Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δέκα σχεδόν μέρες τώρα, από τις 12 Ιουλίου, όταν ανακοινώθηκε ότι η Κομισιόν συνέστησε να τερματιστεί η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος για την Ελλάδα, μας έχουν κυριολεκτικά τρελάνει στην προπαγάνδα: Πόσο θετικό είναι αυτό, πόσο πολύ καταδεικνύει πως η (περίφημη) ανάκαμψη βρίσκεται προ των πυλών, πόσο καλό σήμα είναι για τις αγορές και για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και άλλα τέτοια.
Συγγνώμη, αλλά τι σημαίνει «τερματισμός της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος»; Τι είναι δηλαδή αυτή η «διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος»;
Πρόκειται για λήψη πειθαρχικών μέτρων σε βάρος μιας χώρας που υπερβαίνει το όριο του ελλείμματος
το οποίο επιτρέπεται βάσει του Συμφώνου Σταθερότητας – το οποίο, θυμίζω, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήθελαν να ρίξουν στο πυρ το εξώτερον και τώρα πανηγυρίζουν.
Σύμφωνα με την διαδικασία αυτή, που περιλαμβάνει μια σειρά άρθρα (και μεταβατικά), αν το Συμβούλιο αποφασίσει, ότι υπάρχει υπερβολικό έλλειμμα, απευθύνει συστάσεις στο εν λόγω κράτος-μέλος προκειμένου να τερματιστεί η κατάσταση αυτή εντός καθορισμένου χρονικού διαστήματος. Συνήθως, οι συστάσεις αυτές δεν ανακοινώνονται δημόσια. Αν ωστόσο το Συμβούλιο διαπιστώσει ότι δεν ανελήφθη αποτελεσματική δράση σε εφαρμογή των συστάσεών του, εντός του καθορισμένου χρονικού διαστήματος, τότε μπορεί να τις ανακοινώσει δημόσια.
Συγγνώμη, αλλά αυτά ισχύουν για χώρες κανονικές, που απλά εμφανίζουν υψηλότερο έλλειμμα από το προκαθορισμένο, εναντίον των οποίων λαμβάνονται μια σειρά πειθαρχικά μέτρα.
Σε τέτοια διαδικασία είχε μπει η Ελλάδα το 2004 – όταν η Κομισιόν διαπίστωσε ότι η Ελλάδα είχε ελλείμματα πάνω από το όριο του 3% από το 1997 ως το 2003 και τα απέκρυπτε – και βγήκε το 2007.
Μετά, ήλθε η κρίση του 2008, ακολούθησαν τα γνωστά «λεφτά υπάρχουν» και τα τοιαύτα, έγιναν οι εκλογές του 2009 και το 2010, όταν η χώρα δεν μπορούσε πια να δανειστεί από πουθενά, μπήκαμε στα μνημόνια – στα οποία βρισκόμαστε μέχρι σήμερα.
Έκτοτε, η διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος ουσιαστικά δεν υπάρχει, διότι, όπως είπαμε, τα πειθαρχικά μέτρα ελήφθησαν δια των μνημονίων.
Επομένως, η διαδικασία του υπερβολικού ελλείματος δεν ισχύει για χώρες που βρίσκονται σε μνημόνια – αφού η οικονομία τους τελεί υπό επιτροπεία και την ευθύνη τους έχουν αυτοί που επιβάλλουν τα μνημόνια και τις εξ αυτών δεσμεύσεις.
Αν οι χώρες που βρίσκονται σε μνημόνια συνεχίζουν να εμφανίζουν θηριώδη ελλείμματα, η ευθύνη ανήκει στους αρχιτέκτονες των προγραμμάτων, οι οποίοι έχουν και την ευθύνη της παρακολούθησης και διόρθωσης των προγραμμάτων, αν αυτά δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα.
Και επιτέλους, τι πειθαρχικά μέτρα θα μπορούσαν να ληφθούν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα;
Ποια άλλα πειθαρχικά μέτρα δηλαδή, πέραν αυτών που έχουν ήδη επιβληθεί; Τα ίδια τα μνημόνια δεν αποτελούν πειθαρχικά μέτρα;
Η Ελλάδα έχει λάβει τόσα πολλά μέτρα, έχει βγάλει αιματηρά πλεονάσματα, έχει μεταβιβάσει όλη την δημόσια περιουσία της σε ένα αιωνόβιο υπερταμείο, έχει ψηφίσει τέσσερα μνημόνια, έχει κυριολεκτικά στραγγίξει!
Τι άλλο – επαναλαμβάνω – θα μπορούσε να ληφθεί ως πειθαρχικό μέτρο;
Πολύ περισσότερο που βγάζουμε πλεονάσματα από το 2013 – επομένως για ποιο έλλειμμα θα μας τιμωρούσαν;
Μάλιστα, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επαίρονται ότι το 2016 έβγαλαν πλεόνασμα της τάξης του 4%! Για ποιο έλλειμμα και για ποια διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος θα μπορούσαν να μιλούν;
Επιπλέον, έχουν (με την πρόσφατη συμφωνία) δεσμευθεί ότι η χώρα θα βγάζει πλεονάσματα της τάξης του 3,5% ως και το 2022, ενώ με την ίδια συμφωνία δεσμεύονται για πλεονάσματα ενός του ευρωπαϊκού δημοσιονομικού πλαισίου ως το… 2060!
Για ποιο έλλειμμα και για ποια διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος θα μπορούσαν να μιλούν;
Επομένως, η ανακοίνωση περί τερματισμού της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος δεν ήταν καν συμβολική. Ήταν τυπική. Τερματίστηκε δηλαδή και τυπικά αυτό που είχε ουσιαστικά τερματιστεί με τον είσοδό μας στα μνημόνια.
Και οι θριαμβολογίες αυτών των ημερών – περί επιστροφής στην ευρωπαϊκή «κανονικότητα» και αποκατάστασης της εμπιστοσύνης – είναι λόγια του αέρα και καθαρή προπαγάνδα
Μια πολύ βολική προπαγάνδα, όμως, ειδικά αν η ανακοίνωση περί τερματισμού της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος γίνεται ακριβώς την ημέρα (12 Ιουλίου) που γίνεται γνωστή η (νέα) επιστολή Τσίπρα – Τσακαλώτου προς το ΔΝΤ με 21 νέες δεσμεύσεις!
Είδατε πουθενά να γίνεται μεγάλη φασαρία γι’ αυτό;
Όχι, βέβαια. Διότι με τη γνωστή προπαγανδιστική τακτική της πλημμυρίδας, η… πλημμύρα για τον τερματισμό της (ανύπαρκτης) διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος κάλυψε και την επιστολή προς το ΔΝΤ και τα καινούργια 21 μέτρα.
Σε όλα αυτά τα προπαγανδιστικά, προσθέστε ότι η ανακοίνωση έγινε την παραμονή της επίσκεψης Γιουνκέρ στην Ελλάδα – ένα δώρο άδωρο δηλαδή, που όμως έδωσε την ευκαιρία στον κ. Τσίπρα να απευθύνει τις ευχαριστίες του προς τον πρόεδρο της Επιτροπής!
Όπως βλέπετε, τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Διότι στην προπαγάνδα δεν λέμε κάτι για να το πούμε, αλλά για να επιτύχουμε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Στην προκειμένη περίπτωση, μια ανύπαρκτη προσφορά κάλυψε την επιστολή στο ΔΝΤ και δημιούργησε συνθήκες ευφορίας ενόψει της επίσκεψης Γιουνκέρ…
elzoni.gr
