Ξεκλήρισμα όλων των επίορκων Αξιωματικών του Τουρκικού
Στρατού, με το παγκόσμιο εξευτελιστικό ξεβράκωμά τους, πραγματοποιείται εδώ και μία
εβδομάδα στιγματίζοντας την πιο ιστορική στιγμή της γείτονας χώρας μετά την ίδρυσή της, συμμάχου
και ταυτόχρονα κύριας απειλής της Ελλάδας. Το τουρκικό παρακράτος, οι
οπαδοί του Τούρκου
Γκιουλέν, που αδίστακτα, ανοργάνωτα και ανόητα απείλησαν την
προηγούμενη εβδομάδα να δυναμιτίσουν τη δημοκρατία βρίσκεται πια σε
αποψίλωση
και φυγή. Ένα παράλληλο Κράτος δημοσίων λειτουργών, ένα πραγματικό
καθεστώς, ξηλώνεται ένας προς ένα. Οι σχεδιαστές της "Βαριοπούλας 2",
μίας στημένης παρωδίας και πάλι στο Αιγαίο με τους συνεργάτες τους έχασαν.
Δεν υπάρχει ζητούμενο επιλογής ανάμεσα στα πολιτεύματα
της δημοκρατίας, της δικτατορίας, του κομμουνισμού και της αριστοκρατίας. Αυτά
έχουν απαντηθεί από τον 20ό αιώνα και όποιος στρατιωτικός θέλει πραγματικά να
προσφέρει στην πατρίδα του οφείλει να υπηρετεί την πολιτική εξουσία που εκλέγει
ο λαός. Σενάρια εξόδου του Στρατού στο δρόμο για έκτακτες καταστάσεις και άλλα
προσχήματα υποταγής των υπολοίπων εξουσιών αποτελούν απλά προδοσία. Τελεία και από τις
δύο πλευρές.
Το αποτυχημένο τουρκικό πραξικόπημα θα αναλύεται και ερμηνεύεται
κατά το δοκούν επί χρόνια, ως παγκόσμιο και πρωτοφανές γεγονός, έχοντας πάντα
ως αδιαμφισβήτητο αξίωμα την ταφόπλακα της εμπλοκής του στρατού στην πολιτική
της Τουρκίας. Θα περάσουν δεκαετίες για
να επουλωθούν οι πληγές, χειροπιαστές και ηθικές, από τις προδοτικές ενέργειες
των Τούρκων Αξιωματικών. Ένας στρατός χωρίς στρατηγούς, χωρίς πιλότους, χωρίς
τιμή δεν αναπληρώνεται εύκολα.
Ένας από τους μεγαλύτερους κερδισμένους ίσως είναι και
η Ελλάδα όπου, εκτός πολλών άλλων, σενάρια ανάλογα επέμβασης είχαν δει τη δημοσιότητα τα
προηγούμενα χρόνια αφελώς ή και σκοπίμως, αληθινά ή ψευδή, για να επιβάλλουν
στην κοινή γνώμη ίσως μία αναγκαιότητα ανάλογων ενεργειών. Για τους περισσότερους γνωρίζοντες το
σενάριο ενός νέου '67 με τις επίλεκτες δυνάμεις της Αττικής στους δρόμους της
πρωτεύουσας ήταν απλά επιστημονικής φαντασίας. Για κάποιους όμως ελάχιστους νοσταλγούς
βασανιστές, τους Έλληνες Γκιουλενιστές, τους ένστολους και μη φίλους του Έλληνα "Γκιουλέν" που φωτογραφίζονταν πρόσφατα γεμάτοι
έπαρση σε ελληνικά στρατόπεδα. Υπηρεσία προς την πατρίδα και τον εαυτό του φυσικά.
Να τελειώνουμε επιτέλους με τους παρακρατικούς
μηχανισμούς που όπως αποδείχτηκε διείσδυσαν παντού με το μανδύα της θρησκείας
και της φιλοπατρίας, τα χαμόγελα των παιδιών, την προστασία των ΑΜΕΑ,
ενεργώντας ως σκουλήκια και τρώγοντας τις σάρκες της ελληνικής διοίκησης κα να
ακολουθήσουμε τα παραδείγματα της Κύπρου και της Ιρλανδίας, της ευημερίας και
του λαού, της ανταγωνιστικότητας και του μόχθου.
Η επίλεκτη και άμεση
αντίδραση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην εκδήλωση του τουρκικού πραξικοπήματος
έστειλε ένα μήνυμα αποφασιστικότητας αποδεικνύοντας στην κοινωνία μας πως ο
πυρήνας του Κράτους, ο Ελληνικός Στρατός, στο σύνολό
του, διαθέτει τις
πολεμικές αρετές και την ανδρεία να υπερασπιστεί την ακεραιότητα της
Ελλάδας. Η πολιτική εξουσία οφείλει να τον περιβάλλει με εμπιστοσύνη,
φροντίδα και σεβασμό. Τι νόημα έχουν ισοδύναμα του Υπουργού Άμυνας από
περικοπές επιδομάτων επικινδυνότητας επιλέκτων για την εξασφάλιση μισθών
θυμίζοντας την ταινία με το Βέγγο και το "σου χρωστώ, μου χρωστάς,
πατσήσαμε". Αν τα 10 εκατομμύρια Έλληνες έχουν και 10 χιλιάδες
ρομαντικούς αυτούς δεν πρέπει να τους διώκουμε και να τους ξεκληρίζουμε.
Αυτούς που οφείλει η όποια Κυβέρνηση το ταχύτερο να εξαφανίσει είναι
όσους έβαζαν το χέρι στο μέλι ξεδιάντροπα, κρυβόμενοι πίσω από νομικές
νομεκλατούρες και κοντά παντελονάκια, αγναντεύοντας το Σαρωνικό, λατρεύοντας τον Έλληνα Γκιουλέν και την Ευρωπαία ανάδοχό του που κίνησε λάθος νήματα για άλλη μία φορά και θα αποκαλυφθεί τις επόμενες ημέρες.
Η ετοιμοπόλεμη ελληνική πολεμική μηχανή κατέδειξε
την αναγκαιότητα ενός νέου αμυντικού δόγματος, περισσότερο επιθετικού. Ασφαλώς
δύο βάρκες δραπετών δεν μπορούν να σκιάζουν ή να κινητοποιούν την πολεμική μας
μηχανή για αναίτιους λόγους. Ο πόλεμος δεν είναι μία σύρραξη, δεν είναι ένα
επεισόδιο, δεν είναι μία υποδοχή φυγάδων. Αυτό είναι ένα επικοινωνιακό σόου που δεν
χρειάζεται. Όποιος θέλει μπορεί να έρχεται να δοκιμάσει την ελληνική αντίδραση, όποτε θέλει
να του κοπεί το χέρι. Δεν φυλάμε καραούλια πια στον 21ο αιώνα, απλά οφείλουμε να δίνουμε απαντήσεις καυτηριασμού.
Μία κοινωνία και πολιτική
εξουσία που ανέχθηκε 50.000 παράνομους εισελθόντες να καταλήξουν στα περιβόητα hot-spot, οφείλει να
αναλογιστεί ποιες είναι οι αξίες της και ποιοι οι πραγματικοί θεματοφύλακές
τους. Ποιοι μπορούν να τη διαφυλάξουν αν απαιτηθεί. Ποιες είναι οι επωφελείς συμμαχίες και ποιες οι αερολογίες της Ανατολής που διχάζουν
και δεν μεταφράζονται σε καμία ωφέλεια.
Αυτά προς το παρόν.
Συγχαρητήρια στο Στρατό μας για τη δημοκρατική του πίστη και την ψυχραιμία
του...
