Για την αμοιβή του Χοσέ Αθεμπίγιο σχετικά με το project του Ελληνικού:
Δεν θέλω να εκφέρω γνώμη. Η Ελλάδα έχει σήμερα άλλα προβλήματα από το να δούμε αν ο άμισθος φίλος του πρωθυπουργού, ο κ. Αθεμπίγιο πήρε ή όχι αμοιβή. Αν θεωρήθηκε ότι είναι άμισθος και πήρε προσφορά 180.000 ευρώ είναι θέμα, πώς να το κάνουμε; Αν πάλι αμείφθηκε σοβαρά για τη δουλειά που του ανέθεσε το ελληνικό κράτος, τότε μπορεί 180.000 ευρώ για ένα τόσο μεγάλο έργο όπως το Ελληνικό να είναι μια προσφορά πολύ λογική.
Για τη συζήτηση του προϋπολογισμού:
Ο παραλογισμός που ζούμε αυτή τη στιγμή είναι ότι ενώ τα κόμματα δεν ήθελαν αυτήν την κυβέρνηση υποχρεώθηκαν να την κάνουν. Διότι κατάλαβαν ότι έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Εμένα με εκνεύρισε η συζήτηση στη Βουλή, για έναν απλό λόγο: κανένας δεν έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους. Εμείς, η ΔΗΣΥ, που είμαστε οι μόνοι που στηρίζουμε την κυβέρνηση χωρίς να συμμετέχουμε σ’ αυτήν είμαστε οι μόνοι που είπαμε τα πράγματα καθαρά. Και ο παραλογισμός είναι ότι από τη μία πλευρά το ΠΑΣΟΚ άνοιξε τον κύκλο της διαδοχής – οπότε είχες μια παρέλαση μνηστήρων, οι οποίοι καθένας τοποθετείτο με δίγλωσσο τρόπο δήθεν επί του προϋπολογισμού και πρακτικώς επί των εσωκομματικών του ΠΑΣΟΚ – και από την άλλη πλευρά είχες μια Ν.Δ. που έκανε την τούμπα «Κομανέτσι style» και από αντιμνημονιακή και με το λάβαρο του αντι-μνημονίου στις περιφερειακές εκλογές έπρεπε μέσα σε ένα μήνα να αλλάξει όλα όσα έχει πει. Οπότε αντιλαμβάνεστε ότι και εκεί το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο: από το Μνημόνιο που ήταν ο μεγάλος μας εχθρός, τώρα ψηφίζουμε τα πάντα για να πάρουμε την έκτη δόση, είχαμε υποσχεθεί Ζάππειο Ι και ΙΙ και τώρα αντιλαμβανόμαστε ότι τίποτε δεν γίνεται. Εγώ καλωσορίζω τον κ. Σαμαρά στον κόσμο της λογικής, για να είμαι ειλικρινής. Διότι θεωρώ ότι επιτέλους είναι ώρα να σταματήσουν τα κόμματα να κάνουν τους απίστευτους λαϊκισμούς τους και να πουν στον ελληνικό λαό την αλήθεια και να δώσουν μάχη γι’ αυτά που μπορούμε να δώσουμε μάχη για να ελαφρύνουμε τους πολίτες. Αυτό είναι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή και δυστυχώς κανένας δεν ασχολείται με το μέγα ζητούμενο αυτή τη στιγμή και ασχολούνται όλοι με αυτά τα δευτερεύοντα μικροκομματικά, την αναζήτηση στρατηγικής, τις φράξιες, τους πέντε, τους δεκαπέντε και τους άλλους πέντε...Αυτήν την κυβέρνηση, θα έπρεπε να τη δούμε πραγματικά ως κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας. Καθένας να προσθέτει μια καλή ιδέα που μπορεί να έχει και να προσθέτει τις ιδέες του που είναι δημιουργικές και διά του διαλόγου να μπορούμε να κάνουμε πολιτική για τον κόσμο.
Για την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σχετικά με το Σκοπιανό:
Να συμφωνήσουμε ότι η πολιτική για το Σκοπιανό έχει ευρεία συμφωνία. Δηλαδή, μεταξύ του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και ακόμη και της Αριστεράς. Εξαιρώ βέβαια τον κ. Καρατζαφέρη, ο οποίος θεωρεί ότι μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς διά δημοψηφίσματος για το όνομα ενός άλλου λαού – και μετά αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχουν αντιδράσεις στο εξωτερικό! Αλλά εν πάση περιπτώσει, αν εξαιρέσουμε τον ΛΑΟΣ, όλοι συμφωνούν ότι αυτό που ζητούμε είναι μια ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes. Αυτή είναι μια σταθερά της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Από εκεί και πέρα, η απόφαση αυτή δεν είναι θετική ούτε όμως και καταστροφική και το είπα από την αρχή. Είναι μια απόφαση που λέει ότι η Ελλάδα εμπόδισε την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ – μεταξύ μας, έτσι είναι τα πράγματα, εμποδίσαμε την είσοδο. Απλώς τεχνικά δεν βάλαμε βέτο, γιατί πείσαμε. Γυρίσαμε τρεις μήνες όλον τον κόσμο και πείσαμε τους εταίρους μας.
Για το αν θα στηρίξει τη Ν.Δ., εφόσον προκύψει ως κυβέρνηση από τις εκλογές:
Θα στηρίξω μια κυβέρνηση, η οποία στις προγραμματικές της θέσεις θα είναι μια κυβέρνηση που θα ανορθώσει το κύρος της χώρας και θα παραμείνει ουσιαστικός συνομιλητής και εταίρος μέσα στην Ευρώπη
------------------------------------------------
Ο υπεύθυνος του Τομέα Παιδείας της Δημοκρατικής Συμμαχίας Θανάσης Ζορμπάς, για τις ελλείψεις βιβλίων στα σχολεία, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Έχουμε φτάσει στα Χριστούγεννα και παρά τις ρητές δεσμεύσεις της Υπουργού Παιδείας δεν έχει ολοκληρωθεί η αποστολή βιβλίων στα σχολεία. Η πολιτεία είναι έκθετη στα μάτια των παιδιών και της κοινωνίας. Οι ευθύνες είναι μεγάλες και η ηγεσία του υπουργείου, οφείλει να απαντήσει για τις καθυστερήσεις και τις ολιγωρίες αναλαμβάνοντας τις ανάλογες ευθύνες».
