Twitter@EmOikonomidis
Η δημόσια ζωή είναι γεμάτη από περιπτώσεις υστερίας. Από τσιρίδες υστερίας. Από χαριτωμένες καρικατούρες πολιτικών, ειδικά στην εποχή των social media, που μας προσφέρουν σε καθημερινή βάση αποκρουστικά παραδείγματα δημοσίων προσώπων.
Λειτουργούν ως μεγάλοι επιταχυντές και ανατροφοδότες της κρίσης. Ξυπνούν σε
μια κοινωνία κακοποιημένη από τα Μνημόνια, συναισθήματα ακραίας οργής. Στρέφουν την κοινωνία στην απαξίωση απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Στην άρνηση και το ανάθεμα.
Πολύ περισσότερο σε περιπτώσεις προσωπικού πένθους, όπως για παράδειγμα με τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, υπήρξαν πολλοί που προκάλεσαν θυμηδία με τις αντιδράσεις τους. Ειδικά όταν η ιστορική μνήμη θυμάται το παρελθόν τους, και όσα έλεγαν και… έγραφαν κατά του εκλιπόντος πρώην πρωθυπουργού και επιτίμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.
Υπάρχει ωστόσο και μια ηχηρή εξαίρεση. Η αξιοπρεπής στάση της οικογένειας Μητσοτάκη. Των παιδιών, των εγγονιών και των λοιπών στενών συγγενών του μεγάλου νεκρού. Κυρίως όμως, η στάση της Ντόρας Μπακογιάννη. Της κόρης που έχασε τον πατέρα της, και η καρδιά και το μυαλό της δίνουν λυσσώδη μάχη για τη διαχείριση της απώλειας. Τη διαχείριση του κενού.
Ακόμη και σε αυτή την ύστατη δοκιμασία, με την κοινωνία να την παρακολουθεί, η Ντόρα Μπακογιάννη έδωσε μαθήματα συναισθηματικής αξιοπρέπειας. Βουβή. Από τις περιπτώσεις που η σιωπή… ουρλιάζει. Και στα μάτια καθρεφτίζονται δοκίμια λέξεων. Ωκεανοί συναισθημάτων.
Μεγάλη κυρία, και στα δύσκολα… Κουράγιο. Δύναμη. Μαζί…
ysterografa.gr
