Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

Άρθρο Μαρία Θελερίτη, βουλεύτρια ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α. Κορινθίας

Παρά την ένταση που κυριάρχησε στην εγχώρια πολιτική ατζέντα και στην καθημερινή ζωή ανεβάζοντας τους τόνους και την ένταση για τα εθνικά θέματα αλλά και τα θέματα πολιτικής ηθικής (όπως το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, ο εκφοβισμός ως πολιτική στρατηγική και τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, η όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας σε βάρος της

Ελλάδας και της Κύπρου η οποία έχει πλέον μετατραπεί σε “ευρωπαϊκό πρόβλημα”, και βέβαια το οικονομικό σκάνδαλο διαρκείας στον χώρο των προμηθειών σε βάρος των προϋπολογισμών των νοσοκομείων, των ασφαλισμένων και του δημόσιου συμφέροντος με την πολύκροτη υπόθεση της Novartis), εδώ στην Πελοπόννησο, οι οργανισμοί της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι συλλογικότητες των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των αλιέων, των εμπόρων και βιοτεχνών, οι ενώσεις των εργαζόμενων, και εν γένει οι κοινωνικοί και παραγωγικοί φορείς της Περιφέρειας, έχουν εξαιρετικά σημαντικούς λόγους να στρέψουν το βλέμμα και να θέσουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους το 10ο Περιφερειακό Συνέδριο για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Πελοποννήσου. Ένα συνέδριο που οργανώνουν η Περιφέρεια Πελοποννήσου και το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης στην Τρίπολη, και πραγματοποιείται στο πλαίσιο της διαμόρφωσης Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής. Ένα συνέδριο που ξεκινάει σήμερα το πρωί (26/2) στο «Αποστολοπούλειο» Πνευματικό Κέντρο της Τρίπολης, και θα ολοκληρωθεί αύριο το βράδυ (27/2), με ομιλία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

Τα εννέα Περιφερειακά Αναπτυξιακά Συνέδρια που προηγήθηκαν αποτελούν προωθητική ενέργεια της κυβέρνησης, προκειμένου να υπάρξει «απογραφή» των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας καθώς και μία πρώτη απόπειρα για να καταγραφούν οι δυνατότητες, το δυναμικό και οι προοπτικές τοπικών οικονομιών. Η διοργάνωσή τους επιχειρεί να εξυπηρετήσει έναν απτό και ουσιώδη σκοπό: την συμμετοχή όλων των φορέων και δυνάμεων που διαθέτει η ελληνική κοινωνία και οικονομία, στην κατεύθυνση της συγκρότησης Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης, με την ισότιμη αναγνώριση και συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων και εμπλεκόμενων μερών. Σκοπός του περιφερειακού συνεδρίου είναι επίσης η σε βάθος διερεύνηση των παραγωγικών δυνατοτήτων, προκειμένου να τεθούν ποιοτικοί και ποσοτικοί στόχοι για την αναπτυξιακή προοπτική της Πελοποννήσου, στο πλαίσιο ενός συνεκτικού σχεδίου περιφερειακής παραγωγικής ανασυγκρότησης. 

Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση επιχειρεί να διαμορφώσει εκ του μηδενός αυτό που έχουμε θέσει ως βασικό πυλώνα για την ελληνική κοινωνία στην μεταμνημονιακή εποχή: την ύπαρξη Εθνικού Στρατηγικού Σχεδιασμού, ο οποίος θα «βλέπει» πέραν της κάθε τετραετίας, προκειμένου να ξέρει κάθε παραγωγός ή επιχειρηματίας τί θα πρέπει κάθε φορά να παράγει, ή τι ζητά η εγχώρια αλλά και οι διεθνείς αγορές, σηματοδοτώντας την μετάβαση της Πελοποννήσου από την εποχή της κρίσης, στην εποχή της δίκαιης ανάπτυξης. Εργαλείο για την κατάρτιση οδικού χάρτη ενεργειών για τις προτεραιότητες της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021», αλλά και τις πρωτοβουλίες και δράσεις που έχουν ήδη αναπτυχθεί ή σχεδιαστεί από την Περιφέρεια Πελοποννήσου, είναι η διαβούλευση που θα πραγματοποιηθεί κατά την διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου.

Με τα Περιφερειακά Αναπτυξιακά Συνέδρια, η κεντρική εξουσία, για πρώτη φορά στα χρονικά, έρχεται σε απευθείας επαφή με τους ανθρώπους του πρωτογενούς, του δευτερογενούς και του τριτογενούς τομέα. Από τα πρώτα στάδια της παραγωγής, μέχρι τη μεταποίηση, τη βιομηχανία, το εμπόριο και τις κάθε είδους υπηρεσίες, συνομιλεί με το σύνολο των φορέων και του ανθρώπινου δυναμικού. Αναγνωρίζει, λοιπόν, η σημερινή κυβέρνηση, ότι - πέρα από τις γνωστές παθογένειες, τα χαρακτηριστικά της κρίσης, τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις αλλά και τα εμπόδια που η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση έθετε - ένας από τους λόγους που οδήγησαν στην συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας,  ήταν ο υδροκεφαλισμός και η «τύφλωση» της κεντρικής εξουσίας, η οποία χάραζε πολιτικές ερήμην των ανθρώπων της παραγωγής και των τοπικών συλλογικοτήτων.

Ειδικά για την Πελοπόννησο έχει αξία να σταθούμε σε δύο παράγοντες: τον πρωτογενή τομέα και τον τουρισμό. Ο αγροτικός τομέας μπορεί να αποτελέσει βασικό μοχλό συνολικής ανάπτυξης και ανασυγκρότησης της υπαίθρου και της Περιφέρειας. Με δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα που δεν μπορεί να στοχεύσει κυρίως στην ποσότητα, κύριος στόχος θα πρέπει να είναι η ανάδειξη ποιοτικών προϊόντων (μέσα από βιολογικές καλλιέργειες, την εναλλακτική κτηνοτροφία, την διαπιστευμένη βιολογική μεταποίηση αγροτο-κτηνοτροφικών προϊόντων, κ.λπ.) που θα κάνουν την διαφορά. Για να το πετύχουμε αυτό χρειαζόμαστε ισχυρές και σύγχρονες αγροτοκτηνοτροφικές επιχειρήσεις, καταρτισμένους αγρότες και αγρότισσες, ανάδειξη της αγροτικής καινοτομίας, συνεργασία με σύγχρονες μεταποιητικές και συνεταιριστικές επιχειρήσεις, αλλά και ταυτόχρονη ανάπτυξη των εμπορικών δικτύων. Οι συλλογικές δράσεις είναι μονόδρομος για οικονομίες που είναι δυναμικές, αλλά δεν έχουν μέγεθος ικανό να κυριαρχήσει στην παγκόσμια αγορά.  

Σε ό,τι αφορά τον τουρισμό θα πρέπει στην Πελοπόννησο να αποφύγουμε τις λογικές των επενδύσεων all inclusive και να στοχεύσουμε στις μικρές και μεσαίες τουριστικές μονάδες. Η ίδια η μορφολογία, ο φυσικός,  πολιτιστικός και αρχαιολογικός πλούτος της Πελοποννήσου, το πλήθος των θρησκευτικών μνημείων, επιτρέπουν, αν δεν επιβάλλουν, τις συγκεκριμένες μορφές ανάπτυξης. Οι μονάδες αυτές, μάλιστα, θα μπορούν να συνδεθούν με αντίστοιχες μικρές ή μεγάλες μεταποιητικές επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα για την ανάδειξη των τοπικών προϊόντων. Για παράδειγμα, οι δυναμικές ποικιλίες κρασιού που παράγονται στην Πελοπόννησο, (όπως είναι το Αγιωργίτικο και το Μοσχοφίλερο), θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή των τουριστικών και επισιτιστικών μονάδων και το ίδιο θα πρέπει να γίνει με το ελαιόλαδο και τα τυροκομικά προϊόντα.

Η Πελοπόννησος μπορεί και οφείλει να αναδείξει την ιδιαίτερη ταυτότητά της. Μπορεί και οφείλει να σχεδιάσει το δικό της μοντέλο ανάπτυξης εκμεταλλευόμενη τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα.

Κλείνοντας αυτή τη μικρή αναφορά στο 10^ο Περιφερειακό Συνέδριο για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Πελοποννήσου, πιστεύω πως εξίσου σημαντικό με όσα θα συζητηθούν στο Συνέδριο είναι να μην χαθούν τα συμπεράσματά του. Θα πρέπει να άλλα λόγια να υπάρξει συνέχεια, αυτό που ονομάζουμε follow up. Η κυβέρνηση σε πολιτικό επίπεδο οφείλει να οργανώσει την παρακολούθηση της πορείας των συμπερασμάτων, μέσω των Υπουργείων,  αλλά  το κυριότερο θα πρέπει να διασφαλίσει τον τρόπο με τον οποίο αυτή «η προσέγγιση από τα κάτω» θα μπορούσε να συμβάλλει στην θεσμοθέτηση οργάνων, εργαλείων για την επαναλειτουργία  του Δημοκρατικού Προγραμματισμού στη χώρα μας. Έτσι ώστε η  κοινωνική διαβούλευση να αποδειχτεί ουσιαστική και όχι τυπική διαδικασία.