Αναρωτηθήκατε, κύριε Τσίπρα, γιατί η σημερινή συζήτηση είναι επίκαιρη; Θα σας απαντήσω αμέσως.
Η σημερινή προ Ημερησίας Συζήτηση, για την ασφάλεια δεν είναι απλά επίκαιρη εξαιτίας των πρόσφατων τρομοκρατικών χτυπημάτων στις Βρυξέλες. Δεν είναι απλά επίκαιρη επειδή οι πολίτες αισθάνονται αυξημένη ανασφάλεια λόγω του τρόπου με τον οποίο η Κυβέρνηση έχει χειριστεί στο προσφυγικό μεταναστευτικό πρόβλημα.
Είναι επίκαιρη, επειδή σε ολόκληρο τον κόσμο αναπτύσσεται μία συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο οι οργανωμένες κοινωνίες αντιλαμβάνονται το δίλημμα μεταξύ ελευθερίας και ασφάλειας. Και το αίτημα για τη σημερινή συζήτηση δεν έγινε για να κινδυνολογήσουμε. Έγινε, όμως, για να τοποθετηθούμε όλοι με υπευθυνότητα, με σοβαρότητα απέναντι στη σημερινή απογοητευτική κατάσταση αλλά και απέναντι στις νέες προκλήσεις.
Σας ενοχλεί αυτή η συζήτηση. Είναι νομίζω ξεκάθαρο και στη γλώσσα του σώματός σας. Σας ενοχλεί διότι δυστυχώς, αυτή η συζήτηση τις τελευταίες δεκαετίες έχει γίνει στη χώρα μας –αποκλειστικά - τολμώ να πω, υπό την ηγεμονική ιδεολογική κηδεμονία της Αριστεράς, όχι με όρους πραγματισμού αλλά μέσα από τις ιδεοληψίες ορισμένων αριστερών ρευμάτων.
Κάποιοι, κύριε Τσίπρα, βάφτισαν ελευθερία τις διαδηλώσεις 50 ατόμων που έκλειναν όποτε ήθελαν το κέντρο της Αθήνας. Και το αναντίρρητο δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν μεταλλάχθηκε σε μία καταχρηστική συμπεριφορά διατάραξης της κοινωνικής γαλήνης και της οικονομικής δραστηριότητας. Φαντάζομαι ότι σε αυτό αναφερθήκατε όταν χρησιμοποιήσατε τον όρο «προοδευτική», ενδεχομένως και «φιλελεύθερη» αντίληψη.
Κάποιοι βάφτισαν ελευθερία τις καταδρομικές επιθέσεις αντιεξουσιαστών από το άβατο των Εξαρχείων. Και κάποιοι βέβαια βάφτισαν ελευθερία τις καταλήψεις δημοσίων πανεπιστημίων από κομματικές νεολαίες.
Κάποιοι, με άλλα λόγια, κύριε Τσίπρα, έμπλεξαν την ελευθερία με την ασυδοσία και εγκατέλειψαν στην πορεία της μεταπολιτευτικής ελληνικής δημοκρατίας δύο βασικά αξιώματα.
Πρώτον. Η ελευθερία του κάθε πολίτη σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου και τα όρια της ατομικής ελευθερίας τα καθορίζει ο νόμος.
Δεύτερον, η εσωτερική ασφάλεια μαζί με την εξωτερική άμυνα αποτελεί κεντρικό πυλώνα της λειτουργίας του κράτους, δεν εκχωρείται και δεν αμφισβητείται. Και η πρώτη υποχρέωση κάθε ευνομούμενης χώρας είναι η ασφάλεια των πολιτών της.
Η ασφάλεια, κατά συνέπεια, είναι προϋπόθεση ελευθερίας. Είναι όρος απαραίτητος για την επιδίωξη των ατομικών φιλοδοξιών του κάθε πολίτη, αλλά και για τη συλλογική πρόοδο, για τη συλλογική ευημερία.
Με άλλα λόγια η ασφάλεια είναι απαραίτητη προϋπόθεση αξιοπρέπειας και προόδου και για τους πολίτες και για τη χώρα. Και η ασφάλεια είναι πολύτιμο ατομικό, κοινωνικό και εθνικό αγαθό. Είναι θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα του πολίτη και θεμελιώδης υποχρέωση του Κράτους. Είναι καθήκον κάθε δημοκρατικής πολιτείας. Γιατί, κύριε Τσίπρα, ο φοβισμένος πολίτης είναι ανελεύθερος πολίτης. Και η Δημοκρατία - και φαντάζομαι ότι θα συμφωνήσετε σε αυτό - δεν θέλει φοβισμένους πολίτες, θέλει ασφαλείς, ελεύθερους, δημιουργικούς ανθρώπους.
Και η ασφάλεια απαιτεί διαρκή μέριμνα και διαρκή φροντίδα και προστασία ειδικά στη σημερινή εποχή. Μια εποχή οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής κρίσης. Μια εποχή δραματικών γεωπολιτικών αλλαγών, εντάσεων και συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή μας.
Και μια εποχή συνεχώς διευρυνόμενων και εντεινόμενων ασύμμετρων απειλών, κάθε μορφής, από την ισλαμική τρομοκρατία μέχρι τις φυσικές καταστροφές και από τη βία του οργανωμένου εγκλήματος ως τις επιθέσεις δολιοφθοράς στο διαδίκτυο.
Η εμπέδωση και η ενίσχυση της ασφάλειας, η πρόληψη και η έγκαιρη αντιμετώπιση των απειλών, απαιτούν διαρκή εγρήγορση και ξεκάθαρες θέσεις.
Η εκάστοτε Κυβέρνηση οφείλει χωρίς ιδεολογικούς εγκλωβισμούς να διασφαλίσει ομαλό, ειρηνικό κοινωνικό και εθνικό βίο. Για αυτό χρειάζεται κατάλληλος σχεδιασμός, μελετημένος αλλά και αποφασιστική σφαιρική πολιτική ασφάλειας τόσο σε θεσμικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο.
Είναι σαφές, κύριε Τσίπρα - δεν χρειάζεται καν να το επαναλάβω, θα το πω όμως επειδή αναφερθήκατε εσείς σε αυτό - ουδείς επιθυμεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε αστυνομικό Κράτος. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως αντίθετο με τις αρχές της δικής μας παράταξης και είναι μια απαράδεκτη άρνηση όλων όσων πιστεύουμε εμείς στη Νέα Δημοκρατία. Γιατί το Κράτος οφείλει να μεγιστοποιεί και όχι να περιορίζει τις ατομικές ελευθερίες.
Ταυτόχρονα, όμως, είναι εξίσου προφανές ότι εμείς ως Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να δεχθούμε - και οι πολίτες δεν θα το επιτρέψουν - μια χώρα ξέφραγο αμπέλι στο όνομα μιας δήθεν ελευθερίας. Και μιας θεωρητικής προστασίας και προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η οποία καταλήγει τελικά στο να υπονομεύει την ίδια την ασφάλεια και το σύνολο των ελευθεριών και δικαιωμάτων όλων των πολιτών.
Και επειδή, η Κυβέρνηση - φάνηκε ξεκάθαρα και από τη σημερινή σας ομιλία - διακατέχεται από μια σύγχυση γύρω από τα ζητήματα αυτά, είναι αναγκαίο σήμερα να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Η Κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο στο ιδεολογικό αντιεξουσιαστικό σας παρελθόν όσο και στο εξουσιαστικό μνημονιακό σας παρόν είχαν - και εξακολουθείτε να έχετε, φάνηκε ξεκάθαρα από την ομιλία σας - μια αμφιλεγόμενη, και είμαι και ήπιος στο χαρακτηρισμό μου, στάση απέναντι στη θεμελιώδη σημασία της ασφάλειας ως προϋπόθεση για τη Δημοκρατία, για την ελευθερία, για την απρόσκοπτη οικονομική δραστηριότητα για την πρόοδο.
Γιατί για ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ οι όροι «δημόσια τάξη», «ασφάλεια», «Κράτος δικαίου», «αστυνομία» είναι λέξεις σχεδόν απαγορευμένες στο πολιτικό τους λεξιλόγιο. Είναι λέξεις που σας προκαλούν αλλεργία.
Μόλις εχθές είδα μια ανακοίνωση από τον Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος για άλλη μια φορά, καλεί τον αρμόδιο Υπουργό και δια του υπουργού την Κυβέρνηση, να προχωρήσει άμεσα στον ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της ελληνικής αστυνομίας. Θα μας εξηγήσετε κάποια στιγμή, κύριε Τσίπρα, στη δευτερολογία σας τι ακριβώς εννοείτε; Δεν λειτουργεί δημοκρατικά η αστυνομία; Δεν υπόκειται στους πολιτικούς προϊσταμένους; Τι είναι επιτέλους αυτή η καραμέλα του εκδημοκρατισμού της ελληνικής αστυνομίας;
Και αν για ορισμένους αυτό το οποίο σας λέω ακούγεται ως υπερβολή, σας καλώ να θυμηθείτε ένα μόνο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν σας φαίνεται παράξενο, κύριε Τσίπρα, ότι για πρώτη φορά η Αξιωματική Αντιπολίτευση υποχρεώθηκε στα ζητήματα δημόσιας τάξης να στηρίξει έναν δικό σας Υπουργό τον οποίο πολεμούσε η ίδια του η Κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ;
Αναφέρομαι φυσικά στον κ. Πανούση ο οποίος για πολύ καιρό κατήγγειλε την κατάληψη της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών χωρίς φυσικά να έχει την παραμικρή κυβερνητική στήριξη. Σήμερα, ο Πρύτανης ο οποίος στήριζε αυτή την κατάληψη είναι Υπουργός σας και ο κ. Πανούσης ιδιωτεύει, είναι σπίτι του.
Η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά τη χαλαρή σχέση ενός τμήματος του πολιτικού συστήματος με τη βία. Και η αλήθεια είναι ότι ένα τμήμα της Αριστεράς αρνιόταν και ενδεχομένως να αρνείται ακόμα να καταδικάσει τη βία από όπου και αν αυτή προέρχεται. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην τρομοκρατία.
Γιατί βέβαια η τρομοκρατία στην Ελλάδα, κύριε Τσίπρα, είχε ιδεολογικό πρόσημο και τα περισσότερα θύματά της δυστυχώς το ίδιο. Αναφέρομαι στους προπηλακισμούς πολιτικών, που τόσο της μόδας ήταν την εποχή της έξαρσης του αντιμνημονιακού αγώνα. Αναφέρομαι στη χυδαιότητα των δήθεν πολιτικών κατήγορων που έσπευδαν σε κάθε ευκαιρία να χαρακτηρίσουν όποιον διαφωνούσε μαζί τους, προδότη και γερμανοτσολιά. Τους δήθεν αγανακτισμένους που έστηναν κρεμάλες, πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται σήμερα σε αυτήν την αίθουσα, Βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Γιατί η λεκτική βία, είναι πολύ συχνά προάγγελος της φυσικής βίας. Διότι όταν ο πολιτικός, αλλά και ο απλός πολίτης, δεν αισθάνεται ελεύθερος και ασφαλής να εκφράσει τις απόψεις του, τότε υπονομεύεται τελικά η ίδια η Δημοκρατία.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η συζήτηση που κάνουμε είναι επίκαιρη. Είναι μία συζήτηση η οποία θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολύ καιρό, για να γνωρίζουν επιτέλους οι πολίτες, ποια ακριβώς είναι η αντίληψη της Κυβέρνησής σας στα θέματα ασφάλειας. Και φυσικά να μην εκπλήσσονται ούτε με τις πράξεις σας, αλλά ούτε με τις παραλήψεις σας.
Με την πρωτοβουλία μας αυτή σπάμε σήμερα πράγματι ένα μεταπολιτευτικό ταμπού. Διαλύουμε μία αγκύλωση που για δεκαετίες έχει επιβάλει στο δημόσιο διάλογο και στην πολιτική λογική, μια ιδεοληπτική, περιθωριακή αριστερίστικη λογική.
Μια λογική που βασιζόταν και δυστυχώς, από αυτό που ακούω, βασίζεται ακόμα και σήμερα σε μία διπλή άρνηση. Άρνηση πρώτη: Της αποδοχής ότι η ασφάλεια, η δημόσια τάξη, η εφαρμογή των νόμων είναι κοινωνικό αγαθό και αυτονόητη προϋπόθεση ελευθερίας. Και άρνηση δεύτερη. Η καταδίκη κάθε μορφής βίας από όπου και αυτή προέρχεται. Και αυτές οι δύο αρνήσεις είχανε μάλιστα προβληθεί, σχεδόν επιβληθεί στο δημόσιο διάλογο σε τέτοιο βαθμό, ώστε τελικά έριχναν νερό στο μύλο της ακριβώς αντίθετης άποψης. Εκείνης που είναι έτοιμη να υιοθετήσει ακραίες πρακτικές μισαλλοδοξίας, βίας, αυταρχισμού σε βάρος κάθε δημοκρατικού, κάθε ανθρώπινου δικαιώματος.
Εμείς λοιπόν απορρίπτουμε κατηγορηματικά και τις δύο αυτές λογικές. Διότι για μία ακόμη φορά ο δρόμος του μέτρου, ο δρόμος της δημοκρατικής νομιμότητας, ο δρόμος του σεβασμού της τήρησης των νόμων, είναι ο σωστός δρόμος. Εμείς σε αυτόν πιστεύουμε και αυτόν τον δρόμο θα κάνουμε πράξη.
Εσείς όμως σε τι ακριβώς πιστεύετε;
Εσείς λοιπόν τι έχετε ακριβώς κάνει αυτούς τους τελευταίους 15 μήνες; Και με τι έρεισμα; Με τη ηθικό έρεισμα κατηγορείτε σήμερα, τη Νέα Δημοκρατία για εθνική ανευθυνότητα;
Για πάμε λοιπόν να τα δούμε ένα – ένα. Πριν από λίγες ημέρες συνέβη το αδιανόητο. Δυνάμεις της ασφάλειας των Σκοπίων με τρόπο απαράδεκτο άσκησαν βίαια αστυνομικά μέτρα κατά των προσφύγων που βρισκόντουσαν στο ελληνικό έδαφος κύριε Τσίπρα. Κατ’ ουσίαν δηλαδή μία 3η χώρα προέβη σε πράξη τήρησης της τάξεως εντός ελληνικής Επικράτειας. Για αυτό σας κατηγορούμε κύριε Τσίπρα. Και το ανήκουστο αυτό γεγονός συνέβη διότι υπήρχε - και υπάρχει ακόμα σήμερα - πλήρης απουσία του Κράτους από τμήμα του ελληνικού εδάφους από την Ειδομένη. Το πιο ευαίσθητο σημείο του ελληνικού Κράτους. Στην Ειδομένη.
Στις φαβέλες του Πειραιά. Μη κυβερνητικές οργανώσεις, άλλες γνωστές και πολύ σοβαρές - και χαιρετίζουμε το έργο τους και τη συμβολή τους - σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια την οποία όλοι κάνουμε για την αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά και πολλές άγνωστες, υποκαθιστούν το ελληνικό Κράτος.
Αναφερθήκατε και στο Ελληνικό. Κύριε Τσίπρα, ένα κορίτσι 17 χρονών έχασε χθες τη ζωή του στο Ελληνικό. Δεν γνωρίζω τους λόγους. Αυτό το οποίο γνωρίζω όμως, είναι ότι οι Δήμαρχοι της περιοχής σας έστειλαν μία επιστολή και τις σας λένε σε αυτήν την επιστολή; Για να μην λέμε, ότι τα λέμε μόνο εμείς. Διαβάζω: «Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί είναι εκτός ελέγχου και εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια. Παρά τις επίσημες έγγραφες οχλήσεις μας, δεν έχουμε λάβει εκ μέρους σας, κύριε Πρωθυπουργέ, καμία απάντηση. Εκπέμπουμε την ανθρώπινη κραυγή αγωνίας για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια τόσο των προσφύγων όσο και των τοπικών πληθυσμών». Ίσως αξιωθείτε να τους απαντήσετε κάποια στιγμή, κύριε Τσίπρα, αλλά ας σταματήσει πια αυτή η καραμέλα του δήθεν ανθρωπισμού. Πηγαίνετε κάνετε μία βόλτα στην Ειδομένη και στο Ελληνικό να δείτε πού έχει πνιγεί ο ανθρωπισμός της πρώτη φορά Αριστεράς.
Και υπάρχει σήμερα ένα επικίνδυνο κενό, ένα κενό το οποίο καλύπτεται από τους διαβόητους, πια, αλληλέγγυους. Φτάσαμε στο εξής παράδοξο: Οι αλληλέγγυοι φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη αξιοπιστία όταν συνομιλούν με τους πρόσφυγες από ό,τι έχει το ελληνικό Κράτος. Το ελληνικό Κράτος λέει στους πρόσφυγες: «Τα σύνορα είναι κλειστά, έκλεισαν οριστικά». Οι αλληλέγγυοι λένε στους πρόσφυγες: «Τα σύνορα θα ανοίξουν». Έχουμε φτάσει στο σημείο οι πρόσφυγες να πιστεύουν τους αλληλέγγυους και όχι το ελληνικό Κράτος.
Αυτό, λοιπόν, είναι η τραγελαφική κατάσταση μίας Κυβέρνησης η οποία έχει απολέσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Είστε δυστυχώς πανταχού απόντες και αυτό από μόνο του, ξέρετε, συνιστά μία παραδοξότητα. Διότι μία Αριστερή Κυβέρνηση, θεωρητικά, θέλει το Κράτος παρόν. Πράγματι το Κράτος είναι παρόν δια της παρεμβάσεώς του στις ανεξάρτητες Αρχές, στη Δικαιοσύνη, στην ιδιωτική εκπαίδευση. Όταν εγείρονται όμως ζητήματα ασφάλειας, δημόσιας τάξης και προστασίας των συνόρων, τότε απουσιάζει το κράτος μέχρι εξαφανίσεως. Αλλά αυτό φαίνεται να μη σας απασχολεί.
Ξεκινήσατε χθες άλλη μία προσπάθεια - μετά από 1,5 μήνα και προφανώς υπό την πίεση της σημερινής συζήτησης - απελευθέρωσης της σιδηροδρομικής γραμμής στην Ειδομένη η οποία εξ όσων γνωρίζω εξακολουθεί να παραμένει κλειστή, ανακαταλήφθηκε από τους πρόσφυγες. Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, σε μία ευνομούμενη χώρα; Πώς το αντιλαμβάνεστε δηλαδή ακριβώς; Ποια είναι τα όρια άσκησης της εξουσίας του Κράτους όταν δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι η κύρια σιδηροδρομική επικοινωνία της χώρας με τη βόρεια Ευρώπη παραμένει ανοιχτή;
Και βέβαια προχωρήσατε στην αποσυμφόρηση του λιμανιού του Πειραιά μόλις πριν από δύο ημέρες. Και εγκαλείτε εμάς ότι δήθεν δυσφημούμε την εικόνα της χώρας εν όψει τουριστικής περιόδου; Δηλαδή, η εικόνα την οποία εσείς ανεχτήκατε στον Πειραιά δεν δυσφημούσε την εικόνα της χώρας, κύριε Τσίπρα;
Σε ποια σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα θα μπορούσε η κεντρική σιδηροδρομική γραμμή και το κεντρικό λιμάνι να είναι κλειστό και να έχει αυτή την εικόνα; Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα μπορούν να κλείνουν επίσης επ’ αόριστον οδικοί άξονες, κύριε Τσίπρα, για διαμαρτυρία; Και σε ποια ευρωπαϊκή χώρα μπορεί να μετατρέπονται κεντρικές πλατείας της πρωτεύουσας σε καταυλισμούς μεταναστών και προσφύγων; Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά. Διότι, δυστυχώς, μόνο στην Ελλάδα βαφτίζεται η ανομία ανθρωπισμός και η ελευθερία η καταπάτηση θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων.
Αναφερθήκατε, για άλλη μία φορά, στην ομιλία σας στο δήθεν αίτημα της Νέας Δημοκρατίας για κέντρα κλειστού τύπου. Τα έχετε μπλέξει λίγο, κύριε Τσίπρα. Εμείς ζητάμε κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα για τους παράτυπους, για τους παράνομους μετανάστες. Κάτι στο οποίο συμφωνήσατε και εσείς στη συζήτηση την οποία είχαμε στο Προεδρικό Μέγαρο. Γιατί υποκρίνεστε λοιπόν; Τα ξεχνάτε τώρα αυτά; Υπήρχαν και μάρτυρες. Και έρχεστε τώρα για να κλείσετε το μάτι στους «53» να μας κάνετε μαθήματα ανθρωπισμού και ουμανισμού; Είστε απόντες. Οι μόνοι παρόντες είναι διάφοροι ανεξέλεγκτοι οι οποίοι όταν δεν είναι μέσα στην Κουμουνδούρου είναι προφανώς στους προσφυγικούς καταυλισμούς και κάνουν τις δικές τους δουλειές προπαγάνδας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι θύλακες της κρατικής απουσίας εξελίσσονται, δυστυχώς, σε θύλακες ολοένα και πιο επικίνδυνης ανομίας. Προς το παρόν βίαιες συμπεριφορές εκδηλώνονται μέσα στους καταυλισμούς. Καθώς όμως είστε ανήμποροι να το αποτρέψετε, σε λίγο υπάρχει ο κίνδυνος οι συμπεριφορές αυτές να επεκταθούν και εκτός καταυλισμών. Υπάρχει μία αίσθηση παντού στη χώρα - μόνο εσείς μπορεί να μην την βλέπετε - ότι τα πράγματα βγαίνουν εκτός ελέγχου και μέρα με τη μέρα οι τοπικές κοινωνίες ανησυχούν ολοένα και περισσότερο.
Την ίδια στιγμή βέβαια το άβατο των Εξαρχείων όπως το χαρακτήρισε ο δικός σας Υπουργός ο κ. Τόσκας, παραμένει άβατο. Και θεαματικό αποκορύφωμα και επιβεβαίωση των όσων σας λέω ήταν η ένοπλη πορεία, πορεία αναρχικών στην καρδιά της πρωτεύουσας πριν από λίγες εβδομάδες. Οι άνθρωποι αυτοί δεν πέρασαν μόνο τον Ρουβίκωνα της παραβατικότητας, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, κάθε νόμο και κάθε κανόνα.
Εμφανίζονται ανενόχλητοι, επιτίθενται ανενόχλητοι, φεύγουν ανενόχλητοι και μάλιστα τελευταία βλέπω με ενδιαφέρον ότι έχουν στοχοποιήσει και μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία είναι μη αρεστά στην Κυβέρνηση. Τι συμβαίνει, κύριε Τσίπρα; Γιατί γίνονται αρεστά τέτοια φαινόμενα; Μήπως τελικά ακόμα και σήμερα υπάρχει ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας μεταξύ κάποιων στελεχών σας και του αντιεξουσιαστικού χώρου; Και μην σπεύδετε να μας κατηγορήσετε για σπέκουλα. Διότι ξέρετε, δυστυχώς τα ίδια τα γεγονότα σας διαψεύδουν.
Να θυμίσω ποια ήταν η πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργού Δικαιοσύνης, του κ. Παρασκευόπουλου; Η ικανοποίηση σχεδόν όλων των αιτημάτων των φυλακισμένων τρομοκρατών. Και το ενδιαφέρον σας για τη αποφυλάκιση του καταδικασμένου 5 φορές σε ισόβια, για 5 δολοφονίες, Σάββα Ξηρού, είναι τουλάχιστον ύποπτο. Και βέβαια δικό σας στέλεχος, φαντάζομαι ο κ. Λάμπρου δεν έχει διαγραφεί από το ΣΥΡΙΖΑ, είχε αναλάβει τις «διαπραγματεύσεις» με αρκετούς έγκλειστους στον Κορυδαλλό.
Αναρωτιέμαι, κύριε Τσίπρα, αν και σήμερα ακόμα εξαργυρώνετε κάποια γραμμάτια. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, σε αυτή την αίθουσα επιτέλους να πούμε την αλήθεια. Η ανοχή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, του ΣΥΡΙΖΑ στη βία χαμηλής έντασης εκτρέφει τελικά την Δημοκρατία. Διότι ξέρετε κάτι, κύριε Τσίπρα; Η απόσταση που χωρίζει μια βαριοπούλα από μια μολότοφ και μια μολότοφ από ένα καλάζνικοφ είναι τελικά μικρή.
Ξέρετε, κύριε Τσίπρα, είναι μια θεωρία η οποία έχει επιβεβαιωθεί σε πολλές άλλες χώρες και σε πολλές άλλες κοινωνίες. Είναι η θεωρία των σπασμένων παραθύρων αν την έχετε ακούσει. Ένα σπασμένο παράθυρο, μια πράξη η οποία μπορεί να φαίνεται σχετικά ανώδυνη, μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε μια κλιμάκωση της βίας. Και η επαναστατική γυμναστική των «παιδιών», αντιεξουσιαστών που τύγχαναν της συστηματικής προστασίας στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ - να μην τα ξεχνάμε αυτά, κύριε Τσίπρα - κινδυνεύει να εκθρέψει μια νέα γενιά αδίστακτων τρομοκρατών.
Δυστυχώς, όμως, ξέρετε το πρόβλημα της ασφάλειας δεν αφορά μόνο στους κουκουλοφόρους. Δεν αφορά μόνο στους επίδοξους τρομοκράτες. Ο πολίτης σήμερα, αισθάνεται απροστάτευτος. Δυστυχώς για εσάς τα στοιχεία τον επιβεβαιώνουν.
Αναφερθήκατε στην ανάγκη της αστυνομίας να προστατεύει τους πολίτες από το κοινό έγκλημα. Συμφωνώ μαζί σας. Για δείτε λίγο, λοιπόν, τα στατιστικά. Οι ληστείες αυξήθηκαν στην Επικράτεια τους πρώτους έξι μήνες του 2015 κατά περίπου 15% σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2014 και οι κλοπές - διαρρήξεις αυξήθηκαν και στην Αττική και στην επικράτεια κατά 6%. Η εικόνα ανομίας επέστρεψε δυστυχώς στα κέντρα των μεγάλων πόλεων.
Συντονισμένες επιχειρήσεις κατά της παραβατικότητας περιορίστηκαν στο ελάχιστο. Και δράσεις αναβάθμισης της ελληνικής αστυνομίας τις οποίες σήμερα θυμηθήκατε στην ομιλία σας εγκαταλείφθηκαν. Και ακυρώθηκε στην πράξη το σχέδιο της προηγούμενης Κυβέρνησης για πεζές περιπολίες ενώ θεωρητικά οι αστυνομικοί που εκτελούν αυτές τις πεζές περιπολίες προφορικά εντέλλονται στην πραγματοποίηση άλλων έργων, κυρίως στη φύλαξη κυβερνητικών στελεχών και των γραφείων τους.
Εγκαταλείφτηκε επί της ουσίας, το ομολόγησε και ο ίδιος ο Υπουργός σας, ο θεσμός του αστυνομικού της γειτονιάς. Και βέβαια καταργήθηκε η ομάδα «Δέλτα» κατά απαίτηση της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ και του Ρουβίκωνα, με αποτέλεσμα σήμερα να αλωνίζει ο Ρουβίκωνας. Γνωρίζει ότι δεν υπάρχει καμία ταχυκίνητη ομάδα άμεσης επέμβασης.
Μετά βέβαια τα χτυπήματα στο Μετρό, η άμεση δράση και η ομάδα «Ζήτα», έχουν αναλάβει πλέον τη φρούρηση στατικών σταθμών και στατικών στόχων. Λειτουργούν επί της ουσίας ως στατική δύναμη. Άρα, αλλοιώνεται επί της ουσίας και η φύση αυτών των υπηρεσιών. Και αναρωτιέμαι, η κυβέρνηση είχε διακηρύξει ότι θα αφαιρέσει 2.000 περίπου αστυνομικούς από την υπηρεσία επισήμων προσώπων. Πόσοι απασχολούνται στην υπηρεσία σήμερα κύριε Τόσκα; Να μας τα πείτε, διότι σύμφωνα με τα δικά μας δεδομένα είναι περισσότεροι απ’ ότι ήταν στο τέλος του 2014 και την ίδια ώρα τα αστυνομικά τμήματα και τα τμήματα ασφάλειας τελούν υπό διάλυση, αφού λειτουργούν στοιχειωδώς. Με προσωπικό 5 και 6 άτομα. Που καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Οι προκαταλήψεις της Κυβέρνησης έναντι του αστυνομικού προσωπικού, έχουν αποδυναμώσει τη θέληση και το ενδιαφέρον, διότι ο αστυνομικός σήμερα αισθάνεται απαξιωμένος και φαντάζομαι ότι όλοι οι αστυνομικοί οι οποίοι άκουσαν τη σημερινή σας ομιλία, αισθάνονται ακόμα πιο απαξιωμένοι.
Διότι με λόγια και με έργα έχετε αφοπλίσει στην πράξη την αστυνομία. Τι έγινε ακριβώς στις ετήσιες κρίσεις για τα έτη 2015 – 2016; Πόσοι ικανοί, έμπειροι, καταξιωμένοι αξιωματικοί καρατομήθηκαν σε νεαρή ηλικία κύριε Τσίπρα;
Η ουσία είναι μία και αυτό δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης. Για την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η ασφάλεια και η δημόσια τάξη πολύ απλά δεν αποτελούν πολιτική προτεραιότητα και η ηθική στήριξη του αστυνομικού, που σε αντίξοες συνθήκες πράττει το καθήκον του, δεν είναι συμβατή με τις ηθικές αγκυλώσεις της πρώτης φοράς Αριστερά.
Απαιτείται λοιπόν, μία πλήρης αναστροφή πορείας. Για να συμβεί αυτό, απαιτείται μια σοβαρή πολιτική ασφάλειας, η οποία θα έχει στο επίκεντρό της τον πολίτη, με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματά, την ποιότητα ζωής και της ιδιοκτησίας.
Απαιτείται μία δραστική βελτίωση των παρεχόμενων από το Κράτος υπηρεσιών ασφάλειας. Απαιτείται επιτέλους η δημιουργία ενός ενιαίου εθνικού χώρου ασφάλειας για την πατρίδα μας και αυτό προϋποθέτει άλλες αντιλήψεις από αυτές τις οποίες έχετε σήμερα. Χρειαζόμαστε ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο, με τελείως διαφορετικές δομές, από αυτές που υπάρχουν σήμερα. Και χρειάζεται η διασύνδεση όλων των υπηρεσιών που έχουν καθήκον να φροντίζουν την ασφάλεια του πολίτη και του εθνικού χώρου, υπό την εποπτεία ενός σύγχρονου Υπουργείου.
Εμείς καταθέτουμε σήμερα, μία ολοκληρωμένη πρόταση, η οποία θα κάνει τη ζωή των πολιτών ασφαλέστερη. Μπορείτε να την εκλάβετε ως μία παραίνεση και να υλοποιήσετε κάποιες από αυτές τις προτάσεις. Το βέβαιο κατά την άποψή μου είναι ότι θα την αγνοήσετε εμμένοντας στις ιδεοληψίες σας. Σε κάθε περίπτωση, αργά ή γρήγορα, αυτά τα οποία σας λέμε θα γίνουν πράξη από εμάς, όταν θα έρθουμε στην Κυβέρνηση.
Εμείς λοιπόν, προτείνουμε τη συγκρότηση ενός ενιαίου Υπουργείου Εσωτερικών Υποθέσεων και Ασφάλειας, με συνολική ευθύνη και αρμοδιότητα, το σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας συνεκτικής πολιτικής εσωτερικής ασφάλειας, ένα Υπουργείο το οποίο θα χειρίζεται προφανώς και το προσφυγικό μεταναστευτικό πρόβλημα. Ένα Υπουργείο ομπρέλα, το οποίο θα συνενώνει και θα συντονίζει μεταξύ των άλλων, τους αυτονόητα αλληλένδετους τομείς δημόσιας τάξης, ασφάλειας, αλλά και προστασίας όλων των συνόρων και της πολιτικής προστασίας.
Πέρα από τη δημιουργία ενός ισχυρού στρατηγικού Υπουργείου, χρειάζεται να δημιουργηθεί και μία νέα επιτελική δομή Σωμάτων Ασφαλείας και Πυροσβεστικού Σώματος, ώστε το κράτος να αποκτήσει ενιαία έκφραση σε αυτόν τον τομέα. Και μέσα από την ανακατανομή των ανθρωπίνων πόρων και μέσων, χωρίς επιπλέον δαπάνες, είναι επιτέλους απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα Εθνικό Συντονιστικό Κέντρο Διαχείρισης Κρίσεων και Πολιτικής Προστασίας, το οποίο να μπορεί να εξασφαλίζει άμεση, συντονισμένη και αποτελεσματική αντίδραση του συνόλου του κράτους εάν οι συνθήκες αυτό το απαιτήσουν.
Είναι, επίσης, επιτέλους επιτακτικό, να λειτουργήσει και ένας Ενιαίος Φορέας Επιτήρησης των Συνόρων και Χερσαίων και Θαλασσίων, ώστε να σταματήσει σήμερα αυτό το ανεξέλεγκτο χάος και να αποκατασταθεί πλήρως η εθνική κυριαρχία
Χρειάζεται βέβαια να δημιουργηθούν δομές επικοινωνίας και συνεργασίας και με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και με τις τοπικές κοινωνίες. Και σήμερα ακόμα που μιλάμε για το προσφυγικό, δεν υπάρχει οργανωμένος διάλογος και συζήτηση με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τις Περιφέρειες και με τους Δήμους.
Και είναι βέβαια, απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας του συστήματος εσωτερικής ασφάλειας με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τις Ένοπλες Δυνάμεις ώστε όταν απαιτείται να συλλειτουργούν όλοι οι βραχίονες του κράτους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μία εποχή, όμως, όπου η γνώση και η πληροφορία είναι οικονομικοί πόροι αλλά και βασικοί παράγοντες ισχύος η έγκαιρη συλλογή, επεξεργασία, αξιοποίηση πολιτικών, στρατιωτικών, οικονομικών πληροφοριών, είναι κομβικής σημασίας για την διαμόρφωση μίας αξιόπιστης, αποτελεσματικής πολιτικής ασφάλειας. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η Ε.Υ.Π. σήμερα υπολείπεται των απαιτήσεων και των προκλήσεων της εποχής. Παρουσιάζει τεράστιες οργανικές λειτουργίες. Έχει ανάγκη ενός σοβαρότατου εκσυγχρονισμού προκειμένου να μπορεί να ανταποκριθεί πλήρως στην κρίσιμη αποστολή της. Αξιοκρατία, αναβάθμιση της εκπαίδευσης, επιμόρφωση των στελεχών, εκσυγχρονισμός, ενίσχυση των επιχειρησιακών της δυνατοτήτων, εμβάθυνση της συνεργασίας με άλλες ομοειδείς υπηρεσίες στο εξωτερικό, πρέπει να αποτελούν την πρώτη προτεραιότητα κάθε σοβαρής Κυβέρνησης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ και δεκαετίες σε πολλά Κράτη του κόσμου έχει εμπεδωθεί πια η αντίληψη ότι σε ένα συνεχώς μεταλλασσόμενο περιβάλλον διαφορετικών προκλήσεων, πολύμορφων απειλών μία μονοδιάστατη αντιμετώπιση του προβλήματος της εθνικής ασφάλειας είναι πια αναποτελεσματική. Πολλές χώρες, οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία έχουν προχωρήσει στη θεσμοθέτηση και στη συγκρότηση ενός επιτελικού συμβουλευτικού οργάνου το οποίο καλύπτει όλες τις πλευρές της ασφάλειας και αναφέρομαι στην ανάγκη να συγκροτήσουμε και στη χώρα μας ένα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.
Νομίζω, ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε επιτέλους στη συγκρότηση ενός ολιγομελούς οργάνου αυξημένου κύρους το οποίο να αναφέρεται απευθείας στον πρωθυπουργό. Πρόκειται για μία παρέμβαση χαμηλού δημοσιονομικού κόστους αλλά αυξημένης αποτελεσματικότητας. Προφανώς στο όργανο αυτό θα έχουν καθοριστικό ρόλο όχι μόνο τα Υπουργεία Εσωτερικής Ασφάλειας, Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας αλλά και άλλα Υπουργεία διότι ξέρετε καλά ότι στην εποχή μας η ασφάλεια έχει οικονομικές, ενεργειακές και άλλες διαστάσεις.
Συμπερασματικά, ένα νέο Υπουργείο Εσωτερικών Υποθέσεων και Ασφάλειας. Μία σύγχρονη Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών αποκλειστικά εστιασμένη, το τονίζω, αποκλειστικά εστιασμένη στην έγκαιρη πρόληψη και αντιμετώπιση των πολλαπλών προκλήσεων αλλά και ένα αυξημένου κύρους γνωμοδοτικό συμβούλιο εθνικής Ασφάλειας, αποτελούν ένα τρίπτυχο θεσμικών αλλαγών που προτείνουμε για να μπορέσουμε στην Ελλάδα η ασφάλεια να ενισχύεται χωρίς να αλλοιώνονται τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα.
Μία ακόμα απαραίτητη διάσταση αυτής της πολιτικής που σας προτείνω είναι η μεγαλύτερη, η καλύτερη δυνατή συνεργασία των εγχώριων υπηρεσιών ασφάλειας με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές υπηρεσίες. Και μας αναφέρατε, στην πρώτη σας τοποθέτηση, ότι πράγματι έχουμε δεχθεί πολλά συγχαρητήρια για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι δικές μας υπηρεσίες, δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω αυτό το οποίο λέτε, κύριε Τσίπρα, αλλά δυστυχώς και στον τομέα της ευρωπαϊκής συνεργασίας η Κυβέρνησή σας και ο ΣΥΡΙΖΑ εκπέμπει θολά μηνύματα. Δεν το λέω αυτό αυθαίρετα. Θα το στοιχειοθετήσω. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε μία πάρα πολύ σημαντική οδηγία. Είναι μια οδηγία που προβλέπει τη διαβίβαση των δεδομένων επιβατών από τις αεροπορικές εταιρίες στις αρχές ασφάλειας των 28 Κρατών - Μελών. Δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο κάτι το οποίο αποτελούσε αίτημα των υπηρεσιών ασφαλείας σε όλη την Ευρώπη εδώ και πολλές δεκαετίες. Δηλαδή, ένα ευρωπαϊκό αρχείο καταγραφής δεδομένων των επιβατών. Passenger name record data. Πολύτιμο αρχείο, το οποίο θα συμβάλει καθοριστικά στην προσπάθεια των αρχών ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντιμετωπίσουν μελλοντικές τρομοκρατικές επιθέσεις.
Οι ευρωβουλευτές, όμως, σας δεν υπερψήφισαν τη σχετική τροπολογία μαζί με τη Χρυσή Αυγή, την καταψήφισαν τη σχετική οδηγία. Πείτε μας, λοιπόν, τελικά, κύριε Τσίπρα, ποιες είναι πραγματικά οι απόψεις σας; Τι πιστεύετε; Ποιες είναι οι θέσεις σας; Μπορείτε επιτέλους έστω και σήμερα, έστω και με καθυστέρηση να πείτε εδώ στην Εθνική Αντιπροσωπεία: «ναι, καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν αυτή προέρχεται»;
Σας καλώ να δηλώσετε τα αυτονόητα αλλά δυστυχώς είναι απαραίτητο, με τη σύγχυση και με τη διγλωσσία η οποία διακρίνει τον πολιτικό σας λόγο. Διότι τα αυτονόητα πρέπει ενίοτε και να λέγονται.
Στις Δημοκρατίες κάθε μορφή βίας είναι καταδικαστέα. Δεν υπάρχει, θεμιτή και αθέμιτη βία. Φαντάζομαι ότι τουλάχιστον σε αυτή την αρχή συμφωνείτε, κύριε Τσίπρα. Όπως φαντάζομαι ότι συμφωνείτε και με την αρχή ότι σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία το μονοπώλιο της νόμιμης βίας το κατέχει μόνο το Κράτος.
Αναφέρω απλά ότι η εμπειρία μας δείχνει ότι όσο τα μέτρα ασφάλειας στις χώρες που αποτελούν τους πρώτους στόχους αυξάνονται τόσο οι τρομοκράτες ενδέχεται να αναζητήσουν άλλους στόχους, πιο τρωτούς και πιο ευάλωτους. Και εμείς οφείλουμε να θωρακίσουμε την Ελλάδα και να διασφαλίσουμε ότι δεν θα είναι η Ελλάδα μια τέτοια χώρα. Η Ελλάδα ήταν, είναι και πρέπει να παραμείνει ασφαλής χώρα και για αυτό κάνουμε αυτή τη συζήτηση, κύριε Τσίπρα, σήμερα στη Βουλή. Και αυτό είναι το μήνυμα το οποίο πρέπει να εκπέμψει όλη αυτή η αίθουσα απολύτως συντονισμένα. Δεν συγχωρείται καμία αμφισημία σε αυτό το θέμα. Δεν είναι ανεκτές δικαιολογίες ούτε επιτρέπονται ολιγωρίες.
Και ξέρετε και κάτι ακόμα, κύριε Τσίπρα, γιατί το ακούω και αυτό το επιχείρημα από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύουμε ότι η χώρα μας είναι εξ ορισμού, είναι a priori ασφαλής επειδή έχουμε παραδοσιακά καλές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Ξέρετε πολύ καλά ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε έναν ιδιότυπο πόλεμο, αλλά πόλεμο. Και σε αυτόν τον τρόπο αμφισβητείται συνολικά ο δυτικός τρόπος ζωής και η οργάνωση της κοινωνίας, αμφισβητείται τελικά η ίδια μας η ελευθερία.
Ένα όμως είναι βέβαιο, η ασφάλεια των πολιτών και της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτη. Αποτελεί την πρώτη - την πρώτη το επαναλαμβάνω - υποχρέωση της κάθε ευνομούμενης πολιτείας. Και είναι μια δέσμευση την οποία η Νέα Δημοκρατία θα την κάνει πράξη χωρίς εκπτώσεις στις ελευθερίες και στα ατομικά δικαιώματα των πολιτών.
Για εμάς στα θέματα αυτά ξέρετε δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες, δεν υπάρχουν ιδεολογικοί εγκλωβισμοί. Για εμάς η ατομική και η συλλογική ασφάλεια είναι προϋπόθεση ατομικής και συλλογικής ελευθερίας. Είναι τελικά προϋπόθεση Δημοκρατίας.
Η επόμενη Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δεν θα αποκαταστήσει μόνο την οικονομική και κοινωνική κανονικότητα. Θα αποκαταστήσει και το αίσθημα ασφάλειας και αυτοπεποίθησης των πολιτών. Ασφαλείς πολίτες, ελεύθεροι πολίτες, αξιοπρεπείς πολίτες, πολίτες με αυτοπεποίθηση σε μια Ελλάδα με αυτοπεποίθηση.
