Με άρθρο του στην εφημερίδα “Δημοκρατία”, ο Μανώλης Κοττάκης
επισημαίνει τους κινδύνους που διατρέχει το πολιτικό σύστημα, λόγω της
ατελούς ανάγνωσης των προτεραιοτήτων της ελληνικής κοινωνίας, με
αποτέλεσμα την άνοδο των άκρων.
Ο έμπειρος αθρογράφος μάλιστα, σημειώνει με νόημα ότι, τα συγκεκριμένα ρεύματα παραμένουν… κρυμμένα στις δημοσκοπήσεις, και είναι εξαιρετικά πιθανό να εκτονωθούν στην κάλπη.
Το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη στην εφημερίδα “Δημοκρατία” αναφέρει τα εξής:
Η έρευνα της γνωστής ΜΚΟ επρόκειτο να παρουσιαστεί στους Δελφούς. Επειδή όμως τα ευρήματά της δεν συμβάδιζαν με το κοσμοπολίτικο ιδεολόγημα του γνωστού Φόρουμ, προτιμήθηκε ο ενταφιασμός τους και η ανακοίνωσή τους σε ύστερο χρόνο. Την Κυριακή, όταν δημοσιεύτηκαν επιλεκτικώς σε εφημερίδα, δεν γνώρισαν καλύτερη τύχη. Οι απαντήσεις των Ελλήνων για τη Μακεδονία, τους μετανάστες, τους γάμους ομοφυλοφίλων, την εγκληματικότητα, το πώς γίνεται κανείς Ελληνας, την Εκκλησία, τις ιθαγένειες θάφτηκαν εκ νέου για έναν πολύ απλό λόγο: Γιατί σηματοδοτούν την ήττα της μοναδικής σκέψης.Καθημερινώς οι Ελληνες βομβαρδίζονται μονοπωλιακά από τις απόψεις των αναλυτών της πολιτικής ορθότητας χωρίς αντίλογο. Οσοι καταχωρίζονται στην Ακροδεξιά έχουν αποκλειστεί από τα ΜΜΕ, ενώ όσοι θεωρούνται Κεντροδεξιά ζητούν συνεχώς συγγνώμη που δεν είναι Αριστερά. Είτε για τα Θρησκευτικά είτε για τη Μακεδονία ή για τους μετανάστες ερωτώνται, τις περισσότερες φορές ακολουθούν δουλικά την άποψη της Αριστεράς, μέχρι που η πραγματικότητα τους εκδικείται όλους. Δεξιούς – αριστερούς.
Οι απαντήσεις των Ελλήνων στην εν λόγω δημοσκόπηση δείχνουν ότι βλέπουν τα κανάλια, δεν τα ακούν. Οτι παρατηρούν τους σχολιαστές αλλά αγνοούν τη μοναδική σκέψη. Οτι μαθαίνουν τις θέσεις των κομμάτων αλλά τις απορρίπτουν. Η στροφή στον νεοσυντηρητισμό και τον εθνικισμό είναι παραπάνω από προφανής. Φωνάζει.
Και το ερώτημα είναι: Τι συμβαίνει; Τρελάθηκαν οι Ελληνες και έγιναν ακροδεξιοί; Η απάντηση είναι όχι. Απλώς δεν βρίσκουν τον εαυτό τους στις δηλώσεις των κομμάτων και στις λέξεις των σχολιαστών. Ρωτούν «πού είμαι εγώ;» και δεν τους βρίσκουν. Κανείς δεν μιλά για τις πλειονότητες. Δοξάζονται μόνο οι μειονότητες.
Οταν ο θεσμός της οικογένειας είναι αυτός που κράτησε την Ελλάδα όρθια στην κρίση αλλά το πολιτικό σύστημα αναδεικνύει ως βασικό πρότυπο την επιλογή της ταυτότητας φύλου, πώς να μην ξεκόψει από το «κοπάδι» της πολιτικής ορθότητας η πλειονότητα; Οταν θεωρείται προοδευτικό να δίδεται η σημαία σε μετανάστη ο οποίος είναι μήνες στην Ελλάδα και δεν ξέρει πού πατάει, γιατί προκαλεί απορία που θεριεύει η άποψη «Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι»; Οταν οι πολιτικές δυνάμεις μετέχουν στο έργο «όσοι περνούν στο Αιγαίο είναι όλοι πρόσφυγες» και σήμερα ανακαλύπτουμε ότι από τους περίπου 68.000 που πέρασαν τα σύνορα το 2017 μόλις οι 16.000 κατάγονται από τη Συρία, τότε γιατί απορούμε επειδή ισχυρό τμήμα της κοινωνίας ρέπει προς τα άκρα; Αφού τα «κέντρα» δεν καταδέχονται να το ακούσουν! Και, τέλος, όταν η ΕΛ.ΑΣ. δίνει επίσημα στοιχεία για την εγκληματικότητα χωρίς ποσοστά συμμετοχής αλλοδαπών, τότε έρχεται μια ωραιότατη δημοσκόπηση που λέει πως οι Ελληνες χρεώνουν όλο το έγκλημα στους ξένους.
Αν γεννάται λοιπόν εθνικιστικό ρεύμα που υπερβαίνει τη Χρυσή Αυγή, αυτό οφείλεται στην ξεπερασμένη μέθοδο ανάλυσης της κοινωνίας από την Αριστερά που αποδέχεται εν μέρει και η Κεντροδεξιά. Κάποιοι καμαρώνουν περισσότερο αν τους πουν φιλελεύθερους παρά δεξιούς. Το πρόβλημα εν προκειμένω είναι όμως ότι ο κόσμος δεν ακολουθεί.
Και το χειρότερο: Δεν το λέει στις δημοσκοπήσεις. Τους το κρατά για έκπληξη.
ysterografa.gr
