Στο περιοδικό «Επίκαιρα» δημοσιεύονται κατ΄ αποκλειστικότητα αποσπάσματα από το βιβλίο του κ. Ρουμελιώτη με τίτλο: «Προσωπική μαρτυρία- Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ- Πώς και Γιατί φθάσαμε στο μνημόνιο».
Στην περίληψη του βιβλίου ο εκδότης σημειώνει «αποδεχόμενη τους όρους που έθεσαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ, η Ελλάδα παραχώρησε σε μεγάλο βαθμό τη δημοσιονομική, και όχι μόνο, κυριαρχία της στους δανειστές της. Προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση και να εξασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη, μία μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, εξαναγκάστηκε να αποδεχθεί τους όρους του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου που της επέβαλαν οι εταίροι της, με αποκορύφωμα το «νεο-αποικιακό» ειδικό λογαριασμό, στον οποίο θα δεσμεύονται οι φορολογικοί πόροι της χώρας μας ώστε να αποπληρώνει κατά προτεραιότητα τους δανειστές της. Έτσι, η Ελλάδα μετατράπηκε σε μία σύγχρονη «αποικία» των δανειστών της,…»
Ο κ. Ρουμελιώτης στο βιβλίο του καταλογίζει ευθύνες στον Γιώργο Παπανδρέου τον οποίο κατηγορεί πως δεν επέμεινε στην αναδιάρθρωση του χρέους παρότι του το πρότειναν οικονομολόγοι όπως ο Στρος Καν και ο Κώστας Σημίτης. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Δημοκρατία», καταλογίζει ευθύνες στον Λουκά Παπαδήμο τον οποίο εμφανίζει ως πολέμιο της αναδιάρθρωσης. Όπως σημειώνει αν η αναδιάρθρωση του χρέους είχε γίνει το 2010 τότε με κούρεμα 30% θα είχαν διαγραφεί 81 από τα 190,7 δισ. που χρωστούσαμε και το χρέος θα έπεφτε στο 80% του τότε ΑΕΠ. Αντίθετα ελήφθησαν σκληρά μέτρα που οδήγησαν σε εντεινόμενη ύφεση, με μείωση του ΑΕΠ και εκτόξευση του χρέους.
Σύμφωνα με αυτά τα αποσπάσματα του βιβλίου που έγιναν γνωστά, ο κ. Ρουμελιώτης αναφέρει ότι στην αρχή της συζήτησης για το ελληνικό μνημόνιο, κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Ντομινίκ Στρος Καν, ο τελευταίος του επισήμανε: «η Ευρωζώνη ζητούσε από την Ελλάδα να αποδεχτεί αυστηρότερους όρους χρηματοδότησης από εκείνους τους οποίους συνήθως επιβάλλει το ΔΝΤ στις χώρες που ζητούν τη συνδρομή του». Αναφέρει πως ο Ντομινίκ Στρος Καν θεωρούσε ότι το επιτόκιο (5%) που ζητούσαν οι Ευρωπαίοι ήταν υπερβολικά υψηλό και θα επιβάρυνε τη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας. Πίστευε, επίσης, ότι η περίοδος δημοσιονομικής προσαρμογής θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη από 3 χρόνια και η περίοδος αποπληρωμής του δανείου μεγαλύτερη από 2 χρόνια, ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να ανταποκριθεί ευκολότερα στις δανειακές συμβάσεις.
Ο Ντομινίκ Στρος Καν θεωρούσε ότι το επιτόκιο έπρεπε να κυμαίνεται γύρω στο 3%, η περίοδος δημοσιονομικής προσαρμογής να διαρκέσει 5 χρόνια και η αποπληρωμή του δανείου να πραγματοποιηθεί μετά από 5 έως 6 χρόνια. Επέμεινε και στην ανάγκη να προχωρήσει η Ελλάδα σε μια άμεση αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της. Ωστόσο, επισήμανε ότι η κίνηση αυτή θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την πιστοληπτική θέση άλλων χωρών της περιφέρειας της ευρωζώνης και γι΄ αυτό δεν έγινε αποδεκτή από τους άλλους εταίρους της τρόικας, με σκληρότερους όλων τη Γερμανία και τον πρόεδρο και αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Σ.Σ: Παπαδήμος).
Αναφέρει ότι όταν ο ίδιος ο κ. Ρουμελιώτης ανέφερε στον κ. Παπανδρέου τις απόψεις του κ. Στρός Καν, ο τότε πρωθυπουργός του απάντησε ότι θα συστήσει μια επιτροπή που θα εξετάσει το θέμα του χρέους και θα τον καλέσει να συμμετάσχει αλλά δεν το έπραξε ποτέ.
eklogika.gr
