«Τον περασμένο Απρίλιο είχα καταθέσει ερώτηση στο Υπουργείο Υγείας, σχετικά με τα σοβαρότατα προβλήματα που καταγγέλλονταν στην εθελοντική αιμοδοσία. Τότε είχα ζητήσει τη συνδρομή του συντοπίτη μας κυρίου Πρωτόπαπα, Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών, προκειμένου να συντάξω την ερώτηση. Η εμπειρία και η γνώση του βοήθησαν στο να θέσουμε προς το Υπουργείο Υγείας συγκεκριμένα και στοχευμένα ερωτήματα.
Δυστυχώς, στα περισσότερα επιμέρους ερωτήματα δεν πήρα καν απάντηση. Κρίνοντας βέβαια από το γεγονός ότι οκτώ μήνες μετά, σύμφωνα με τον Πρόεδρο της ΠΟΣΕΑ, οι μονάδες αιμοδοσίας στα νοσοκομεία δεν λειτουργούν τα απογεύματα, υπάρχει έλλειψη προσωπικού και αναλώσιμων υλικών, το Υπουργείο δεν απάντησε διότι δεν είχε τι να πει. Στη δύση του Ευρωπαϊκού Έτους Εθελοντισμού, η ελληνική πολιτεία υψώνει εμπόδια στην υπέρτατη ίσως μορφή εθελοντισμού, στην αιμοδοσία, και το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μόνιμο έλλειμμα αίματος, που στην περίπτωση του κράτους μεταφράζεται σε μόνιμο έλλειμμα ανθρωπισμού.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις περικοπές που προτάθηκαν για τις δαπάνες των νοσοκομείων, η κατάργηση των μονάδων αιμοδοσίας είχε βρεθεί στην πρώτη γραμμή. Και, παρόλο που το Υπουργείο Υγείας έχει διαψεύσει αυτές τις πληροφορίες, προσωπικά δεν λησμονώ ότι πριν οκτώ μήνες η κινητή μονάδα αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Κορίνθου έχει τεθεί εκτός λειτουργίας, λόγω παλαιότητας. Και αυτό με κάνει να ανησυχώ και να αναρωτιέμαι τι θα συμβεί με μονάδες που σταδιακά βγαίνουν εκτός λειτουργίας. Τι θα συμβεί όταν χαλάσει ο εξοπλισμός, εξαντληθούν τα αναλώσιμα, φύγει το προσωπικό και δεν δοθούν χρήματα για να αντικατασταθούν; Τότε δεν θα ανησυχούμε για την αιμοδοσία σε μη εργάσιμες ώρες, θα ανησυχούμε για την ύπαρξη της αιμοδοσίας στην Ελλάδα.
Είναι γνωστό ότι ο τομέας της Υγείας έχει υποστεί δραστικές και πρωτοφανείς περικοπές. Και είναι γεγονός ότι στο πρόσωπο του Υπουργού Υγείας, η τρόικα έχει βρει έναν ιδιαίτερα πρόθυμο σύμμαχο, ο οποίος έχει επαινεθεί για τις επιδόσεις του και ο οποίος είχε πει ότι εάν η εγχείρηση στις δαπάνες της υγείας δεν πετύχει, θα πιάσει τον κασμά. Οι περικοπές, αλλά και δείγματα ανικανότητας, όπως το πρόσφατο με την καθυστέρηση στην προμήθεια ασκών αιμοδοσίας που οδήγησαν στην απώλεια 30.000 φιαλών αίματος, με κάνουν να ανησυχώ ιδιαίτερα για το μέλλον της εθελοντικής αιμοδοσίας. Το 2010, από τις ατυχείς επιλογές της Κυβέρνησης να περικόψει τα πάντα γύρω από την αιμοδοσία, υπολογίζεται ότι χάθηκαν περίπου 50.000 μονάδες αίμα. Οι εθελοντικές οργανώσεις και το συλλογικό τους όργανο πασχίζουν, χωρίς πόρους και ουσιαστική ενίσχυση από το κράτος, μόνο από έμφυτη διάθεση προσφοράς και αγνή ανθρωπιά, να αναπληρώσουν κυριολεκτικά με το αίμα τους την απουσία της πολιτείας. Ελπίζω το Υπουργείο να αρχίσει να αποτιμά τα κόστη με μέτρο την ανθρώπινη ζωή και όχι το χρήμα, διότι η συνέχιση αυτής της κατάστασης στη δημόσια υγεία θα στοιχίσει ζωές.» 