουν την πατριωτική τους στάση. Με μελομακάρονα και
κουραμπιέδες, αεριοδιακομιδές και μετανάστες, δεν υπερασπίζεται ο Στρατός την πατρίδα. Με πληρωμένη θητεία δεν πολεμάς ποτέ.
Χρειάζονται
γεμάτα στρατόπεδα, αμυντική βιομηχανία, ισχυρή διπλωματία και αποφασιστικότητα.
Ο ομολογουμένως ένθερμος πατριώτης Υπουργός κ.Καμένος είναι καλό να πείσει όλους για την
ανακήρυξη της ΑΟΖ επί των ημερών του και όχι να την αφήνει και αυτός στον επόμενο σαν το φάκελο της αναδιοργάνωσης που άφησαν όλοι οι προκάτοχοί του με άγνωστα ανταλλάγματα.
Εκτός και αν ως λαός αδυνατούμε να την υπερασπιστούμε γιατί το μόνο
πραγματικά που ενδιαφερόμαστε είναι τα κονδύλια της Ευρώπης και τα λεφτά του
Δημοσίου εις το όνομα της Ελλάδας.
Τέλος, ας σκεφτούμε, αν δεν κάνουμε πόλεμο ξανά μετά από 100 χρόνια με την Τουρκία, μήπως να κάνουμε
τον αγωγό EastMed το
γρηγορότερο. Οι αγωγοί ενέργειας στην Ευρώπη φέρνουν πάντα ζωή, ευημερία και
έσοδα, για τα οποία δεν γίνεται και πολύς λόγος, περιέργως. Μήπως, τελικά, δεν θέλουμε να
γίνουμε Νορβηγία αλλά
Καζακστάν; Μήπως δεν θέλουμε εκλογές, αλλά μία Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη Πρωθυπουργό;
Σαν
ποντιακό ανέκδοτο ακούγεται πάντως... Οι επόμενες 24 ώρες αναμένονται
με ενδιαφέρον, ασφαλώς... Ας κρατάνε τα πρακτικά οι υπεύθυνοι για τον
ιστορικό του μέλλοντος και όχι μόνο...