Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αυτά που συμβαίνουν στη Βενεζουέλα είναι γνωστά: Εργασία δύο
ημερών την εβδομάδα για τους δημόσιους υπαλλήλους, κλειστά τα σχολεία
τις Παρασκευές, απαγόρευση χρήσης των σεσουάρ στα κομμωτήρια, παράταση
της ημέρας κατά μισή ώρα για να εξοικονομηθεί ενέργεια, πολύωρες
διακοπές ρεύματος που καταστρέφουν όσα προϊόντα οι Βενεζουελανοί
κατορθώνουν να εξασφαλίσουν από τα σχεδόν άδεια ράφια των καταστημάτων,
ψώνια με βάση τον λήγοντα της ταυτότητας ή το δακτυλικό αποτύπωμα,
βίαιες ταραχές και λεηλασίες, μάχες σώμα με σώμα για λίγο ψωμί και
καθαρό νερό, τρομερές ελλείψεις σε στοιχειώδη αγαθά όπως κρέας, φάρμακα,
λάδι, χαρτί τουαλέτας, συμπλοκές μεταξύ πολιτών για να κλέψουν ο ένας
από τον άλλο ένα κομμάτι ψωμί, πληθωρισμός πάνω από 180%, δεν υπάρχουν
χρήματα ούτε για να τυπωθούν νέα χαρτονομίσματα, διαφθορά, νεποτισμός
και κακοδιαχείριση, ενώ ήδη κινήθηκε η διαδικασία για την καθαίρεση του
Μαδούρο.Ο διάδοχος του Τσάβες, που βλέπει παντού… οράματα με τη μορφή του μέντορά του, υποστηρίζει πως η κρίση οφείλεται στην πτώση της τιμής του πετρελαίου και στην ξηρασία.
Αλλά δεν λέει φυσικά την αλήθεια, αφού οι βίαιες ταραχές διαρκούν πάνω από δυο χρόνια, στα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος δεν γίνεται καμιά συντήρηση και επιπλέον το Καράκας προσφέρει σχεδόν τζάμπα πετρέλαιο σε χώρες όπως η Κούβα, θυσιάζοντας τον λαό του στις πολιτικές συμμαχίες και σκοπιμότητες.
Ο Μαδούρο πάλι, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να καταγγέλλει και να κλαψουρίζει, επειδή «οι καπιταλιστές έχουν κηρύξει οικονομικό πόλεμο στη χώρα του» - από εκεί φαίνεται θα έχει πάρει την κλάψα ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και μάλλον πρόκειται για γενικό χαρακτηριστικό όλων των ανίκανων και αποτυχημένων.
Γι’ αυτό και σύμφωνα με την Bank of America Merrill Lynch, οι χώρες με τις περισσότερες πιθανότητες χρεοκοπίας είναι η Ελλάδα, η Βενεζουέλα, το Πόρτο Ρίκο και η Ουκρανία.
Στη Βενεζουέλα, σκέφτονται εδώ και μήνες να καταφύγουν σε δανεισμό πέντε δις δολαρίων με εγγύηση το έργο εξόρυξης χρυσού, ενώ ήδη πουλάνε ράβδους χρυσού για να αντιμετωπίσουν όπως-όπως την πρωτοφανή κρίση.
Μιλάμε για τη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα αργού πετρελαίου στον κόσμο, που εισέπραξε από τις πωλήσεις του περίπου 750 δις δολάρια (674 δις ευρώ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.
Την ίδια ώρα, το εξωτερικό χρέος της χώρας τον Απρίλιο του 2015 ανερχόταν στα 250 δις δολάρια (224 δις ευρώ)- η χώρα αντλεί το 96% των εσόδων της από το πετρέλαιο, αλλά το εμπορικό της χρέος ξεπερνά τα 13 δις δολάρια, με αποτέλεσμα πολλοί από τους προμηθευτές της να της κλείνουν την πόρτα, με αποτέλεσμα τις γνωστές ελλείψεις σε βασικά αγαθά.
Και γιατί συνέβησαν όλα αυτά; Μα ακριβώς επειδή Τσάβες και Μαδούρο επέμειναν στον κεντρικό ρόλο του κράτους, συνθλίβοντας την ιδιωτική οικονομία – ακριβώς ό,τι επιθυμούσε και εξακολουθεί να επιθυμεί ο κ. Τσίπρας και η πρώην και νυν παρέα του.
Ο Τσάβες άλλωστε, κρατικοποίησε 1.200 επιχειρήσεις, 300 εκ των οποίων του αγροτοδιατροφικού τομέα, με αποτέλεσμα αυτές να καταστούν πρακτικώς ανενεργές.
Αυτό, σε συνδυασμό με την επιβληθείσα διατίμηση οδήγησε σε αδυναμία κάλυψης του κόστους παραγωγής, γεγονός που ενισχύει την έλλειψη αγαθών.
Αλλά οι κύριοι και οι κυρίες του ΣΥΡΙΖΑ είχαν για πρότυπό τους τη Βενεζουέλα. Και πραγματοποιούσαν μέχρι πρότινος επαφές για… προώθηση των ελληνικών αγροτικών προϊόντων στη Βενεζουέλα (τα πιάσαμε δηλαδή τα λεφτά μας)!
Μπορεί τώρα να έχουν λουφάξει, αλλά πού τους έχανες πού τους έβρισκες, όλη μέρα με τη Βενεζουέλα ασχολούνταν.
Συνεχείς επαφές με τον πρέσβη της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας – πότε ο Λαφαζάνης και πότε ο Σκουρλέτης- ύμνοι στον Τσάβες και στον Μαδούρο (ο τελευταίος στο μήνυμά του μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 μας ενημέρωσε ότι ο… Τσίπρας ήλθε για να σώσει το γένος των Ελλήνων!), ενώ το περσινό καλοκαίρι, την ώρα που καιγόμασταν, ο εξάδελφος του πρωθυπουργού, Γιώργος Τσίπρας, γενικός γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΔΟΣ) του υπουργείου Εξωτερικών, πέρασε μια ολόκληρη εβδομάδα στη Βενεζουέλα!
Εκεί, την 1η Αυγούστου, υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα «στο πλαίσιο περαιτέρω ενίσχυσης και σύσφιξης της συνεργασίας Ελλάδας και Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας» και είχε σειρά συναντήσεων με υψηλόβαθμους αξιωματούχους της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των υπουργών Εξωτερικών και Πετρελαίων και Ορυχείων της χώρας, Ντέλσι Ροντρίγκες και Αζντρούμπαλ Τσάβες, εξαδέλφου (και αυτού)του αποθανόντος προέδρου Τσάβες.
Για να μην μιλήσουμε για τις επαφές της πρώην προέδρου της Βουλής, που ήθελε λέει να πάρει σχέδιο για την διαδικασία κοινωνικού διαλόγου επί νομοσχεδίων, που ακολουθείται από το Κοινοβούλιο της Βενεζουέλας, αλλά και να έλθει στην Ελλάδα ο Μαδούρο για να απευθύνει ομιλία στο ελληνικό κοινοβούλιο!
Όλα αυτά, ενώ ήταν γνωστό από τις αρχές του 2014 ότι στη χώρα ασκείται βίαιη καταστολή, με επιβολή απόλυτης λογοκρισίας, με άγριες επιθέσεις κατά διαδηλωτών και συλλήψεις δημοσιογράφων, με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, αλλά και με ξυλοδαρμό βουλευτών μέσα στο κοινοβούλιο, τον Μάιο του 2013.
Τον Απρίλιο του 2013, ο Μαδούρο είχε εκλεγεί Πρόεδρος με το φοβερό επιχείρημα περί της… «κατάρας της Μακαραπάνα» (έχει τις ρίζες της στη Μάχη της Μακαραπάνα που έλαβε χώρα τον 16ο αιώνα όταν οι Ισπανοί στρατιώτες σφάγιασαν τις δυνάμεις των ινδιάνων).
«Εάν νικήσει η μπουρζουαζία θα ιδιωτικοποιήσει τους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, θα πάρουν τη γη από τους Ινδιάνους και η κατάρα της Μακαραπάνα θα πέσει επάνω σας», είχε πει ο Μαδούρο κατά τη διάρκεια προεκλογικής του ομιλίας στης πολιτεία Αμαζόνας.
Και όμως! Αν και όλα αυτά ήσαν γνωστά, στην Ελλάδα θεωρήθηκε φυσιολογικό να ψηφιστεί ένας άνθρωπος που είχε ως πρότυπό του τη Βενεζουέλα του Τσάβες και του Μαδούρο και το φώναζε!
Όσοι προειδοποιούσαν, γίνονταν αντικείμενο λοιδορίας, κατηγορούνταν ως «υπερβολικοί» από εχθρούς και φίλους. Όσοι φωνάζαμε πως ο Τσίπρας θέλει να μας κάνει Βενεζουέλα και πως ονειρευόταν τον εαυτό του σε ρόλο Τσάβες, ήμασταν για το πυρ το εξώτερον!
Σήμερα, δεκαπέντε μήνες μετά από την απόφαση σημαντικού μέρους των Ελλήνων ψηφοφόρων να εμπιστευτούν την τύχη τους (και δυστυχώς και την τύχη της χώρας) σε κάποιον που επίσημα δήλωνε θαυμαστής του καθεστώτος Τσάβες, ταξίδεψε ως τη Βενεζουέλα και στάθηκε στην ουρά για να προσκυνήσει τη σορό του ινδάλματός του, αποδεικνύεται πως αυτός ήταν ο σκοπός του κ. Τσίπρα: Να μετατρέψει την Ελλάδα σε Βενεζουέλα για να κάνει του κεφαλιού του χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Εκείνοι που τον ψήφισαν, το έκαναν παρά το γεγονός ότι γνώριζαν (τους το είπαμε) όλα όσα ο κ. Τσίπρας έλεγε και πίστευε για τη Βενεζουέλα και τον Τσάβες.
Ας τα (ξανα)θυμηθούμε:
Επιστρέφοντας από το Καράκας, όπου πήγε για την κηδεία του Τσάβες, ο κ. Τσίπρας μίλησε σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοκκινιά, στις 10 Μαρτίου 2013. Και είπε:
«Γνωρίζουμε ότι οι αξίες μας είναι οι ιδέες μας και οι ανθρώπινες αξίες και γνωρίζουμε ότι αυτές τις αξίες θα τις υπερασπιστούμε όπως πριν από 69 χρόνια, ηρωικά υπερασπίστηκαν εδώ στην Κοκκινιά. Έρχομαι να μιλήσω σήμερα σε σας από ένα σύντομο αλλά συναρπαστικό ταξίδι στην άλλη άκρη της γης.Βρέθηκα για λίγες ώρες στη Βενεζουέλα, εκεί όπου ο λαός μαζί και με τους λαούς των γειτονικών χωρών της Λατινικής Αμερικής, έχουν δημιουργήσει ένα παράδειγμα όχι μόνο για τη Λατινική Αμερική, αλλά για τους λαούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που αγωνίζονται για δημοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη και για δικαιώματα. Είχα την χαρά, την τύχη, την τιμή, να βρεθώ και να αποτίσω φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που άλλαξε το ρου της ιστορίας, όχι μόνο για τη Λατινική Αμερική, να βρεθώ δίπλα στη σορό του Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες.
Περίμενα να βρω έναν λαό που εκφράζει οδύνη, όμως εκεί συνάντηση έναν λαό που εκφράζει τούτες τις δύσκολες ώρες αποφασιστικότητα και όχι οδύνη. Εκατομμύρια λαού στους δρόμους. Βρέθηκα στην Στρατιωτική Ακαδημία του Καράκας, όπου είναι η σορός του Τσάβες και απέξω είχε 15 χιλιόμετρα ανθρώπινης ουράς, απλών καθημερινών ανθρώπων, που περίμεναν κατά μέσο όρο 20 ώρες για να αποτίσουν φόρο τιμής. Όχι στον ηγέτη τον απόμακρο, αλλά σε κάποιον που αισθάνονται δικό τους άνθρωπο γιατί τους άλλαξε την ίδια τους τη ζωή. Πριν από 14 χρόνια 8 εκατ. Βενεζουελάνοι βρισκόντουσαν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αυτά τα εκατομμύρια σήμερα έχουν τη δυνατότητα και το δικαίωμα να είναι ισότιμοι πολίτες με τους συμπολίτες τους και αυτό είναι που τους κάνει να αισθάνονται αυτόν τον ηγέτη, δικό τους άνθρωπο. Και δεν βρίσκονται εκεί με οδύνη, αλλά με αποφασιστικότητα, δεν βρίσκονται εκεί για να κλάψουν, αλλά για να διαδηλώσουν. Μια μεγάλη πολύχρωμη διαδήλωση έχει γίνει αυτές τις μέρες στο Καράκας. Και αυτό σηματοδοτεί ένα πράγμα.
Ότι η κοινωνική αλλαγή, οι μεγάλες ανατροπές, οι επαναστάσεις δεν μπορούν να γίνουν αν δεν έχουν την πλατιά στήριξη των λαϊκών μαζών. Και αυτή η στήριξη δεν μπορεί να είναι εφάπαξ, αλλά μια διαρκής διαδικασία. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η Βενεζουέλα βρίσκεται σε επαναστατική διαδικασία. Και αυτό το φανερώνουν τα εκατ. των πολιτών που βρίσκονται αυτές τις μέρες στους δρόμους, λέγοντας ένα και μόνο σύνθημα: Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τον σοσιαλισμό και θα συνεχίσουμε αυτόν το δρόμο που είναι δημοκρατικός δρόμος.
Κάποια ΜΜΕ στην Ελλάδα γράψανε ότι το παράδειγμα της Βενεζουέλας του απειλεί, ότι ο Ούγκο Τσάβες ήταν ένας δικτάτορας. Ειλικρινά δεν ξέρω πολλούς δικτάτορες που μέσα σε 14 χρόνια έχουν κερδίσει 13 απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις.
Το μήνυμα για εμάς είναι ένα πολύ ισχυρό μήνυμα. Μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα σε αυτόν τον τόπο, εάν έχουμε τον λαό με το μέρος μας.
Η κυβέρνηση που θα οικοδομήσουμε μετά τις επόμενες εκλογές, όσο κι αν προσπαθούν να τις αποφύγουν τώρα οι δυνάμεις του μνημονίου, για να γαντζωθούν στην εξουσία, θα είναι μια κυβέρνηση πλατιάς λαϊκής ενότητας, που θα επιβάλει μια προοπτική απελευθέρωσης για τον λαό μας, για τις κατώτερες τάξεις και θα έχει τη διαρκή στήριξη του ελληνικού λαού».
Μετά, στις 16 Μαρτίου 2013, πήγε στο Λονδίνο και μίλησε σε εκδήλωση που είχε οργανώσει ο ΣΥΡΙΖΑ Μεγάλης Βρετανίας. Φυσικά, τον ρώτησαν για το ταξίδι του στη Βενεζουέλα. Και είπε:
«Αυτό που με εντυπωσίασε στο ταξίδι μου στην Βενεζουέλα πριν από λίγες μέρες ήταν πως ο κόσμος, δεκάδες χιλιάδες λαού περίμενε υπομονετικά να φτάσει στην σορό του Τσάβες. Δεν έδειχνε λύπη αλλά ελπίδα και αποφασιστικότητα να συνεχίσει. Και αυτό σηματοδοτεί ότι η Βενεζουέλα μετά από 14 χρόνια, από τότε που ανέβηκε για πρώτη φορά στην εξουσία ο Ούγκο Τσάβες, βρίσκεται σε μια διαρκή επανάσταση».
Δεν παρέλειψε μάλιστα να αναφερθεί και στα «διδάγματα» που ενδεχομένως μπορεί να αντλήσει η Ευρώπη από την Λατινική Αμερική. Είπε: «Μονάχα αν καταφέρουμε να κινητοποιήσουμε τον λαϊκό παράγοντα θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τις παρούσες πολιτικές. Αυτό είναι το σημαντικότερο μάθημα που μπορεί να μας δώσει η Λατινική Αμερική και ειδικά η Βενεζουέλα».
Προσέξατε; «Ειδικά η Βενεζουέλα», είπε, αλλά εδώ αγρόν αγοράζαμε.
Οπότε, όταν βρέθηκε στην εξουσία, ο κ. Τσίπρας έσπευσε να επικοινωνήσει με τον Μαδούρο. Ο οποίος Μαδούρο, μετά το τηλεφώνημα με τον Τσίπρα, δήλωσε στις 7 Φεβρουαρίου 2015: «Ο Τσίπρας ήλθε για να σώσει την ένδοξη ιστορία των Ελλήνων. Κάλεσα τον Αλέξη, τον σύντροφο Αλέξη να επισκεφθεί τη Βενεζουέλα το συντομότερο δυνατό. Σχεδιάζει να έλθει στη Λ. Αμερική. Ανέφερε όλες τις πιέσεις που του ασκούνται, εξαιτίας του βάναυσου νεοφιλελεύθερου συστήματος που έχει εφαρμοστεί στην Ελλάδα».
Εκείνη ακριβώς την ημέρα, ο Μαδούρο διέτασσε κατάσχεση της αλυσίδας σούπερ-μάρκετ Dia a Dia, υποστηρίζοντας ότι στη Βενεζουέλα δεν ανοίγουν αρκετά καταστήματα για να… προκαλείται η δυσαρέσκεια των πολιτών!
Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο, τον Μαδούρο, που στο γελοίο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015, κάλεσε τους Έλληνες να ψηφίσουν «Όχι»!
Συμπέρασμα: Όσο κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει να ακούνε τον Μαδούρο και τον Τσίπρα, η χώρα είναι βέβαιο ότι θα πέσει τελικά στα βράχια και θα γκρεμοτσακιστεί!
elzoni.gr
