Σε διαπραγμάτευση με την τρόικα ώστε οι περίπου 6.000 συμβασιούχοι
που εργάζονται σε δημόσιο ή ΟΤΑ με προσωρινές διαταγές εφόσον
απομακρυνθούν με δικαστικές αποφάσεις από το Δημόσιο να υπολογιστούν ως
απολύσεις θα προχωρήσει, σύμφωνα με πληροφορίες της aftodioikisi.gr, το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες η σχετική συζήτηση είχε ανοίξει από ελληνικής πλευράς στις διαπραγματεύσεις του Ιουλίου ωστόσο λόγω αδύναμης διαπραγματευτικής θέσης αλλά και άλλων προτεραιοτήτων (να δοθεί παράταση για τους 12.500 «διαθέσιμους» του Ιουνίου έως το Σεπτέμβριο, να βρεθούν άμεσα οι πρώτοι από αυτούς κλπ) δεν είχε προχωρήσει.
Ωστόσο, καθώς η κυβέρνηση «καίγεται» ενόψει των 2.000 απολύσεων του Δεκεμβρίου και, κυρίως, των 11.000 του 2014, είναι αποφασισμένη να το θέσει στις διαπραγματεύσεις του Σεπτεμβρίου που, όπως τονίζουν κυβερνητικές πηγές στην aftodioikisi.gr, «η διαπραγματευτική μας θέση θα είναι πολύ ισχυρή, καθώς θα είμαστε έτοιμοι με όλα τα προαπαιτούμενα για το Δημόσιο».
Περισσότεροι από 5.000 συμβασιούχοι βλέπουν την έξοδο
Υπενθυμίζεται ότι με βάση το άρθρο 106 του πολυνομοσχεδίου που ψηφίστηκε τον Ιούλιο από τη Βουλή θα πρέπει έως την 1η Νοεμβρίου 2013 να έχουν εκδικαστεί όλες οι αγωγές των συμβασιούχων που εργάζονται σε δημόσιο ή ΟΤΑ με προσωρινές διαταγές, ενώ έως της 31 Δεκεμβρίου του έτους πρέπει να έχον εκδοθεί οι σχετικές αποφάσεις. Όπως ορίζει το εν λόγω άρθρο 106 αν μέχρι τότε δεν έχει γίνει η εκδίκαση «αίρεται αυτοδικαίως το ασφαλιστικό μέτρο που έχει διαταχθεί».
Παράλληλα από εδώ και στο εξής οι προθεσμίες για την εκδίκαση της ασφαλιστικών μέτρων και της κύριας αγωγής γίνονται ασφυκτικές.
Στην κυβέρνηση υπολογίζουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό των περίπου 6.000 συμβασιούχων που μπορεί να φτάσει και το 85% (πάνω από 5.000) θα δουν, τελικώς, την έξοδο από το Δημόσιο.
Και, όπως εύκολα, αντιλαμβάνεται κανείς αν οι συγκεκριμένοι συμβασιούχοι υπολογιστούν ως απολύσεις, τότε τα χέρια της κυβέρνησης και του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης θα λυθούν αναφορικά με το δύσκολο έργο της απομάκρυνσης από το Δημόσιο έως το τέλος του 2014 ακόμη (εκτός των 2.000 της ΕΡΤ) 13.000 υπαλλήλων, αποφεύγοντας με αυτό τον τρόπο τον «ξαφνικό θάνατο» οργανισμών που θα προκαλέσει μεγάλες πολιτικές αναταράξεις.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες η σχετική συζήτηση είχε ανοίξει από ελληνικής πλευράς στις διαπραγματεύσεις του Ιουλίου ωστόσο λόγω αδύναμης διαπραγματευτικής θέσης αλλά και άλλων προτεραιοτήτων (να δοθεί παράταση για τους 12.500 «διαθέσιμους» του Ιουνίου έως το Σεπτέμβριο, να βρεθούν άμεσα οι πρώτοι από αυτούς κλπ) δεν είχε προχωρήσει.
Ωστόσο, καθώς η κυβέρνηση «καίγεται» ενόψει των 2.000 απολύσεων του Δεκεμβρίου και, κυρίως, των 11.000 του 2014, είναι αποφασισμένη να το θέσει στις διαπραγματεύσεις του Σεπτεμβρίου που, όπως τονίζουν κυβερνητικές πηγές στην aftodioikisi.gr, «η διαπραγματευτική μας θέση θα είναι πολύ ισχυρή, καθώς θα είμαστε έτοιμοι με όλα τα προαπαιτούμενα για το Δημόσιο».
Περισσότεροι από 5.000 συμβασιούχοι βλέπουν την έξοδο
Υπενθυμίζεται ότι με βάση το άρθρο 106 του πολυνομοσχεδίου που ψηφίστηκε τον Ιούλιο από τη Βουλή θα πρέπει έως την 1η Νοεμβρίου 2013 να έχουν εκδικαστεί όλες οι αγωγές των συμβασιούχων που εργάζονται σε δημόσιο ή ΟΤΑ με προσωρινές διαταγές, ενώ έως της 31 Δεκεμβρίου του έτους πρέπει να έχον εκδοθεί οι σχετικές αποφάσεις. Όπως ορίζει το εν λόγω άρθρο 106 αν μέχρι τότε δεν έχει γίνει η εκδίκαση «αίρεται αυτοδικαίως το ασφαλιστικό μέτρο που έχει διαταχθεί».
Παράλληλα από εδώ και στο εξής οι προθεσμίες για την εκδίκαση της ασφαλιστικών μέτρων και της κύριας αγωγής γίνονται ασφυκτικές.
Στην κυβέρνηση υπολογίζουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό των περίπου 6.000 συμβασιούχων που μπορεί να φτάσει και το 85% (πάνω από 5.000) θα δουν, τελικώς, την έξοδο από το Δημόσιο.
Και, όπως εύκολα, αντιλαμβάνεται κανείς αν οι συγκεκριμένοι συμβασιούχοι υπολογιστούν ως απολύσεις, τότε τα χέρια της κυβέρνησης και του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης θα λυθούν αναφορικά με το δύσκολο έργο της απομάκρυνσης από το Δημόσιο έως το τέλος του 2014 ακόμη (εκτός των 2.000 της ΕΡΤ) 13.000 υπαλλήλων, αποφεύγοντας με αυτό τον τρόπο τον «ξαφνικό θάνατο» οργανισμών που θα προκαλέσει μεγάλες πολιτικές αναταράξεις.