Δεν έχουν τέλος οι ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστούν σπουδαίες μορφές της Αιγιάλειας. Πράγματι, το Αίγιο και η ευρύτερη περιοχή έχουν γεννήσει τέκνα λαμπρά, που με την πορεία τους και την υπογραφή τους άφησαν χρυσά γράμματα για εμάς τους νεώτερους, να τα διαβάσουμε και φουσκώνοντας από περηφάνεια, να ριχνόμαστε με περισσότερο κουράγιο στη δύσκολη καθημερινότητα.
Αλήθεια, πόσοι ξέρουμε τη σχέση μεταξύ του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά με έναν αιγιώτη και πώς ο αιγιώτης αυτός υπήρξε άνθρωπος-κλειδί για την εξέλιξη αυτής της τεράστιας μορφής της παγκόσμιας λογοτεχνίας; Κι όμως, ο Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, της θρυλικής οικογένειας από το Αίγιο, ήταν αυτός που διόρισε τον Κωστή Παλαμά ως Γενικό Γραμματέα του Πανεπιστημίου Αθηνών, θέση η οποία εθεωρείτο τότε προνομιούχα αλλά και αντάξια στο έπακρον για αυτόν τον κορυφαίο πνευματικό άνθρωπο.
Ο διορισμός έγινε στις 15 Οκτωβρίου του 1897, κατά την πρώτη θητεία του Ανδρέα Παναγιωτόπουλου ως Υπουργού Παιδείας, στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη. Ήταν μεγάλο γεγονός τότε, αυτός ο διορισμός. Όλος ο πνευματικός κόσμος της εποχής ενθουσιάστηκε, κυρίως γιατί δεν ήταν πολιτικό ρουσφέτι. Ήταν πράγματι, η επίσημη αναγνώριση της προσωπικότητας του ποιητή. Μάλιστα, η εφημερίδα “Εστία” έγραψε πως ο υπουργός Ανδρέας Παναγιωτόπουλος με την πράξη του αυτή, τίμησε τα ελληνικά γράμματα αλλά και το πανεπιστήμιο και τον εαυτό του ως Υπουργό.
Η δε “Ακρόπολις” έγραψε, πως ο Υπουργός Παιδείας έκανε έκπληξη για τα πολιτικά ήθη της εποχής με το διορισμό του Παλαμά, που ούτε πολιτικός δημοσιογράφος ήταν, ούτε φίλος βουλευτών, ούτε θαμώνας πολιτικών σαλονιών.
Στον Υπουργό Παιδείας είπε ο ποιητής την ημέρα του διορισμού του: "Κύριε Υπουργέ, νομίζω πως δεν είμαι κατάλληλος για την υπηρεσία αυτή!" Δείγμα της μετριοφροσύνης και της ανιδιοτέλειας του κορυφαίου λογοτέχνη, που τίμησε στο έπακρον αυτή τη θέση.
Βέβαια, δεν έλειψαν και οι “μπηχτές”, ίδιον του Έλληνα που δυστυχώς δεν λείπει ούτε από το ακαδημαϊκό περιβάλλον. Όταν ορκίστηκε ο Παλαμάς, λέγεται πως ο τότε Πρύτανης Σπυρίδων Μαγγίνας του είπε: "Ελπίζω, πως τώρα που έχετε μια καλή θέση, θα παύσετε να γράφετε ποιήματα!". Κι αυτό, γιατί ο Παλαμάς ήταν δημοτικιστής, σε μια εποχή που η “μαλλιαρή” κυνηγήθηκε βάναυσα από ανθρώπους άμυαλους και σκοταδιστές, δυστυχώς και ιερείς και φοιτητές. Πάντως, τον Παλαμά αν και τον κατηγορούσαν οι γλωσσαμήντορες της εποχής για τη γλώσσα, που χρησιμοποιούσε, καμιά Κυβέρνηση δεν τόλμησε να τον πάψει. Μόνο για ένα μήνα τον έδιωξαν κάποτε. Ήταν το 1911 (επί πρωθυπουργίας Βενιζέλου!) όταν υποστήριξε τη δημοτική γλώσσα σε άρθρο του στο "Νουμά" με τίτλο: "Για να το διαβάσουν τα παιδιά".
ΠΕΠΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
(πληροφορίες από greenapple.gr)
Αλήθεια, πόσοι ξέρουμε τη σχέση μεταξύ του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά με έναν αιγιώτη και πώς ο αιγιώτης αυτός υπήρξε άνθρωπος-κλειδί για την εξέλιξη αυτής της τεράστιας μορφής της παγκόσμιας λογοτεχνίας; Κι όμως, ο Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, της θρυλικής οικογένειας από το Αίγιο, ήταν αυτός που διόρισε τον Κωστή Παλαμά ως Γενικό Γραμματέα του Πανεπιστημίου Αθηνών, θέση η οποία εθεωρείτο τότε προνομιούχα αλλά και αντάξια στο έπακρον για αυτόν τον κορυφαίο πνευματικό άνθρωπο.
Ο διορισμός έγινε στις 15 Οκτωβρίου του 1897, κατά την πρώτη θητεία του Ανδρέα Παναγιωτόπουλου ως Υπουργού Παιδείας, στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη. Ήταν μεγάλο γεγονός τότε, αυτός ο διορισμός. Όλος ο πνευματικός κόσμος της εποχής ενθουσιάστηκε, κυρίως γιατί δεν ήταν πολιτικό ρουσφέτι. Ήταν πράγματι, η επίσημη αναγνώριση της προσωπικότητας του ποιητή. Μάλιστα, η εφημερίδα “Εστία” έγραψε πως ο υπουργός Ανδρέας Παναγιωτόπουλος με την πράξη του αυτή, τίμησε τα ελληνικά γράμματα αλλά και το πανεπιστήμιο και τον εαυτό του ως Υπουργό.
Η δε “Ακρόπολις” έγραψε, πως ο Υπουργός Παιδείας έκανε έκπληξη για τα πολιτικά ήθη της εποχής με το διορισμό του Παλαμά, που ούτε πολιτικός δημοσιογράφος ήταν, ούτε φίλος βουλευτών, ούτε θαμώνας πολιτικών σαλονιών.
Στον Υπουργό Παιδείας είπε ο ποιητής την ημέρα του διορισμού του: "Κύριε Υπουργέ, νομίζω πως δεν είμαι κατάλληλος για την υπηρεσία αυτή!" Δείγμα της μετριοφροσύνης και της ανιδιοτέλειας του κορυφαίου λογοτέχνη, που τίμησε στο έπακρον αυτή τη θέση.
Βέβαια, δεν έλειψαν και οι “μπηχτές”, ίδιον του Έλληνα που δυστυχώς δεν λείπει ούτε από το ακαδημαϊκό περιβάλλον. Όταν ορκίστηκε ο Παλαμάς, λέγεται πως ο τότε Πρύτανης Σπυρίδων Μαγγίνας του είπε: "Ελπίζω, πως τώρα που έχετε μια καλή θέση, θα παύσετε να γράφετε ποιήματα!". Κι αυτό, γιατί ο Παλαμάς ήταν δημοτικιστής, σε μια εποχή που η “μαλλιαρή” κυνηγήθηκε βάναυσα από ανθρώπους άμυαλους και σκοταδιστές, δυστυχώς και ιερείς και φοιτητές. Πάντως, τον Παλαμά αν και τον κατηγορούσαν οι γλωσσαμήντορες της εποχής για τη γλώσσα, που χρησιμοποιούσε, καμιά Κυβέρνηση δεν τόλμησε να τον πάψει. Μόνο για ένα μήνα τον έδιωξαν κάποτε. Ήταν το 1911 (επί πρωθυπουργίας Βενιζέλου!) όταν υποστήριξε τη δημοτική γλώσσα σε άρθρο του στο "Νουμά" με τίτλο: "Για να το διαβάσουν τα παιδιά".
ΠΕΠΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
(πληροφορίες από greenapple.gr)
Πηγή: filodimos.gr
