Ένας προσωπικός κύκλος κλείνει…
Οι πρώτες δημοτικές εκλογές που παρακολούθησα λίγο πιο στενά, ήταν αυτές του 1994. Είχα ακούσει τις προεκλογικές ομιλίες, είχα μιλήσει με διάφορους από τους πρωταγωνιστές και γενικά είχα προβληματιστεί για πρώτη φορά τόσο έντονα με το θέμα Τοπική Αυτοδιοίκηση. Μάλλον τότε πρέπει να κόλλησα το «μικρόβιο». Λίγο μετά, κατέθεσα στο δημοτικό συμβούλιο ένα πακέτο προτάσεων με τίτλο «Ξεχωριστό Ξυλόκαστρο», που είναι η πρώτη μου επίσημη εμπλοκή με τα
αυτοδιοικητικά. Εκεί άνοιξε ο πρώτος κύκλος, ο κύκλος της συμμετοχής μου στα κοινά του τόπου.
Ο δεύτερος κύκλος, ο πιο μέσα, ο κύκλος της συμμετοχής μου στις δημοτικές εκλογές άνοιξε το 2002. Μετείχα στις εκλογές του 2002 και του 2006 με την Αρμονική Ανάπτυξη και το 2010 και 2014 με τη Συμπολιτεία Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης. Αυτός ο δεύτερος κύκλος είναι που κλείνει μετά το πέρας αυτής της αυτοδιοικητικής θητείας και δεν θα συμμετάσχω στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ο λόγος της απόφασής μου αυτής είναι ότι δεν νιώθω πια τη δύναμη και την επιθυμία που ένιωθα για ν’ αλλάξω καταστάσεις και ανθρώπους μέσα από τις εκλογές και το δημοτικό συμβούλιο. Δεν μου αρέσει πια ούτε το εκλογικό παιχνίδι, ούτε ο ρόλος του εκπροσώπου κάποιων στο δημοτικό συμβούλιο. Έτσι, για τα δικά μου μέτρα και σταθμά, δεν θα είμαι καλός σε αυτό που κάνω και είναι κάτι που δεν θέλω. Άλλωστε, όλοι οι κύκλοι κλείνουν κάποια στιγμή και γι’ αυτόν η στιγμή έφτασε.
Απολογισμό δεν χρειάζεται να κάνω. Αυτό που θέλω να κάνω είναι να ευχαριστήσω όλους αυτούς που συνταξιδέψαμε αυτά τα χρόνια και για την παρέα και για τη βοήθεια και για τη συμβολή τους σε όλα τα όμορφα που σκαρώσαμε μαζί και σε όλα τα άσχημα που αποτρέψαμε να συμβούν. Πιστεύω ότι οι αγώνες που δώσαμε και τα 8 χρόνια της Αρμονικής Ανάπτυξης και τα 8 χρόνια της Συμπολιτείας άξιζαν τον κόπο και το χρόνο που αφιερώσαμε. Τώρα όσον αφορά στη Συμπολιτεία Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης, σύντομα θα κληθούν τα μέλη και οι φίλοι της για να αποφασίσουμε για την επόμενη μέρα και τη συνέχειά της χωρίς εμένα.
Η ενασχόλησή μου με τα κοινά δεν πρόκειται να σταματήσει, γιατί αυτό είναι κάτι που δεν μου ταιριάζει. Άλλωστε αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε όλοι μας και αν το κάνουμε μπορεί κάτι να αλλάξει. Θα είμαι παρών ως πολίτης πια και θα συνεχίσω να παλεύω για όλα αυτά που θέλω και να αντιπαλεύω όλα αυτά που θεωρώ ότι είναι επιζήμια για τον τόπο και όχι μόνο. Οι εποχές είναι δύσκολες και οι αγώνες που πρέπει να δώσουμε τοπικά και ευρύτερα είναι πολλοί και σημαντικοί. Ραντεβού στους κοινούς αγώνες λοιπόν που πρέπει να δώσουμε κι αν τυχόν χαθούν «Καλή αντάμωση στα γουναράδικα», αλλά τουλάχιστον θα έχουμε αγωνιστεί…
Ανδρέας Απ. Ζάρρος
