Τον εξευτελισμό των
υπερασπιστών των αξιών του έθνους επέλεξαν οι συγκυβερνήτες Τσίπρας και Καμένος
με συντάξεις μερικών εκατοντάδων ευρώ, μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού, για την ατιμωτική επιβίωσή τους από το
βρώμικο 2018 και μετά. Κανένα ενημερωτικό μέσο δεν τόλμησε να δημοσιεύσει τις καθαρές
συντάξεις που εξασφάλισε η διαπραγματευτική δεινότητα του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα
στους Έλληνες Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς, οι οποίες προδικάζουν τη
μετατροπή των Αξιωματικών σε «Στρατηγούς Δεκαβάλες με παντούφλες» που σύντομα θα
ξεπουλάν το ξίφος τους.
Θα μπορούσε να σκεφτεί
κανείς ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο
συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, των 53+, απονέμει τη Νέμεσή του για το Γράμμο, το Βίτσι
και τη Γυάρο. Πιο πιθανό όμως είναι οι Αξιωματικοί να λαμβάνουν το αντίτιμο της
πρωτοφανούς για την ελληνική ιστορία απραξίας τους και αποχής τους από τα
μέτωπα των μαχών καθώς και των αξιών της κοινωνίας που υπερασπίστηκαν διά των αμνημόνευτων
Υπουργών Άμυνας τους όλα αυτά τα χρόνια της κοινωνικής κραιπάλης και σπατάλης.
Τη φυσική τους ιεραρχία που κατέληξε συμβολικά στον Κορυδαλλό και κατά γενική ομολογία κυκλοφορεί ατιμώρητη.
Το πιο θλιβερό του
εξευτελισμού των ταγών του Έθνους διά της οικονομικής εξαθλίωσης στα επόμενα
χρόνια είναι η συνένοχη σιωπή της φυσικής τους ηγεσίας. Οι σημερινοί ηγήτορες, συνταξιούχοι
και αυτοί το 2018, δεν βρήκαν λόγια να απαγγέλουν στον οικονομικό στραγγαλισμό των στρατιωτικών
που αφιερώνουν τη ζωή τους για να υπερασπίζονται τις όποιες αξίες οι ίδιοι
καθορίζουν και αποδέχονται σιωπηρώς όλα αυτά τα χρόνια της ντροπής. Σιώπησαν τότε
που η έντιμη καθαρίστρια απόφοιτος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αμειβόταν
περισσότερο από τους Αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων αποτιμώντας και τις αξίες
του Έθνους σιωπούν και τώρα που καταδικάζουν τον ανθό της χώρας. Μόνο κάποιοι απόστρατοι ηγήτορες που επιζητούν κάποιο κοκκαλάκι πολιτικής εξουσίας γίνονται ξαφικά λαλίστατοι και βομβαρδίζουν αγνώστου χρηματοδότησης μέσα ενημέρωσης με πατριωτικές φανφάρες.
Η μετατροπή των Ενόπλων Δυνάμεων
ενός Έθνους σε ένα δημόσιο οργανισμό γραφειοκρατικής λειτουργίας και εκτέλεσης δημοσίων
προμηθειών με τα αντίστοιχα αξιοκρατικά κριτήρια αποτελεί τον πιο θανάσιμο
κίνδυνο τόσο για τον ίδιο τον οργανισμό όσο και για την κοινωνία που
υπερασπίζεται. Η στείρα εμμονή σε δικαιώματα και αξιώσεις του δημοσιοϋπαλληλικού
κώδικα αποτελεί μοναδικό φαινόμενο
παρακμής των Ενόπλων Δυνάμεων και ανέλιξης των
μετρίων σε όλα τα επίπεδα. Φιέστες και παράτυπες χορηγίες σουβενίρ αποτελούν απλά
έναν ύπουλο μανδύα για τον εκφυλισμό τους από ένδοξο Στρατό σε κομματικό
εργαλείο διοίκησης. Ένα ύπουλο σχέδιο παρακρατικού μηχανισμού, μίας εγκληματικής
οργάνωσης, που πασχίζει για την εξουδετέρωση
και τη διάλυσή του επιλέγοντας την κατάλληλη ιεραρχία τους.
Ένας
Στρατός χρειάζεται
αξίες να υπερασπιστεί, μάχες να διεξάγει, νιάτα να ανδρώσει και εφόδια
για να υπάρχει.
Δεν είναι κάποιο μυστικό της Ανωτέρας Σχολής Πολέμου αυτό και όλοι οι
λαοί της Ευρώπης
από τους πιο ισχυρούς μέχρι τους πιο ανίσχυρους έχουν να επιδείξουν
ήρωες στις κοινωνίες
τους σήμερα, που ακρωτηριάστηκαν στα βάθη της Ανατολής και τις
γειτονικές μας περιοχές
εξυπηρετώντας τα εθνικά συμφέροντα των κοινωνιών τους. Οι σύγχρονες
Θερμοπύλες όπως
και πάντα δεν είναι υποχρεωτικά στα περίχωρα της Σπάρτης και μάνες
υπήρχαν
και θα υπάρχουν πάντα. Κάποιες κάποτε έδιναν και συνεχίζουν να δίνουν
την ασπίδα φωνάζοντας «Η ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ» και κάποιες ελάχιστες
παραγγέλνουν
πίτσες σε σχήμα ασπίδας για τα δελτία των ειδήσεων και των μαχών
ορίζοντας τη μοίρα των λαών.
Η Ελλάδα δεν έχει πια να
επιδείξει στην κοινωνία έναν Στρατηγό Δεκαβάλα καθώς ελάχιστοι ανήμποροι να
παρελάσουν έμειναν από τα ηρωικά μέτωπα της Αλβανίας και της Βορείου Κορέας. Οι
περισσότεροι που ένιωσαν το λίβα του
πολέμου το 1974 στη μαρτυρική Κύπρο καταδικάστηκαν στη σιωπή μαζί με το σχετικό
Φάκελο των εγκλημάτων Ιωαννίδη, όχι τυχαία. Τις πρόσφατες δεκαετίες των μαχών της
Δύσης η Ελλάδα διά
της εσωτερικής απειλής της Βενεζουελιανής αδελφοσύνης των
λαών και της υπεργολαβίας των εξοπλισμών απείχε και αδρανούσε
εγκληματικά. Ό,τι αδρανεί
όμως σαπίζει, απαξιώνεται, υποαμοίβεται και δεν έχει λόγο ύπαρξης μέχρι
να χρειαστεί και τότε να είναι αργά θρηνώντας για χαμένες πατρίδες και
κυρίως για χαμένες αξίες.
Καλό Πάσχα λοιπόν και
προσοχή στα αυγά που θα τσουγκρίσουμε ως λαός ημέρα που είναι μη σπάσουν κατά λάθος και χαλάσει η
φιέστα μας…
thedayaftergr.blogspot.gr
