Η Νέα Δημοκρατία υπήρξε παραδοσιακά η πιο… δυσερμνήνευτη παράταξη. Ενώ η κοινωνική βάση της επέλεγε να σταθεί πάντοτε στο πλευρό του εκάστοτε εκλεγμένου αρχηγού, είτε τον πίστευε, είτε όχι (εξ ου και… συντηρητική), τα κομματικά στελέχη ήταν πάντοτε… ανήσυχα. Αναζητούσαν ένα καλύτερο πλασάρισμα.
Η μοναδική εξαίρεση στην ιστορική κακοδαιμονία της μητέρας-παράταξης της
Κεντροδεξιάς, καταγράφηκε την περίοδο 1997-2009. Δηλαδή, τα 12 1/2 χρόνια της προεδρίας του Κώστα Καραμανλή, κατά τη διάρκεια της οποίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις ακραίων νεοφιλελεύθερων, δεν καταγράφηκαν σοβαρά κρούσματα εσωκομματικής αντιπολίτευσης.
Ο πρώην πρωθυπουργός άλλωστε, είχε καταφέρει να οικοδομήσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τη Ντόρα Μπακογιάννη, αδιαμφισβήτητο “Νο2” του κόμματος, έστω κι αν οι “καραμανλικοί” και οι “μητσοτακικοί” δεν έθαψαν ποτέ το τσεκούρι του πολέμου, σε επίπεδο κατώτερων ή… ανώτερων στελεχών.
Μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, η ιστορική συνείδηση της Νέας Δημοκρατίας δήλωσε και πάλι παρούσα. Ενώ ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης απέσπασε τη μισή σχεδόν κοινωνική βάση του κόμματος, στην αναμέτρηση της 10ης Ιανουαρίου 2016, με το ποσοστό του 48%, όλοι συντάχθηκαν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Και αυτό, παρά τις περίεργες… φοβίες στενών συνεργατών του σημερινού προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι αναζήτησαν συμμαχίες με ιστορικούς εχθρούς, πολέμιους και υβριστές της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως από τον χώρο του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, αλλά και από το περιθώριο του ακραίου και κοινωνικά ανάλγητου νεοφιλελευθερισμού, για να διαμορφώσουν “εφεδρείες”.
Πέρασαν 17 μήνες από τη στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, και με φόντο την αναμενόμενη θριαμβευτική επικράτησή του στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν διεξαχθούν αυτές, το 48% που συγκέντρωσε στην εσωκομματική κάλπη ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, παραμένει εξαιρετικά ελκυστικό για τα μεγάλα στελέχη της ΝΔ.
Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που πρόκειται για ένα ποσοστό το οποίο αντανακλά σε συμπαγή κοινωνική βάση, την παραδοσιακή καραμανλική πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας, σε αντίθεση με το 52% του Κυριάκου Μητσοτάκη, στο οποίο αθροίστηκαν… περαστικοί από το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και νεοφιλελεύθερες καρικατούρες κομμάτων, που με την πρώτη ευκαιρία… θα την κάνουν από τη ΝΔ, εφόσον βρουν μια περισσότερο εύκολη διόδο προς την εξουσία. Και κυρίως, προς τη… νομή της εξουσίας.
Θα έλεγε λοιπόν κανείς ότι 4 στελέχη, διαφορετικά μεταξύ τους, ερίζουν σε θεωρητικό (;) επίπεδο, για να εκφράσουν το 48% της κοινωνικής βάσης που εμπιστεύτηκε στις προηγούμενες εσωκομματικές εκλογές τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Ο Νίκος Δένδιας, η Όλγα Κεφαλογιάννη, ο Κώστας Καραμανλής… τζούνιορ και ο Μάκης Βορίδης.
Ο Νίκος Δένδιας είναι ο πλέον προβεβλημένος, πιθανότατα και ο πλέον ισχυρός, όπως επιβεβαιώθηκε και από την επίδειξη δύναμης που έκανε με την πρόσφατη συγκέντρωση και ομιλία του στην Αθήνα. Στις βουλευτικές εκλογές του 2015, βγήκε πρώτος στη Β’ Αθηνών, παρόλο που ήταν για πρώτη φορά υποψήφιος στη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας. Κέρδισε δηλαδή ακόμη και τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έναν χρόνο αργότερα αναδείχτηκε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
Η Όλγα Κεφαλογιάννη είναι η δημοφιλέστερη πολιτικός στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Αξιοποιεί την πρωτιά της στην Α’ Αθηνών, το 2012 και το 2015, απέναντι στον Δημήτρη Αβραμόπουλο και τη Ντόρα Μπακογιάννη αντίστοιχα, και το θετικό έργο της στο υπουργείο Τουρισμού. Η διαδρομή της θυμίζει τη θυελλώδη πορεία της Φώφης Γεννηματά, από την Υπερνομαχία Αττικής, στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, και αρκετοί βλέπουν την κόρη του Γιάννη Κεφαλογιάννη ως ιδανική Δήμαρχο Αθηναίων το 2019.
Ο Κώστας Καραμανλής τζούνιορ είναι η πιο δύσκολη περίπτωση. Λόγω επωνύμου, είναι το πρόσωπο που παρακολουθεί με περίσσευμα ενδιαφέροντος η καραμανλική πτέρυγα, ο ίδιος ωστόσο χρεώνεται μια σειρά από τοξικές επιλογές συνεργατών και πολιτικών συμμάχων, που στο παρελθόν υπήρξαν φανατικοί πολέμιοι και υβριστές του Κώστα Καραμανλή και του καραμανλισμού. Με αποτέλεσμα να… σκοντάφτει στην περπατησιά του σε εσωκομματικό επίπεδο.
Ο Μάκης Βορίδης αποτελεί new entry. Έχοντας αφήσει πίσω του το παρελθόν του Εθνικού Μετώπου, και επενδύοντας στη φυσική πολιτική και ρητορική υπεροχή του, δεν κάνει άγαρμπες κινήσεις, όπως στην εσωκομματική μάχη του 2015-2016, όταν στήριξε τον Απόστολο Τζιτζικώστα, με αποτέλεσμα να χάσει πολύ έδαφος. Λόγω και των αστικών καταβολών της οικογένειάς του, είναι από τα πρόσωπα που η καραμανλική πτέρυγα παρακολουθεί πλέον… απενοχοποιημένα, σε σχέση με το παρελθόν.
Η παραπάνω χαρτογράφηση αναμένεται να πορευτεί… αγκαζέ με το πολιτικό μέλλον της Νέας Δημοκρατίας στα χρόνια που έρχονται. Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και… αργότερα, με δεδομένη τη συρρίκνωση του πολιτικού χρόνου στην εποχή της εθνικής μιζέριας των Μνημονίων.
Φρίξος Παλαιολόγος / ysterografa.gr
