En la caverna de Platón, de John Müller en El Mundo
AJUSTE DE CUENTAS
No echaría las campanas al vuelo tras la aprobación del plan de austeridad griego. Pasa aquí como en el Mito de la Caverna, la famosa alegoría de La República de Platón. Los europeos somos esclavos encadenados desde nuestro nacimiento que sólo podemos dirigir la mirada hacia las sombras de los objetos que desfilan en manos de los sirvientes por encima del muro. Así, estamos convencidos de que no hay más realidad griega que esas sombras...Samaras es el único que ha salido del todo de la caverna griega y por eso le llaman irresponsable, Papandreu está aún a medio camino y la mayoría de los griegos y europeos seguimos cegados por el sol.
No echaría las campanas al vuelo tras la aprobación del plan de austeridad griego. Pasa aquí como en el Mito de la Caverna, la famosa alegoría de La República de Platón. Los europeos somos esclavos encadenados desde nuestro nacimiento que sólo podemos dirigir la mirada hacia las sombras de los objetos que desfilan en manos de los sirvientes por encima del muro. Así, estamos convencidos de que no hay más realidad griega que esas sombras...Samaras es el único que ha salido del todo de la caverna griega y por eso le llaman irresponsable, Papandreu está aún a medio camino y la mayoría de los griegos y europeos seguimos cegados por el sol.ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ
Η υπερψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος από πλευράς ελληνικής βουλής, δεν χαροποιεί ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους. Αυτό που συμβαίνει, μοιάζει κάπως με τη περίφημη αλληγορία του Πλάτωνα για τον μύθο της σπηλιάς.
Η ΕΕ επιμένει στη διάσωση μιας κατεστραμμένης χώρας με ένα δημοσιονομικό έλλειμμα 10% του ΑΕΠ της, και με ένα χρέος ύψους €350 δισ. που αντιστοιχεί στο 150% του πλούτου που μπορεί η χώρα να παράξει σε ένα έτος. Ακόμη και αν η Ελλάδα ιδιωτικοποιούσε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της (αν βρίσκονταν κάποιος να την αγοράσει), δεν θα εξαφάνιζε αυτό το χρέος.
Αυτή η αντίφαση μπορεί να εξηγηθεί από μια άλλη μεγαλύτερη, η οποία είναι ότι σύμφωνα με την Merkel και τον Sarkozy, το εθελούσιο είναι στην ουσία υποχρεωτικό. Αυτή η αντίφαση έχει επιβεβαιωθεί από τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες, που κλήθηκαν να σβήσουν μέρος του ελληνικού χρέους. Στο φινάλε, δεν μιλάμε για διαγραφή του χρέους, αλλά για μια μεγάλη επιμήκυνση.
Ένα ακόμη παράδοξο έχει να κάνει με την χορήγηση €110 δις στην Ελλάδα πέρσι, που έγιναν καπνός. Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, που όλος ο κόσμος βιάστηκε να απαλλάξει, θα εφάρμοζε υποτίθεται ένα σχέδιο αυστηρών μέτρων λιτότητας. Όμως παρά τη γενική οργή για τα χτυπήματα εναντίον των Ελλήνων, το σχέδιο αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια παραμορφωμένη σκιά της πραγματικότητας. Ο Ισπανός ευρωβουλευτής López Istúriz αποκάλυψε πριν λίγες ημέρες πως αντί να καταργήσει 55 δημόσιους φορείς και επιχειρήσεις ώστε να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα, η Αθήνα προχώρησε στη σύσταση 41 νέων δημόσιων φορέων, το ίδιο αυτό διάστημα.
Ένα άλλο παράδοξο είναι ότι η διάσωση της χώρας στο τέλος θα την πνίξει. Ο αρχηγός του ελληνικού συντηρητικού κόμματος Αντώνης Σαμαράς, έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει πως η αύξηση της φορολόγησης θα εξασθενήσει την οικονομία, και θα αυξήσει τη φοροδιαφυγή ακόμη περισσότερο.
Αν ο Παπανδρέου ήταν πιο τολμηρός, θα είχε περικόψει τη γραφειοκρατία όχι κατά 15% αλλά κατά 25%, και θα περιόριζε τις ιδιωτικοποιήσεις όχι στα €50 δισ. αλλά στα €300 δισ. των διαθέσιμων περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου. Σε αυτήν την ελληνική φάρσα, μόνο κάποια ριζοσπαστικά μέτρα θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν τα νούμερα.
Στην αλληγορία του Πλάτωνα, ένας σκλάβος μπορούσε να βγει από τη σπηλιά, να δει την πραγματικότητα του έξω κόσμου, και στη συνέχεια να επιστρέψει στο σκοτάδι της προκειμένου να προσπαθήσει να εξηγήσει στους συντρόφους του ότι οι σκιές που βλέπουν δεν είναι η αλήθεια. Ότι στον έξω κόσμο υπάρχουν άλλα πράγματα που αποτελούν τη πηγή δημιουργίας αυτών των σκιών.
Οι σκλάβοι θα τον κορόιδευαν, και στη συνέχεια όταν αυτός θα επέμενε να τους απελευθερώσει από την άγνοια και το σκοτάδι, θα άρχιζαν να εξετάζουν το ενδεχόμενος δολοφονίας του.
Μέχρι στιγμής, ο Σαμαράς είναι ο μόνος που βγήκε από τη σπηλιά της Ελλάδας. Και για αυτό τον κατηγορούν ως ανεύθυνο. Ο Παπανδρέου που ανοιγοκλείνει τα μάτια του, βρίσκεται μισός έξω. Οι περισσότεροι όμως Έλληνες και Ευρωπαίοι, είναι ακόμη τυφλωμένοι από τον ήλιο.
john.muller@elmundo.es
