Tου Γρηγόρη Κλαδούχου
Η Ανανεωτική Συνεργασία θέτει μία πολύπλευρη κριτική στην δημοτική πλειοψηφία. Καταλογίζει αδύναμες πλευρές και στα περιεχόμενα-ιεραρχήσεις και στην μεθοδολογία συζήτησης. Όπως είναι φυσικό, και αυτό έχει αποδειχθεί από πριν, και από αυτήν την δημοτική αρχή, η τοπική αυτοδιοίκηση δεν διαθέτει επαρκή μεθοδολογικά στοιχεία σύνταξης ενός τοπικού αναπτυξιακού προγράμματος, επόμενα και ενός συνιστώντος τεχνικού.
Η συζήτηση αναλώθηκε στο τι μπορούμε να κάνουμε με 300000 ευρώ. Σωστό είναι ότι έπρεπε να συζητηθεί ο προϋπολογισμός και να αποφασιστεί ποιο μέρος του θα κατευθυνθεί στα τεχνικά έργα. Αυτό όμως είναι περιττό, γιατί στην ηγεσία του δήμου βρίσκεται υπεύθυνος ο Π. Καλύβας, που έχει ντοκτορά στην αναπτυξιακή άγνοια, οπότε το θέμα έχει λυθεί εκ της προδιαδικασίας.
Για το μέλλον των έργων ο δήμαρχος είπε ότι «έχει μπάρμπα στην Κορώνη», μάλλον εννοούσε τον Κασίμη. Δεν κατάλαβε όμως ότι το γλύψιμο με την ασχετοσύνη δεν προάγει έργα. Η Συμπολιτεία κατά τα γνωστά ήταν συγκεκριμένη, ζήτησε να δούμε «ποια είναι τα απαραίτητα για τον δήμο». Όπως είπε ο ίδιος ο Φάνης Μπρακούλιας, ο Δήμαρχος δέχθηκε να μπουν στο τεχνικό πρόγραμμα τρείς δικές του προτάσεις. Άλλωστε υπάρχει προ πολλού μια αλληλοκάλυψη.
Στο δημοτικό συμβούλιο άκουσα τον δήμαρχο να λέει ότι έχει κάνει μελέτη για την τουριστική ανάπτυξη. Είπε ότι μοίρασε και έντυπα-ερωτηματολόγια για τον τουρισμό και δεν απαντήθηκαν. Γιατί ασχολείται με τα δύσκολα; Δεν μπορεί να διακρίνει τον παραθεριστικό χαρακτήρα του Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης και τον συγχέει με τις τουριστικές περιοχές. Εδώ, βέβαια, δεν ξέρουν τα απλά, ότι άλλο είναι δρόμος και άλλο πλατεία.
Για την σύνταξη ενός τοπικού τεχνικού προγράμματος, σήμερα ιδιαίτερα απαιτείται να γνωρίζεις τις αιτίες της κρίσης. Η Ελλάδα μπήκε στα αχαρτογράφητα νερά της Ευρωοικονομίας με ασθενή, πήλινα πόδια, χωρίς σταθερή βάση παραγωγής. Όταν οι δυνατότητες από το κεντρικό κράτος να ασκήσει πολιτική και ο χώρος των αποφάσεων συρρικνώνονται, η τοπική αυτοδιοίκηση και ανάπτυξη αναλαμβάνουν στρατηγικό ρόλο. Αυτό σημαίνει για τον δήμο μας με δύο λέξεις: ότι ο παραγωγικός χώρος της ενδοχώρας απαιτεί ποσοτική επένδυση με τεχνικές υποδομές και υπηρεσίες. Οι παρεμβάσεις στην παραλία πρέπει να έχουν χαρακτήρα αισθητικής αναβάθμισης. Απάντηση στην ενδοδημοτική γεωγραφία της άνισης ανάπτυξης δίνεται αν έχεις και κοινωνική αντίληψη του τεχνικού προγράμματος.
Γιατί όμως αδυνατούν να εισάγουν στην σκέψη τους τις προϋποθέσεις σύνταξης ενός προγράμματος; Γιατί ανασταλτικός παράγοντας είναι η μορφωτική υστέρηση και η εγώτροπη συνείδηση.
