Η εκλογή του Γιώργου Καμίνη στο αξίωμα του Δημάρχου Αθηναίων στην αυτοδιοικητική αναμέτρηση του 2010, ήταν μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές εκπλήξεις με τις οποίες έχουμε συναντηθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Ειδικά όταν πρόκειται για έναν Δήμο, αυτόν της Αθήνας, με παραδοσιακά κεντροδεξιό προσανατολισμό, που από το 1986 και για 24 συναπτά έτη βρισκόταν στα χέρια κορυφαίων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Από τον αείμνηστο Μιλτιάδη Έβερτ, στον Δημήτρη Αβραμόπουλο, τη Ντόρα Μπακογιάννη και τον Νικήτα Κακλαμάνη.
Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε ότι την Αθήνα δεν την κέρδισε ούτε η Μελίνα Μερκούρη, ίσως η πιο εκτυφλωτική και υπερκομματική υποψηφιότητα την οποία είχε επιλέξει ποτέ το ΠΑΣΟΚ και ευρύτερα ο χώρος της Κεντροαριστεράς για την πρωτεύουσα. Ακόμη και εκείνη έχασε, στις εκλογές του 1990, από τον επίσης αείμνηστο Αντώνη Τρίτση.
Η Ιστορία έγραψε ότι ο Γιώργος Καμίνης “άλωσε” την Αθήνα στις εκλογές του 2010, μάλλον όμως η αλήθεια βρίσκεται πιο κοντά στο ότι… έχασε ο Νικήτας Κακλαμάνης. Όπως έδειξε άλλωστε η ανάλυση των ποιοτικών στοιχείων των δημοσκοπήσεων, μετά την αναμέτρηση, η μεγάλη αποχή παραδοσιακών ψηφοφόρων της Κεντροδεξιάς έπληξε θανάσιμα την υποψηφιότητα Κακλαμάνη, και επέτρεψε στον Γιώργο Καμίνη να πετύχει τη μεγάλη ανατροπή.
Μετά από δυο χρόνια στην πλατεία Κοτζιά, ο Γιώργος Καμίνης ανακοίνωσε χθες ότι θα διεκδικήσει την ανανέωση της θητείας του στις εκλογές του 2014. 4 more years, που θα έλεγαν και οι Αμερικανοί. Χωρίς ωστόσο να έχει προχωρήσει σε προπαρασκευαστικό διάλογο με κανέναν, παρά μόνον προφανώς με τον… εαυτό του.
Ο άλλοτε Συνήγορος του Πολίτη, η θητεία του οποίου στο συγκεκριμένο αξίωμα κάθε άλλο παρά ως πετυχημένη μπορεί να θεωρηθεί, δεν έχει προνομιακή διείσδυση σε κάποιον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, ώστε να θεωρεί εκ των προτέρων δεδομένη τη στήριξη της συγκεκριμένης κομματικής βάσης. Ενώ, και ως προσωπικότητα δεν ανήκει σε εκείνες τις τόσο λαμπερές και αυτόφωτες, ώστε να διεκδικεί εκ προοιμίου ότι η κοινωνία… θα τον ακολουθήσει μόνη της.
Ο Γιώργος Καμίνης επιχειρεί ουσιαστικά να προκαταλάβει τις εξελίξεις. Και, εκμεταλλευόμενος το κλίμα κατευνασμού των παθών στην κεντρική πολιτική σκηνή, λόγω και της συμμαχικής κυβέρνησης Σαμαρά, να εμφανίσει την υποψηφιότητά του περίπου ως αυτονόητη, διεκδικώντας μάλιστα τη στήριξη και των τριών: Της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Γι’ αυτό και προσδιόρισε χθες ως “λάβαρο” της πολιτικής ρητορικής του τη συγκρότηση μετώπου κατά της Χρυσής Αυγής. Δηλαδή, μάλλον την αυτονόητη υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεων να αφοπλίσουν τα άκρα, χωρίς φυσικά η στρατηγική αυτή να έχει ως αφετηρία και πρόλογο τις χθεσινές δηλώσεις του Γιώργου Καμίνη.
ysterografa.gr
Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε ότι την Αθήνα δεν την κέρδισε ούτε η Μελίνα Μερκούρη, ίσως η πιο εκτυφλωτική και υπερκομματική υποψηφιότητα την οποία είχε επιλέξει ποτέ το ΠΑΣΟΚ και ευρύτερα ο χώρος της Κεντροαριστεράς για την πρωτεύουσα. Ακόμη και εκείνη έχασε, στις εκλογές του 1990, από τον επίσης αείμνηστο Αντώνη Τρίτση.
Η Ιστορία έγραψε ότι ο Γιώργος Καμίνης “άλωσε” την Αθήνα στις εκλογές του 2010, μάλλον όμως η αλήθεια βρίσκεται πιο κοντά στο ότι… έχασε ο Νικήτας Κακλαμάνης. Όπως έδειξε άλλωστε η ανάλυση των ποιοτικών στοιχείων των δημοσκοπήσεων, μετά την αναμέτρηση, η μεγάλη αποχή παραδοσιακών ψηφοφόρων της Κεντροδεξιάς έπληξε θανάσιμα την υποψηφιότητα Κακλαμάνη, και επέτρεψε στον Γιώργο Καμίνη να πετύχει τη μεγάλη ανατροπή.
Μετά από δυο χρόνια στην πλατεία Κοτζιά, ο Γιώργος Καμίνης ανακοίνωσε χθες ότι θα διεκδικήσει την ανανέωση της θητείας του στις εκλογές του 2014. 4 more years, που θα έλεγαν και οι Αμερικανοί. Χωρίς ωστόσο να έχει προχωρήσει σε προπαρασκευαστικό διάλογο με κανέναν, παρά μόνον προφανώς με τον… εαυτό του.
Ο άλλοτε Συνήγορος του Πολίτη, η θητεία του οποίου στο συγκεκριμένο αξίωμα κάθε άλλο παρά ως πετυχημένη μπορεί να θεωρηθεί, δεν έχει προνομιακή διείσδυση σε κάποιον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, ώστε να θεωρεί εκ των προτέρων δεδομένη τη στήριξη της συγκεκριμένης κομματικής βάσης. Ενώ, και ως προσωπικότητα δεν ανήκει σε εκείνες τις τόσο λαμπερές και αυτόφωτες, ώστε να διεκδικεί εκ προοιμίου ότι η κοινωνία… θα τον ακολουθήσει μόνη της.
Ο Γιώργος Καμίνης επιχειρεί ουσιαστικά να προκαταλάβει τις εξελίξεις. Και, εκμεταλλευόμενος το κλίμα κατευνασμού των παθών στην κεντρική πολιτική σκηνή, λόγω και της συμμαχικής κυβέρνησης Σαμαρά, να εμφανίσει την υποψηφιότητά του περίπου ως αυτονόητη, διεκδικώντας μάλιστα τη στήριξη και των τριών: Της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Γι’ αυτό και προσδιόρισε χθες ως “λάβαρο” της πολιτικής ρητορικής του τη συγκρότηση μετώπου κατά της Χρυσής Αυγής. Δηλαδή, μάλλον την αυτονόητη υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεων να αφοπλίσουν τα άκρα, χωρίς φυσικά η στρατηγική αυτή να έχει ως αφετηρία και πρόλογο τις χθεσινές δηλώσεις του Γιώργου Καμίνη.
ysterografa.gr
