Η βουλευτής και τομεάρχης Οικονομίας-Ανάπτυξης της ΝΔ Ντόρα Μπακογιάννη, μίλησε σήμερα στο Συνέδριο της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου με θέμα: «Ελληνικό Αλουμίνιο: Ένας κλάδος στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη της χώρας» που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής.
Η πρώην υπουργός υποστήριξε ότι «η κυβέρνηση ναρκοθετεί την πορεία της οικονομίας. Εκτός της καταστροφικής πολιτικής σε φορολογικό και ασφαλιστικό, δημιουργεί τη νέα ωρολογιακή βόμβα του ιδιωτικού χρέους. Οι Έλληνες χρωστούν 102 δισ. στην Εφορία, 31 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία και 100 δισ. στις τράπεζες. Εάν προστεθούν και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στις ΔΕΚΟ και στους Δήμους, οι πολίτες χρωστούν συνολικά 240 δισ. Την ίδια ώρα, εμβληματικές επενδύσεις είναι παγωμένες. Οι δε αποκρατικοποιήσεις γράφονται και ξαναγράφονται στα μνημόνια και στα μεσοπρόθεσμα, αλλά δεν προχωρούν. Επιπλέον, οι δημόσιοι υπάλληλοι αυξήθηκαν κατά 28.000, οι συμβασιούχοι κατά 14.000 και οι μετακλητοί κατά 500. Αυτό μεταφράζεται σε αύξηση του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο κατά μισό δισεκατομμύριο το 2017».
Υπογράμμισε ότι η φιλοσοφία της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη θέλει τις ελληνικές βιομηχανίες στο επίκεντρο της αναπτυξιακής πολιτικής. «Δεν νοείται ανάπτυξη χωρίς ισχυρή βιομηχανία» τόνισε και αναφέρθηκε στους βασικούς άξονες της πολιτικής της ΝΔ για τη στήριξη της βιομηχανίας.
«Πρώτος άξονας, δραστική μείωση της φορολογικής και ασφαλιστικής επιβάρυνσης εργαζομένων και επιχειρήσεων. Δεύτερος άξονας, καθιέρωση αυτοματοποιημένου συστήματος αδειοδότησης δραστηριοτήτων. Τρίτος άξονας, ριζική βελτίωση του χωροταξικού και πολεοδομικού πλαισίου για τις επενδύσεις. Τέταρτος άξονας, εξασφάλιση ρευστότητας. Πέμπτος άξονας, ολοκληρωμένο σχέδιο για χαμηλότερο ενεργειακό κόστος. Έκτος άξονας, στήριξη της εξωστρέφειας της οικονομίας.
Η Ντόρα Μπακογιάννη κατέληξε λέγοντας ότι «εμείς στη Νέα Δημοκρατία σχεδιάζουμε τη μετάβαση από την «οικονομία της απομίμησης» στην οικονομία της καινοτομίας και της εξωστρέφειας. Θέλουμε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας που θα βρίσκουν θέση στις διεθνείς αγορές. Η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση που θα αναγνωρίζει στην επιχειρηματικότητα την κινητήρια μηχανή της οικονομικής ευημερίας. Μια κυβέρνηση που θα στηρίζει την επιχειρηματική πρωτοβουλία και θα είναι αποφασισμένη να αναδείξει την δημιουργικότητα των Ελλήνων» και σημείωσε ότι «είμαστε αποφασισμένοι για μία «Συμφωνία Καινοτομίας και Εξωστρέφειας» ανάμεσα στις επιχειρήσεις, την πολιτεία και τους κοινωνικούς εταίρους. Είμαστε αποφασισμένοι να διαμορφώσουμε το κατάλληλο περιβάλλον, ώστε τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα να παράγει προϊόντα υψηλού επιπέδου και να ξεφύγει από την καινοτομική υστέρηση».
Ακολουθεί η ομιλία της Ντόρας Μπακογιάννη
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο κ. Δουκίδη και τα μέλη της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου για την τιμητική τους πρόσκληση. Δυστυχώς, τα νέα για την οικονομία δεν είναι ενθαρρυντικά. Την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση ψήφισε μεσοπρόθεσμο που
Τρία χρόνια τώρα, η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να μειώσει το κόστος δανεισμού στα αντίστοιχα επίπεδα χωρών του ευρωπαϊκού νότου, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την έξοδο στις αγορές με αυτοπεποίθηση. Όμως, το πρόβλημα παραμένει βαθιά πολιτικό. Πρόβλημα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης. Η κυβέρνηση υποσχέθηκε πέρσι κλείσιμο αξιολόγησης χωρίς μέτρα, ποσοτική χαλάρωση, υψηλή ανάπτυξη, διαγραφή χρέους και μείωση πλεονασμάτων στο 2,5% φέτος και στο 2% για του χρόνου. Πόσες από αυτές τις υποσχέσεις υλοποίησε; Καμία. Μάλιστα, όταν ανέλαβε ο κ. Τσίπρας, η Κομισιόν προέβλεπε ότι το ΑΕΠ θα έφτανε τα 217 δισ. και φέτος ρίχνει την πρόβλεψη στα 183 δισ. Αυτό τι σημαίνει; Χάσαμε πλούτο 34 δισεκατομμυρίων, δηλαδή κάθε οικογένεια έχασε 8.300 ευρώ.
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση ναρκοθετεί την πορεία της οικονομίας. Εκτός της καταστροφικής πολιτικής σε φορολογικό και ασφαλιστικό, δημιουργεί τη νέα ωρολογιακή βόμβα του ιδιωτικού χρέους. Οι Έλληνες χρωστούν 102 δισ. στην Εφορία, 31 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία και 100 δισ. στις τράπεζες. Εάν προστεθούν και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στις ΔΕΚΟ και στους Δήμους, οι πολίτες χρωστούν συνολικά 240 δισ. Την ίδια ώρα, εμβληματικές επενδύσεις είναι παγωμένες. Οι δε αποκρατικοποιήσεις γράφονται και ξαναγράφονται στα μνημόνια και στα μεσοπρόθεσμα, αλλά δεν προχωρούν. Επιπλέον, οι δημόσιοι υπάλληλοι αυξήθηκαν κατά 28.000, οι συμβασιούχοι κατά 14.000 και οι μετακλητοί κατά 500. Αυτό μεταφράζεται σε αύξηση του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο κατά μισό δισεκατομμύριο το 2017.
Σ’ αυτό το κλίμα, η βιομηχανία καλείται να αντιμετωπίσει δύο μεγάλες προκλήσεις: να παραμείνει ζωντανή ξεπερνώντας τα εμπόδια που δημιούργησε η κρίση, και να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της εξασφαλίζοντας τη θέση που της αξίζει στη διεθνή αγορά.
Στην Ελλάδα, η αποεπένδυση των τελευταίων χρόνων, τα παραδοσιακά μικρά μερίδια της μεταποίησης ως προς τη συνολική παραγωγή, η στασιμότητα της παραγωγικότητας και κυρίως η αναπτυξιακή ισχύς της βιομηχανίας καθιστούν αναγκαία την εφαρμογή μίας στοχευμένης βιομηχανικής πολιτικής που να απαντά στα παρακάτω ζητήματα:
Πρώτον, οι ελληνικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας. Για να το πω απλά, το κόστος δανεισμού τους είναι διπλάσιο εκείνου των διεθνών ανταγωνιστών τους.
Δεύτερον, η επαχθής φορολογική επιβάρυνση των επιχειρήσεων στερεί επενδυτικά κίνητρα. Ταυτόχρονα, οι υψηλές εργοδοτικές εισφορές και το υψηλό κόστος ενέργειας εξουδετερώνουν τα δυνητικά οφέλη των όποιων μεταρρυθμίσεων.
Τρίτον, τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εγχώριος βιομηχανικός τομέας. Η ελληνική οικονομία δεν ενσωματώνει την απαιτούμενη παραγωγική γνώση, προκειμένου να επιτύχει μεγαλύτερο βαθμό συμμετοχής στις παγκόσμιες αλυσίδες αξίας. Σύμφωνα με το δείκτη οικονομικής πολυπλοκότητας του 2017, η Ελλάδα καταλαμβάνει μόλις την 59η θέση ανάμεσα σε 124 κράτη, μετά τη Βοσνία και την Αγκόλα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαστε 22οι στην ενσωμάτωση της καινοτομίας στην οικονομία και 26οι στην ψηφιακή οικονομία.
Η φιλοσοφία της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη θέλει τις ελληνικές βιομηχανίες στο επίκεντρο της αναπτυξιακής πολιτικής. Δεν νοείται ανάπτυξη χωρίς ισχυρή βιομηχανία. Οι Έλληνες ξέρουν να παράγουν καλά προϊόντα. Το σχέδιό μας για να τους στηρίξουμε, συνοψίζεται στους παρακάτω άξονες:
Πρώτος άξονας, δραστική μείωση της φορολογικής και ασφαλιστικής επιβάρυνσης εργαζομένων και επιχειρήσεων. Δεσμευόμαστε για μείωση της φορολογίας επιχειρήσεων από 29% σε 20%, σε 2 χρόνια, και μείωση του φόρου μερισμάτων στο 5%. Η φορολογική πολιτική πρέπει να έχει κατεξοχήν αναπτυξιακό πρόσημο. Πρέπει να δίνει κίνητρα, όπως υπεραποσβέσεις, διπλασιασμό της περιόδου συμψηφισμού ζημιών με κέρδη, μείωση της φορολογίας σε επενδύσεις σε έρευνα και τεχνολογία. Αυτές οι παρεμβάσεις θα είναι καταλύτης για να πραγματοποιηθούν οι σημαντικές επενδύσεις που ακόμα λιμνάζουν λόγω φορολογικής αβεβαιότητας. Επιπλέον, σχεδιάζουμε ένα ασφαλιστικό σύστημα, με μεγαλύτερη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη συμπληρωματική σύνταξη και την υγεία, πάντα υπό την εποπτεία του κράτους. Έτσι, θα μειωθούν οι εισφορές, θα αυξηθεί η ανταποδοτικότητα και ο ασφαλισμένος θα έχει κίνητρα για ιδιωτική συμπληρωματική ασφάλιση.
Δεύτερος άξονας, καθιέρωση αυτοματοποιημένου συστήματος αδειοδότησης δραστηριοτήτων. Όλα θα γίνονται ηλεκτρονικά και αυθημερόν, ενώ η διεξαγωγή ελέγχων θα γίνεται από πιστοποιημένους φορείς. Προτείνουμε, επίσης, να λειτουργούν τα επιχειρηματικά πάρκα ως ενδιάμεσοι φορείς έκδοσης άδειας εγκατάστασης και λειτουργίας. Δηλαδή, δεν θα χρειάζεται ξεχωριστή αδειοδότηση κάθε επιχείρησης που θα λειτουργεί σε ένα πάρκο.
Τρίτος άξονας, ριζική βελτίωση του χωροταξικού και πολεοδομικού πλαισίου για τις επενδύσεις. Κάθε επενδυτής θα γνωρίζει επιτέλους πού και πώς μπορεί να επενδύσει. Προτείνουμε την κατηγοριοποίηση των χρήσεων γης σε 4 πεδία: κατοικία, παραγωγικές δραστηριότητες, ειδικές χρήσεις, τουρισμός. Ταυτόχρονα, σχεδιάζουμε την άμεση απλοποίηση στην κατηγοριοποίηση των βιομηχανικών δραστηριοτήτων με βάση τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, καταργώντας κριτήρια που αποδείχθηκαν παντελώς ανεπαρκή, όπως το απαρχαιωμένο «επίπεδο όχλησης». Αναμορφώνουμε πλήρως το πλαίσιο των βιομηχανικών περιοχών, ώστε να ενθαρρύνουμε τη συγκέντρωση οικονομικής δραστηριότητας σε οργανωμένους υποδοχείς. Απλά, γρήγορα, χωρίς γραφειοκρατία.
Τέταρτος άξονας, εξασφάλιση ρευστότητας. Για μας, είναι αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα η μόχλευση των πόρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων, σε συνδυασμό με το ΕΣΠΑ και τα κεφάλαια του ιδιωτικού τομέα. Θα δώσουμε έμφαση στους τομείς υψηλής προστιθέμενης αξίας: Τουρισμός και δεύτερη κατοικία, προϊόντα με ονομασία προέλευσης του πρωτογενούς τομέα, ενέργεια, logistics, μεταποίηση και εξαγωγές διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων. Αλλά και υψηλή τεχνολογία. Η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει το τρένο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε πρόσφατα το σχέδιό μας για το συνολικό ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους και της οικονομίας. Πρέπει να γεφυρώσουμε το ψηφιακό χάσμα που μας χωρίζει από την υπόλοιπη Ευρώπη.
Πέμπτος άξονας, ολοκληρωμένο σχέδιο για χαμηλότερο ενεργειακό κόστος. Στόχος μας είναι η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας με βάση το στόχους της Κομισιόν. Με διάσωση, αρχικά, της Δ.Ε.Η. και με εξεύρεση στρατηγικού επενδυτή. Με ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ σε ποσοστό 66% για διευκόλυνση της επανεκκίνησης των έργων διασύνδεσης των νησιών με την ηπειρωτική χώρα. Με προώθηση των διαγωνισμών για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, και με αξιοποίηση του φυσικού αερίου και των εναλλακτικών πηγών. Η βιομάζα, το βιοαέριο, η γεωθερμία αποτελούν εξαιρετικές λύσεις.
Έκτος άξονας, στήριξη της εξωστρέφειας της οικονομίας. Η Ελλάδα παραμένει τελευταία ανάμεσα στην Ευρώπη ως προς τις εξαγωγές σε σχέση με το ΑΕΠ. Η δημοσιονομική προσαρμογή δεν αρκεί. Η αύξηση των εξαγωγών είναι προϋπόθεση για βιώσιμη έξοδο από τα Μνημόνια. Μετά από 3 χαμένα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, απαιτείται νέα αρχή με μια σειρά πρωτοβουλιών:
- Διεύρυνση του ωραρίου στα τελωνεία και ενεργοποίηση του έργου για την ενιαία θυρίδα που απλοποιεί σε ολόκληρη τη χώρα τις διαδικασίες εξαγωγών.
- Ενοποίηση των επιμέρους δημοσίων δομών για την εξωστρέφεια σε ένα ενιαίο φορέα, με διοικητική αυτονομία και επικεφαλής προερχόμενο από την αγορά.
- Προτεραιότητα στην ταχεία επιστροφή του ΦΠΑ στους εξαγωγείς.
Καθώς βρισκόμαστε στην Ελληνική Ένωση Αλουμινίου, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η βιομηχανία μη σιδηρούχων μετάλλων, όπως το αλουμίνιο, είναι στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή οικονομία. Τα μη σιδηρούχα μέταλλα αντιπροσωπεύουν το 1,8% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Στην Ελλάδα, ο κλάδος έδειξε αξιοσημείωτη αντοχή στα χρόνια της κρίσης. Συγκράτησε ή και αύξησε τα μερίδιά του. Αποτελεί το 2ο εξαγωγικό κλάδο της ελληνικής βιομηχανίας, με το 50% των προϊόντων να απορροφώνται από την απαιτητική σε ποιότητα ευρωπαϊκή αγορά. Ταυτόχρονα, ο κλάδος συντηρεί 30.000 άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας.
Όμως, για να διατηρήσουμε τη δυναμική, χρειάζεται ποιοτική αναβάθμιση των παραγόμενων προϊόντων, ώστε να συμβαδίσουμε με τις διεθνείς τάσεις που θέλουν προϊόντα φιλικά στο περιβάλλον. Οι κρίσιμοι παράγοντες τους οποίους πρέπει να συνυπολογίσει μία ολοκληρωμένη στρατηγική για τη βιομηχανία αλουμινίου αφορούν τις παρακάτω πολιτικές:
-Κυκλική οικονομία και οικονομία χαμηλής εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα. Η ενσωμάτωση της κυκλικής οικονομίας θα οδηγήσει σε εξοικονόμηση πόρων προσφέροντας νέες δυνατότητες ανάπτυξης. Οι μοναδικές ιδιότητες του αλουμινίου το καθιστούν βασικό παράγοντα για την οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και την κυκλική οικονομία που οικοδομεί η Ευρώπη, πράγμα που αυξάνει τη αναζήτηση λύσεων με βάση το αλουμίνιο.
- Επενδύσεις και καινοτομία σε όλη την αλυσίδα παραγωγής.
- Ψηφιακή οικονομία. Η ψηφιοποίηση των εγχώριων επιχειρήσεων και, ταυτόχρονα, η ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ενιαίας ψηφιακής αγοράς θα αυξήσει κατακόρυφα την παραγωγικότητα.
- Κανονιστικό πλαίσιο. Το θεσμικό πλαίσιο πρέπει να διευκολύνει π.χ. την πιστοποίηση νέων προϊόντων και πατεντών.
- Κλαδική αναπτυξιακή στρατηγική. Απαιτείται στοχευμένη παρέμβαση σε επίπεδο κλάδου, στο πλαίσιο του αναπτυξιακού σχεδίου της Νέας Δημοκρατίας, με ορίζοντα δεκαετίας.
- Εξετάζουμε την εφαρμογή του κυπριακού μοντέλου για τα τουριστικά καταλύματα, δηλαδή την αύξηση του συντελεστή δόμησης υπό τον όρο της ενεργειακής και αισθητικής αναβάθμισης των κτηρίων. Χωρίς κόστος για το κράτος η οικονομία και η αγορά θα αναθερμανθούν.
- Τέλος, οφείλουμε να ρίξουμε βάρος στο διεθνές εμπόριο. Εξάγουμε το 75% της ελληνικής παραγωγής, με παρουσία σε 60 χώρες. Η πολιτική προστατευτισμού του Τραμπ και οι δασμοί ύψους 10% στις εισαγωγές αλουμινίου από την Ευρώπη προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία. Η Ευρώπη δεν μπορεί να μείνει απαθής. Οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα για να αποκατασταθεί η διατλαντική εμπορική ισορροπία που χτιζόταν επί δεκαετίες. Να κρατήσουμε ανοιχτές τις αγορές παρά την επιθετική συμπεριφορά του Τραμπ στο διεθνές εμπόριο. Επιπλέον, πρέπει να ενισχύσουμε την επαφή με νέους εμπορικούς προορισμούς. Για παράδειγμα, σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, μακροπρόθεσμα αναμένεται αύξηση των ευρωπαϊκών εξαγωγών αλουμινίου κατά 30%.
Εμείς στη Νέα Δημοκρατία σχεδιάζουμε τη μετάβαση από την «οικονομία της απομίμησης» στην οικονομία της καινοτομίας και της εξωστρέφειας. Θέλουμε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας που θα βρίσκουν θέση στις διεθνείς αγορές.
Η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση που θα αναγνωρίζει στην επιχειρηματικότητα την κινητήρια μηχανή της οικονομικής ευημερίας. Μια κυβέρνηση που θα στηρίζει την επιχειρηματική πρωτοβουλία και θα είναι αποφασισμένη να αναδείξει την δημιουργικότητα των Ελλήνων. Αυτό μπορεί να το πετύχει η Νέα Δημοκρατία. Διαθέτουμε τη γνώση και το σχέδιο για τη μετάβαση σε εξωστρεφές και δυναμικό αναπτυξιακό μοντέλο.
Είμαστε αποφασισμένοι για μία «Συμφωνία Καινοτομίας και Εξωστρέφειας» ανάμεσα στις επιχειρήσεις, την Πολιτεία και τους κοινωνικούς εταίρους. Είμαστε αποφασισμένοι να διαμορφώσουμε το κατάλληλο περιβάλλον, ώστε τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα να παράγει προϊόντα υψηλού επιπέδου και να ξεφύγει από την καινοτομική υστέρηση. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
