Το Δίκταμο (δίχταμος) είναι ένα ενδημικό φυτό που συναντάται στην Κρήτη
και χρησιμοποιείται ως ρόφημα. Η Κρητική γη φημίζεται για την ποικιλία
της σε βότανα τα οποία φύονται στις πλαγιές του Ψηλορείτη και στις
υπόλοιπες ορεινές σειρές της Μεγαλονήσου. Το όνομά του λοιπόν το
Δίκταμο το πήρε από την οροσειρά Δίκτη στο Λασίθι της Κρήτης στην οποία
και βρισκόταν σε αφθονία. Βέβαια το θαυμάσιο αυτό
βότανο, το οποίο είναι
ένα αυτοφυές πολυετές φυτό, μπορούμε να το συναντήσουμε κατ' ουσίαν στα
περισσότερα βουνά της Κρήτης -κυρίως σε απόκρημνα σημεία- ενώ είναι
πασίγνωστο από τα αρχαία χρόνια για τις ευεργετικές του ιδιότητες. Στην
αρχαιότητα ο Κρητικός Δίκταμος ονομαζόταν και "αρτεμίδιο", δίνοντας στο
φυτό το όνομα της θεάς που πλήγωνε με δηλητηριασμένα βέλη.
Ωστόσο, σχεδόν όλοι ανεξαιρέτως οι συγγραφείς της εποχής εκθειάζουν την
ικανότητα του φυτού αυτού να γιατρεύει τις πληγές και να αποβάλλει τα
βέλη από το σώμα των ανθρώπων και των ζώων. Ο Διοσκουρίδης χρησιμοποιεί
το φυτό για να γιατρέψει τραύματα από πολεμικά όπλα και αναφέρεται συχνά
σε ένα είδος κρασιού αρωματισμένου με δίκταμο. Ο Αριστοτέλης αναφέρει
ότι, τα αγριοκάτσικα που ζουν στα βουνά της Κρήτης, όταν τραυματιστούν,
μασούν δίκταμο και το αποβάλλουν από το σώμα τους. Ο Βιργίλιος αναφέρει
επίσης ότι η θεά Αφροδίτη έκανε καλά τον Αινεία με δίκταμο, που μάζεψε
μόνη της από τα βουνά της Κρήτης. Ο Ιπποκράτης στα βιβλία του για τη
"Μαιευτική και γυναικολογία" αναφέρει ότι κοπάνιζε δίκταμο σε ζεστό
νερό, έτσι ώστε να βοηθήσει τις εγκύους να γεννήσουν. Η χάρη του
Δίκταμου θα φτάσει μέχρι το Βυζάντιο, το οποίο θα εισάγει από την Κρήτη
μεγάλες ποσότητες του φυτού για την παρασκευή κυρίως αλοιφών, ενώ οι
Ευρωπαίοι τον Μεσαίωνα αρωμάτιζαν με αιθέριο έλαιο δίκταμου ηδύποτα όπως
η βενεδικτίνη και η τραπιστίνη.
....................
