Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η περιπέτεια της ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μακρόσυρτης και καταστροφικής «διαπραγμάτευσης» ξεκίνησε πριν από δύο ακριβώς χρόνια, καταλήγοντας σ’ εκείνη τη δύσμοιρη «Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου», την οποία όχι μόνο δεν εφάρμοσαν ποτέ, αλλά την έκρυψαν επιμελώς, αποφεύγοντας να την φέρουν στη Βουλή.
Τότε, πριν από δύο χρόνια, πήγε και ήλθε ο κ. Τσίπρας ένα σωρό φορές σε Μέρκελ και λοιπούς Ευρωπαίους ηγέτες, κάθε φορά θριαμβολογούσε ότι «επιτέλους μπήκε η διαπραγμάτευση στις ράγες» και «επιτέλους συγκεκριμενοποιήθηκε η συμφωνία» και στο τέλος… άνθρακες ο θησαυρός.
Η «διαπραγμάτευση» συνεχίστηκε μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015, οπότε και κατέρρευσαν τα πάντα, η χώρα έμεινε χωρίς ομπρέλα προστασίας και τελικά πήγαμε στην «συμφωνία» του καλοκαιριού του 2015.
Μετά, αντί να πάνε να εφαρμόσουν, έκαναν ξανά εκλογές και συνέχισαν να «διαπραγματεύονται» κλείνοντας κουτσά-στραβά την πρώτη (δηλαδή την πέμπτη που την ξαναβάφτισαν σε πρώτη) και τελικά ξαναβρέθηκαν ενώπιον νέου αδιεξόδου και αδυναμίας ολοκλήρωσης της δεύτερης (δηλαδή της έκτης) αξιολόγησης.
Και τελικά συνέβη αυτό που με κανέναν τρόπο δεν έπρεπε να συμβεί: Η κυβέρνηση, με τις γνωστές καθυστερήσεις της μετά πολλών λεονταρισμών (την κατάληξη των οποίων όλοι έχουμε ζήσει στο πετσί μας δυο χρόνια τώρα), κατάφερε να βρεθεί στο επίκεντρο των γερμανικών εκλογών.
Αυτή τη στιγμή στη Γερμανία τα δύο μεγάλα κόμματα χρησιμοποιούν τη χώρα μας στην προεκλογική τους εκστρατεία.
Συνέβη δηλαδή το χειρότερο, αυτό που δεν έπρεπε να συμβεί.
Πριν από λίγες μέρες, στελέχη των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών επιτέθηκαν στον Μάρτιν Σουλτς, τον νέο ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών, με τον οποίο θα αναμετρηθεί η κυρία Μέρκελ στις ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου, διότι δηλώνει ότι επιθυμεί να εκδοθούν «ευρωομόλογα» για να διευθετηθεί η κρίση κρατικού χρέους στις χώρες της ευρωζώνης.
Με την άποψη αυτή διαφωνούν πολλοί στη Γερμανία και οι αντίπαλοι του Σουλτς δεν χάνουν ευκαιρία να το υπενθυμίζουν, υπενθυμίζοντας συγχρόνως πως ο Σουλτς «είναι ο άνθρωπος που ήθελε να επιτρέψει στην Τουρκία να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση» - άλλο ένα ζήτημα που θορυβεί μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, ιδίως των συντηρητικών.
Ως γνωστόν, οι Γερμανοί φοβούνται ότι τα ευρωομόλογα θα αύξαναν τα επιτόκια για τη Γερμανία, τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και τη χώρα που καταγράφει τη μεγαλύτερη ευημερία, και θα χαλάρωνε την πίεση που αντιμετωπίζουν χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία προκειμένου να εφαρμόσουν τα προγράμματα λιτότητας στα οποία έχουν δεσμευθεί.
«Ο Μ. Σουλτς επιδιώκει από κοινού με τους Πράσινους και την Αριστερά την αμοιβαιοποίηση των χρεών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και φορολογικές αυξήσεις», υπογράμμισε ο Πέτερ Τάουμπερ, γενικός γραμματέας των Χριστιανοδημοκρατών.
Σε ανάλογο κλίμα ήταν και οι δηλώσεις του γ.γ. των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας Αντρέας Σόιερ: «Ο Μ. Σουλτς, ο οπαδός των χρεών, θα πρέπει να αναρωτηθεί πόσο δίκαιο είναι ο Γερμανός φορολογούμενος να κληθεί να πληρώσει τα ελληνικά χρέη», είπε.
Μάλιστα, ο Τάουμπερ, υπερασπίστηκε τον Β. Σόιμπλε, που συνέκρινε τον προεκλογικό αγώνα του Μάρτιν Σουλτς με αυτόν του Ντόναλντ Τραμπ!
Όταν, λοιπόν, κάποιοι εδώ στην Ελλάδα (προερχόμενοι, βεβαίως, από το κυβερνητικό στρατόπεδο) επικαλούνται τη μία ή την άλλη δήλωση που τους συμφέρει, καλό είναι να θυμούνται πως ένας Γερμανός, ο Όττο Φον Μπίσμαρκ, είχε πει πως «οι άνθρωποι ποτέ δεν λένε τόσα ψέματα όσα μετά το κυνήγι, στη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές».
Με την ευκαιρία, να θυμίσω και δυο ακόμη ιστορικές ρήσεις του Μπίσμαρκ:
-Μόνο ένας ανόητος μαθαίνει από τα λάθη του. Ο έξυπνος άνθρωπος μαθαίνει από τα λάθη των άλλων.
-Όποιος δεν είναι σοσιαλιστής στα 19 του, δεν έχει καρδιά. Όποιος είναι ακόμη σοσιαλιστής στα 30 του δεν έχει μυαλό.
Συμπέρασμα: Μόνο ανόητοι θα έμπλεκαν την πατρίδα μας στις εκλογές της πατρίδας του Μπίσμαρκ!
elzoni.gr
