Με όλη την καλή διάθεση αντιλαμβανόμαστε την πρόθεση του νέου Προέδρου της ΝΔ να ανακατέψει την τράπουλα του κοινοβουλευτικού του δυναμικού.
Όμως στην Ελλάδα των μνημονίων, ελάχιστο ή μηδαμινό ρόλο παίζουν τα πρόσωπα όταν ανεβαίνουν στο κύμα του λαϊκισμού. Καθίστανται τροχονόμοι των αποφάσεων των δανειστών, στο πλαίσιο του καθεστώτος «επιβεβλημένης» λιτότητας. Και αυτό γιατί, η Ελλάδα της συνειδητοποιημένης κρίσης, περίμενε τους ξένους να της πουν τι θα κάνει… Δεν είχε το αισθητήριο επιβίωσης, να προστατέψει τον εαυτό της το 2008-2009, στο κάλεσμα του Κώστα Καραμανλή για εθνική συνεννόηση.
Το πρόβλημα που αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις σχετικά με τη δυσαρέσκεια του κόσμου για το πολιτικό σύστημα, είναι θέμα προσώπων; Τα πρόσωπα υλοποιούν πολιτικές. Κάποια συγκεκριμένα ανεπαρκή πρόσωπα, επέβαλαν τη φοροκαταιγίδα και την αφαίμαξη των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων; Όχι φυσικά. Ότι συμβαίνει στην πατρίδα μας είναι αποτέλεσμα ακροτήτων και λαϊκίστικων προσεγγίσεων, που ενίοτε υπηρετούν τα πρόσωπα του κόμματος που τις εκφράζει.
Η μη συναίνεση σε γενναίες μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν το κράτος, λειτουργικό, έξυπνο και οικονομικό, είναι το κύριο συστατικό δημιουργίας οξύνσεων. Η μη συναίνεση στην καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς (των καθημερινών δημοσίων λειτουργών), επίσης. Τα κόστη των παραπάνω είναι πολλά δις που θα μπορούσαν να γυρίσουν πίσω στην κοινωνία ως υπηρεσίες και χρήμα.
Όμως:
> Είναι ή δεν είναι λαϊκισμός και κατά των συμφερόντων της χώρας, να ζητάς εκλογές τη στιγμή που η χώρα περνά αξιολόγηση και περιμένει τη «δόση» για να στηριχτεί στα πόδια της;
> Είναι ή δεν είναι λαϊκισμός και κατά των συμφερόντων της χώρας, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κάνεις βόλτες στο εξωτερικό/επενδυτές, το μήνυμα, ότι την Ελλάδα την έχουν κατακτήσει οι ιδεοληπτικοί αριστεριστές και σύντομα θα αποκατασταθεί η τάξη – πάντα με τις εκλογές, που ζητάς;
> Είναι ή δεν είναι λαϊκισμός και κατά των συμφερόντων της χώρας, να την επισκέπτεται ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και τη στιγμή που αυτός λέει «Ζήτω η Ελλάς», εσύ να λες «Ζήτω οι εκλογές»;
Ας μην ψάχνει η ηγεσία της ΝΔ, τα πρόσωπα κλειδιά, όταν το αφήγημα σκαλώνει. Το αφήγημα για εκλογές και ο τρόπος που διατυπώνεται, στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, είναι σε ευθεία σύγκρουση με την ιδρυτική διακήρυξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Άλλωστε οι δημοσκοπήσεις – ακόμη και οι πιο φιλικές – δεν προτάσσουν το αίτημα για εκλογές. Δεν δίνουν ποιοτικό προβάδισμα στη ΝΔ, παρά μόνη οργή κατά του ΣΥΡΙΖΑ και που σε καμία περίπτωση δεν κερδίζει η ΝΔ, ούτε ο αρχηγός της προσωπικά.
Η ενόχληση των εκπροσώπων της ΝΔ (εκτός αυτών των 2-3 του στενού πυρήνα Μητσοτάκη) που συμμετέχουν στο δημόσιο διάλογο και «πρέπει» να συντηρούν τη μόνιμη προεκλογική αναταραχή είναι πλέον εμφανής και αναπαράγεται δυνατά.
Δεν φταίνε τα πρόσωπα αλλά η στρατηγική. Και στην προκειμένη περίπτωση η εμμονική στρατηγική (του ενός) για εκλογές, εγκλωβίζει όλη τη ΝΔ σε μία – δίχως φως – αυτοκαταστροφική πορεία.
Η κοινωνία ζητά συμπαραστάτη για τα καθημερινά, σοβαρές ρεαλιστικές αντιπολιτευτικές προτάσεις και εθνικές συναινέσεις για τα μεγάλα και σπουδαία. Δεν ψάχνει κάποιον να της κουνάει το δάχτυλο. Αυτό το στυλ, καταδικάστηκε στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά.
Η εμπιστοσύνη, δεν χτίζεται με κραυγές.
