Θυμάμαι μικρός που μου ‘λεγε η γιαγιά μου το εξής στιχάκι “Ποτέ δε
θα πειράξω τα ζώα καημένα, μην τάχα σαν και μένα και κεινα δεν πονούν”.
Ωστόσο μετά από λίγο την καμάρωνα να κυνηγά συνεχώς τις γάτες και τον
“κόπρο” του κυρ. Σταύρου γιατί γάβγιζε πολύ.
Χρόνια
μετά ακόμα πιστεύω ότι αυτό το στιχάκι είναι κάπως άτοπο και δεν το
λέω μόνο εγώ, αλλά και τα ζώα που ρώτησα το ίδιο λένε. Τι εννοείς δεν τα
πειράζω; Αφού κάθε Κυριακή γίνονται στο φούρνο με πατάτες! Είχα πάει προχθές σε μια συγκέντρωσή τους και τα ρώτησα τι πιστεύουν τα ίδια.Η γάτα φάνηκε λίγο αδιάφορη… “Εγώ είμαι ανεξάρτητη γκόμενα. Ποτέ δεν υποκύπτω στα χατίρια κανενός όσο και να με ταΐζει. Εξάλλου εγώ δεν είμαι καμιά χαζή σαν τον σκύλο! Με κλώτσησαν; Την έκανα! 7 ζωές τις έχουμε! Αν δεν τις γλεντήσουμε;”
O σκύλος που ήταν δίπλα με το ζόρι δε χύμηξε πάνω της! “Ποιον είπε χαζή; Ε; Εμένα; Ε; Αφεντικό τι σημαίνει χαζή ε; Α! Ναι εγώ πάλι δεν έχω θέμα με τους ανθρώπους. Με ταΐζουν, με χαιδεύουν, όλοι αφεντικά μου είναι. Αν με κλωτσάνε δε θυμάμαι. Όλο το ξεχνώ. Ε αφεντικό; Καλά τα ‘πα; Ε; Ε;”
Να προχωρήσουμε όμως και λίγο παρακάτω. Να μιλήσουμε με την κυρία Κατσίκα να δούμε τι έχει να μας πει. “Εγώ θα τα πω όλα έξω από τα δόντια. Ως πότε θα γίνεται αυτό; Ως πότε θα ‘μαστε έρμαιο των πασχαλινών καταστάσεων; Τι λέει παρακάτω μαρή Παρδάλω; Ναι. Δε θα ανεχτούμε άλλα ξεντεριάσματα και κουρέματα. Δε θ’ αφήνουμε τα βυζιά μας στα χέρια του καθενός! Δεν είμαστε αντικείμενα του πόθου να μας παλουκώνετε! Θα αντισταθούμε! Λευτεριά στη Μαριγώ που θα μπει στο φούρνο τις γιορτές!“
Με ένα λόγο που τσακίζει κόκαλα η κατσίκα μάς έδωσε την δική της οπτική. Κάτι όμως σα να με τσιμπάει… Α, κυρία κότα γεια σας. Πείτε μας και ‘σεις. “Εγώ θέλω να πω ότι το να σε λένε κότα δεν είναι κακό και πως δεν είμαστε φοβιτσιάρες όπως μας αποκαλούν συνεχώς! Είμαστε θαρραλέα ζώα εμείς! Να μας φοβάστε μην σας κάνουμε ομελέτα…“
Ενδιαφέρουσες οι απόψεις όλων τους, θα λέγαμε, και σίγουρα μας άνοιξα την όρεξη. Να χτυπήσουμε μια ποικιλία;
thinkdrops.gr
