Οι καλύτερες υπηρεσίες στο ανθελληνικό αφήγημα παρέχονται στο εσωτερικό της χώρας από την εγχώρια πολιτική τάξη. Μία λεγόμενη εκσυγχρονιστική τάση προσπάθησε και προσπαθεί με αφετηρία την «υστέρηση του λαού» να επιβάλει την βίαιη προσαρμογή σε επιλογές εξωελληνικών παραγόντων.
Αυτή η πολιτική τάξη, που συμπαρέσυρε την χώρα στην καταστροφή ,είναι ο καλύτερος μεσάζων. Αυτήν χρησιμοποιεί ο εξωτερικός παράγων για να δυναστεύει μέσω του χρέους την χώρα. Οι «αγορές», οι «εταίροι», χρησιμοποιούν την εσωτερική ανεπάρκεια και κλεπτοκρατία ως εντολοδόχους και δήμιους του οικονομικού θανάτου της χώρας, της φτωχοποίησης της κοινωνίας, αφαίμαξης υποδομών, καταστροφής του παραγωγικού δυναμικού.
Την κρίση δεν την δημιούργησαν ούτε οι συνταξιούχοι, ούτε οι υπάλληλοι του δημοσίου, ούτε το κράτος: ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. ΑΥΤΗ Η ΣΧΕΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, ΧΡΕΩΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. Όσοι προσπαθούν να το αποκρύψουν είναι αυτοί που είναι συνένοχοι στην παρακμή, είτε είναι πολιτικοί, είτε διανοούμενοι θεραπαινίδες της εξουσίας ,εντεταλμένοι εκλαϊκευτές της πολιτικής-παραπολιτικής, κράτους-παρακράτους.
Όσοι έχουν συμφέρον στην διατήρηση του παρακμιακού καθεστώτος προσπαθούν με την απροσμέτρητη θεωρητική και προπαγανδιστική τους δραστηριότητα να αθωώσουν την ανηθικότητα, αντιδημοκρατικότητα της δήθεν πολύχρωμης πολιτικής σκηνής που μόνο σκοτεινή και επικίνδυνη για τα συμφέροντα της χώρας είναι. ΕΝΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟΧΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΑΥΤΟΙ ΣΤΟΧΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ. ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΦΘΟΡΟΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Πριν λίγα χρόνια είχαμε και τον γνωστό ως Γιωργάκη να συκοφαντεί τον λαό. Τις αδυναμίες της χώρας, τις ενοχές της κατάντιας τις μετέφερε αλλού, έξω από την συντεχνία της μεταπολιτευτικής σκηνής. Όμως ένα σύστημα ανανεώνεται και βρίσκει διεξόδους και ανθρώπους απενοχοποίησής του. Για αυτούς φταίει η καθυστερημένη κοινωνία, οι δημόσιοι υπάλληλοι και όχι βέβαια αυτοί που τους επέλεξαν, που δημιούργησαν μηχανισμούς πελατείας και εξαρτήσεων. Παρακολουθώ μία περίπτωση αβαθούς και μισαλλόδοξου αντιπολιτικού λόγου από νέους στα χρόνια που κάνουν χρήση παλιών υλικών[G1] .
Ο Παναγιώτης Αποστολόπουλος Πέρρος ,θέλοντας να ερμηνεύσει μία δήλωση ενός υπουργού ότι δεν κόβουν τις συντάξεις για να μη μειωθεί η κατανάλωση, φθάνει στην λογική ότι αυτό το κάνουν για «να πληρώνει τον συνταξιούχο να πηγαίνει στην ταβέρνα». Επιφανές, μη κοινοβουλευτικό στέλεχος του Λεβέντη ο παραπάνω κύριος θεωρεί ότι οι συντάξεις του Έλληνα επαρκούν για μια αξιοπρεπή ζωή, για τα φάρμακα, και μένουν και για ταβέρνες. Ίσως ζεί σε άλλο κόσμο, αφού δεν γνωρίζει ότι από τις γεροντικές συντάξεις συντηρείται ένα μεγάλο ποσοστό της Ελληνικής οικογένειας. Για αυτόν δεν είναι πρόβλημα η περικοπή των συντάξεων, μιας και κατευθύνονται προς ανούσιους καταναλωτικούς σκοπούς. Εδώ πρόκειται για ανατροπή της αλήθειας ως προς το οικονομικό και βέβαια πολιτισμικό στάτους της κοινωνίας. Κατά λάθος, ή επίτηδευμένα;
Είμαστε μπροστά σε μία ακόμα διεύρυνση του μεταπρατικού συστήματος: είναι σαφής η σχέση εσωτερικής υποτίμησης του Έλληνα από το πολιτικό σύστημα που τον δυναστεύει, με την προσθήκη συκοφάντησης και Μερκελοδουλικότητας από τον Λεβέντη. Ας θυμηθούμε την στοχοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων στο πρώτο τηλεοπτικό σποτ της Ένωσης Κεντρώων τον περασμένο Σεπτέμβρη. Αυτό το κόμμα τότε στηρίχθηκε στην προσφορά πολλών νέων, σήμερα αν και το ακολουθούν λιγότεροι, γίνονται θύματα μιας ανεπίγνωστης αντικοινωνικότητας. Οι νέοι σήμερα δεν κεφαλαιοποιούν ορθολογικά τον μικρό χρόνο εμπειρίας της ζωής και στρατολογούνται ως μαχητές-αθώα θύματα.
Πρώτος όρος για να βγούμε από την κρίση είναι η δημιουργία ενός κινήματος απελευθέρωσης από το υπαρκτό πολιτικό κατεστημένο, για τον εξοστρακισμό του. Είναι η ηθικοποίηση της πολιτικής. Δεν μπορούν οι ανήθικοι, οι φαύλοι, οι ανεπαρκείς να διαπραγματευθούν, να λύσουν τα προβλήματα που αυτοί δημιούργησαν. Νέες πολιτικές δυνάμεις, χωρίς βεβαρυμμένο πολιτικό παρελθόν θα εκκινήσουν την παραγωγική μηχανή, θα εξορθολογήσουν τα δημόσια οικονομικά.
Το σύστημα που έφτιαξαν θέλουν να το ανανεώσουν, κάθε ημέρα φτιάχνουν κόμματα, μεταμφιέζουν παλιές μουτσούνες αλλά έχουν μπλοκαρισθεί. Προσπαθούν να εφεύρουν τον νέο μεταφορέα του σταυρού της σταύρωσης της κοινωνίας. Η κοινωνία θα κάνει την αυτοκριτική της, θα διαβεί το δρόμο της και θα τιμωρήσει αυτούς που τόσα χρόνια την κορόιδεψαν και την τιμώρησαν να είναι υπάλληλος. Θα επανέλθει ως εντολέας των συνειδητών αλλαγών που είναι οι καίριες για αυτήν.
