Λίγες έως ελάχιστες ήταν οι ευκαιρίες που είχε το πολιτικό σύστημα της χώρας να ακολουθήσει ένα άλλο δρόμο εθνικής εσωτερικής συνεννόησης και ταυτόχρονα διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, τα χρόνια του εθνοκτόνου Μνημονίου.
Αυτές οι στιγμές «φάροι», θα αναδεικνύονταν στη λογική δύο βασικών αξόνων:
- Η Χώρα μπήκε στο Μνημόνιο «άδικα» και ως αποτέλεσμα μεθοδευμένων πολιτικών αποδυνάμωσης του γεωστρατηγικού της ρόλου και της εθνικής της οικονομίας.
- Η υπαγωγή της Ελλάδας στο Μνημόνιο και η εν συνεχεία διαχείρισή του έγινε και γίνεται με όρους μη συμβατούς με το Ευρωπαϊκό δίκαιο και ιδιαιτέρως σε ότι αφορά το κοινωνικό κράτος.
Και τα δύο αυτά σημεία, θα ήταν κομβικά για την αντιμετώπιση της κρίσης, πρωτίστως σε εθνικό επίπεδο για τη δημιουργία κλίματος ομόνοιας και κατόπιν σε επίπεδο διαπραγμάτευσης αναφορικά με το οπλοστάσιο που έχει η πατρίδα μας απέναντι στην παράνομη επιβολή μέτρων λιτότητας και εξαθλίωσης του πληθυσμού μας.
Εξηγούμαστε και για τα δύο ανωτέρω σημεία.
- Η πρόσφατη παρουσίαση βιβλίου The Greek Political Economy: 2000-2015», σχετικά με την πενταετία της διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, απέδειξε για μία ακόμη φορά πως ο πρώην πρωθυπουργός παρέλαβε ένα δημοσιονομικό εκτροχιασμό από τον Κώστα Σημίτη και με αίσθημα ευθύνης προσπάθησε να μετριάσει το κακό, απέναντι στις ήδη διαμορφωμένες ορέξεις των ξένων. Επιπλέον με κινήσεις υψηλής γεωστρατηγικής δυναμικής έδειξε πως η «μικρή» Ελλάδα μπορεί να πει «μεγάλα» ΟΧΙ και να θωρακιστεί απέναντι σε σχέδια υποδούλωσής της.
- Οι συνεχείς και με ένταση τοποθετήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου για την πιθανή «αντισυνταγματικότητα» των μέτρων που λαμβάνει το Eurogroup έναντι της Ελλάδας, που έρχονται σε αντίθεση με τις ιδρυτικές αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ευημερία των ανθρώπων και όχι των αριθμών.
Με λίγα λόγια οι πολιτικές ενέργειες και συμπεριφορές του Προκόπη Παυλόπουλου και του Κώστα Καραμανλή αποτελούν φάρους πατριωτισμού και μεγάλες δεξαμενές ηθικού πλεονεκτήματος, που θα έπρεπε πρώτα απ’ όλους, το ίδιο τους το κόμμα να εκμεταλλευτεί.
Το γεγονός ότι σήμερα η νέα Νέα Δημοκρατία αναζητά πολιτικά αφηγήματα σε περιβάλλοντα διαφορετικά από αυτά των δικών της των ιδρυτικών αρχών και θέσεων, επιβεβαιώνει το λόγο της καθοδηγούμενης μη εκλογής του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στη θέση του Προέδρου της ΝΔ.
Και όλα αυτά συνηγορούν πώς ξένα κέντρα επιθυμούν τη νόθευση των πατριωτικών αισθημάτων απέναντι σε γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία του τόπου.
Η χαμένη ευκαιρία για την Κεντροδεξιά και την Ελλάδα, είναι να παρουσιάσει το ηθικό της πλεονέκτημα που δεν είναι άλλο από τον δόλιο τρόπο που μπήκε η χώρα στο Μνημόνιο και πως σήμερα πολλά από αυτά που συμβαίνουν είναι παράνομα και καταχρηστικά.
Δεν το λέμε (μόνο) εμείς. Το λέει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το είχε πει νωρίτερα ο Κώστας Καραμανλής αρνούμενος την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Το είχε επισημάνει ο συμβολισμός της μη εκλογής του Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Φτάνει, κάποιος να τους ακολουθήσει.
Γιατί δεν πρέπει να μπερδευόμαστε. Η πλούσια Ελλάδα δεν έχει οικονομικό πρόβλημα. Πολιτικό έχει…
«Ο Κεντροδεξιός»
https://kentrodexios.wordpress.com
https://kentrodexios.wordpress.com
