Γράφει ο Στάθης Ντάγκας
Δια πυρός και σιδήρου όπως έγραψα εντός εισαγωγικών στην παρουσίαση των σημερινών αποτελεσμάτων, πέρασε σήμερα η Κόρινθος 2006 από το Δερβένι. Αργοπορημένος έφτασα στο γήπεδο όπου είχα εξαρχής της αίσθηση ότι θα παρακολουθήσω ένα ματς με αγωνία. Έτσι κι έγινε. Το τελικό 1 – 2 μαρτυρά την εικόνα του αγώνα αλλά και την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλαν όλοι οι ποδοσφαιριστές.
Θα σταθώ σε δύο σημεία από το σημερινό ματς. Το πρώτο είναι η μεγάλη
ποιότητα του Βασίλη Φίλη. Γιατί το παιχνίδι χωρίζεται σε αυτό με τον Βασίλη στον αγωνιστικό χώρο και με τον Βασίλη εκτός και τραυματία. Ο αρχηγός της ’06 είναι ο απαραίτητος κρίκος που συνδέει την αλυσίδα και κατανόησα ότι χωρίς αυτόν μέσα στο γήπεδο, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Πανέμορφο το γκολ του από πολύ μακριά με απευθείας εκτέλεση φαουλ, άφησε άγαλμα τον εξαιρετικό πορτιέρο Παναγιωτόπουλο του Αστέρα, δοκάρι και μέσα. Μέχρι το 15′ η Κόρινθος ’06 έβγαζε σιγουριά στο παιχνίδι της, ότι θα καθαρίσει το ματς νωρίς. Χωρίς Πασαλίδη, με γνωστά τα προβλήματα τραυματισμών που παίζουν σημαντικό ρόλο στην λειτουργία της ομάδας. Αλλά έβγαζε σιγουριά. Με την αποχώρηση του αρχηγού, τα πράγματα άλλαξαν. Ο Αστέρας ανέβηκε, πίεσε, κατάφερε μάλιστα με την πάροδο του χρόνου να νικήσει τον εξαιρετικό Χανδρινό, με απευθείας εκτέλεση φαουλ του Μεντή που κατέληξε στα δίχτυα. Το ματς παιζόνταν στα ίσα στη συνέχεια. Στο 70′ ο Ζαγοριανός έδειξε την κλάση του. Οι Κορίνθιοι διαθέτουν ένα σπουδαίο ρόστερ, η αλήθεια να λέγεται, υπάρχει μεγάλη εμπειρία. Ακόμη και με την αποβολή με δεύτερη κίτρινη κάρτα του Μαυρέλη στο 82′ (διαμαρτυρήθηκαν για την υπόδειξη του κυρίου Ρούτση οι φιλοξενούμενοι ως αυστηρή), κατάφερε να κρατήσει τη σπουδαία νίκη μέχρι τέλους. Πήρε τους 3 βαθμούς και συνεχίζει για τον “τελικό” του Συνοικισμού απέναντι στην Μπάρτσα, το ερχόμενο Σάββατο. Εξαιρετικός ο Καζάλοφ και ηγετικός, πάντα μαχητικός ο Δημητριάδης, σταθερός ο Μαυρέλης, βοήθησε πολύ ο Ζαγοριανός και ο Αμπαδιωτάκης. Καθοριστικός o Φίλης έστω κι αν αγωνίστηκε για 15 λεπτά.
Το δεύτερο σημείο που θέλω να σταθώ έχει να κάνει με τον Αστέρα Δερβενίου. Νομίζω ότι δεν υπάρχει στην Κορινθία πιο μαχητική και πιο σκληροτράχηλη ομάδα από αυτήν. Ράμπο. Με 13 παίκτες λόγω των γνωστών προβλημάτων τραυματισμών, με την κούραση να βαραίνει, οι ποδοσφαιριστές του Καραούζου τα έδωσαν όλα. Και θα μπορούσαν και την ισοπαλία στο τέλος με δύο απανωτές ευκαιρίες από Φωλιά και Μαγγίνα. Όπως όλα τα είχαν δώσει και στον Συνοικισμό, σε ένα ματς που παρακολούθησα και που το 4 – 0 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα. Όχι επειδή είμαι από το Ξυλόκαστρο και τα παιδιά είναι όλοι φίλοι μου, αλλά πραγματικά τέτοια “κότσια” σπάνια συναντάς σε ομάδα. Δίκαια ο Αστέρας ανήκει στην ελιτ του Κορινθιακού ποδοσφαίρου. Συγκλονιστικός ο αρχηγός Σταύρος Αντωνόπουλος, για ακόμη μια φορά ο Μαγγίνας, ο Άγγελος Μερκούρης που έκανε και δύο μαγικά, ο Παναγιωτόπουλος, Μετεβελής, Μεντής και το σύνολο γενικότερα για να μην αδικώ κάποιον.
Για να επιστρέψω στην Κόρινθο ’06 και επειδή το πρωτάθλημα πήρε για τα καλά να φθάνει στο τέλος. Πιστεύω ότι υπάρχει μεγάλη ποιότητα στην ομάδα, δικαίως βρίσκεται ψηλά. Θεωρώ όμως ότι της έχει στοιχίσει πέρα από τους τραυματισμούς και τις ελλείψεις, και το άγχος. Μόλις αγχώνεται αδικεί τον εαυτό της. Ίσως αυτός είναι ένας βασικός λόγος που μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να διατηρήσει σε όλα τα παιχνίδια της ένα σταθερά υψηλό βαθμό απόδοσης. Όπως και να έχει το φινάλε θα είναι συγκλονιστικό και για τους 3 της κορυφής. Τα ντέρμπι είναι μπροστά και θα δούμε τελικά ποιος θα επικρατήσει. Θεωρώ ότι πλέον όλα θα κριθούν στη δύναμη και το κουράγιο και λιγότερο στο τεχνικό ποδόσφαιρο. Τώρα αρχίζει η πραγματική μάχη. Το απόλυτο ντέρμπι ΠΑΣ Κόρινθος – Κόρινθος ’06 το ερχόμενο Σάββατο θα κρίνει πολλά για την συνέχεια.
revista.gr
