Η Άνγκελα Μέρκελ είναι, χωρίς πολλές… αμφιβολίες και μισόλογα, η αυτονόητη επικυρίαρχος της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χωρίς αντίπαλο, εντός και εκτός συνόρων, η κόρη του πάστορα από το Αμβούργο που γαλουχήθηκε στη… λάθος πλευρά του Τείχους του Βερολίνου, μεγαλώνοντας στα δύσκολα και… περίεργα χρόνια του Σιδηρούν Παραπετάσματος στην Ανατολική Γερμανία, είναι η “χοντρή που θα τραγουδήσει τελευταία”, για να θυμηθούμε τη σχετική, ιστορικών διαστάσεων πλέον αποστροφή της Κριστίν Λαγκάρντ σε σχέση με την κρίση της ευρωζώνης και τη θεραπεία της.
Γιατί, μπορεί η Γαλλίδα άλλοτε κορυφαία υπουργός Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εννοούσε… τον εαυτό της, λόγω της κυριαρχικής θέσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στα Μνημόνια Ελλάδας και Πορτογαλίας και της πολιτικής στήριξης από τον επανεκλεγέντα Μπαράκ Ομπάμα, στην πραγματικότητα ωστόσο όλα εξαρτώνται από τη Μέρκελ. Και από το κατά πόσο η Γερμανίδα Καγκελάριος είναι διατεθειμένη να κάνει συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, με φόντο τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου και την “ανάσα” του SPD και του Πέερ Στάινμπρουκ.
Η αναρρίχηση της Μέρκελ στην Καγκελαρία, με την ψήφο εμπιστοσύνης που εξασφάλισε από τη Μπούντεσταγκ στις 22 Νοεβρίου του 2005 ως επικεφαλής του Μεγάλου Συνασπισμού CDU-SPD, υπήρξε η επιτομή μιας συναρπαστικής σταδιοδρομίας για την κόρη του πάστορα που… λειτουργούσε στην Ανατολική Γερμανία.
Η Μέρκελ είναι σήμερα 58 ετών, καθώς γεννήθηκε στο Αμβούργο στις 17 Ιουλίου του 1954. Μοιάζει ωστόσο να… έτρεχε μονίμως για να προλάβει το πεπρωμένο της. Να είναι συνεπής στο ραντεβού με την προσωπική και πολιτική Ιστορία.
Το 1989, σε ηλικία 35 ετών, στη μεταβατική φάση της Πτώσης του Τείχους και της διάλυσης της Ανατολικής Γερμανίας, ήταν εκπρόσωπος Τύπου στο πλευρό του Λόταρ ντε Μεζίερ, ο οποίος “μετακόμισε” δίπλα στον Χέλμουτ Κολ, στο CDU.
Το 1991, σε ηλικία 37 ετών, έγινε Υπουργός Γυναικείων Υποθέσεων της κυβέρνησης Κολ, και το 1994 Υπουργός Περιβάλλοντος.
Το 1998, εξελέγη Γενική Γραμματέας του CDU, με πρόεδρο τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ως το “κορίτσι του Κολ”, όπως ήταν γνωστή στη Γερμανία, λόγω της πλήρους πολιτικής εξάρτησής της από τον Καγκελάριο της Επανένωσης.
Το 2000, “καθάρισε” τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αφού πρώτα είχε “εκτελέσει” τον Χέλμουτ Κολ, λόγω της σκοτεινής υπόθεσης των “μαύρων ταμείων” του CDU, με το άρθρο της στη FAZ κατά του πολιτικού ευεργέτη της να περνά στην Ιστορία, για την ωμότητα αλλά και τον στρατηγικό τακτικισμό που υπηρετούσε. Και έγινε η ίδια πρόεδρος του CDU.
Το 2002, μετά την αποτυχία του επικεφαλής του CSU Έντμουντ Στόιμπερ να κερδίσει τον Γκέρχαρντ Σρέντερ στις βουλευτικές εκλογές, η Άνγκελα Μέρκελ κατέφερε να γίνει η ίδια αρχηγός της κοινής κοινοβουλευτικής ομάδας των δυο κομμάτων. Και το 2005, να ηγηθεί του Μεγάλου Συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες, “τελειώνοντας” πολιτικά και τον Γκέρχαρντ Σρέντερ.
Όλη αυτή η ιστορική αναδρομή, προσφέρεται για να εξάγει κανείς χρήσιμα συμπεράσματα για την ηγέτη που έχουμε απέναντι ή… δίπλα μας. Η Μέρκελ δεν αποτελεί συνηθισμένη περίπτωση πολιτικού. Γι΄ αυτό και χρειάζεται τον… χειρισμό της.
Έφτασε ως εδώ, παραμερίζοντας όποιον βρέθηκε μπροστά της. Όλους: Τον Κολ, τον Σόιμπλε, τον Στόιμπερ, τον Σρέντερ. Πέτυχε δε, να μην συζητά κανείς τις σχέσεις του πρώτου μέντορά της, Λόταρ ντε Μεζίερ, με τη ΣΤΑΖΙ, αλλά και να δηλώνει περήφανη που, ως Υπουργός Περιβάλλοντος της κυβέρνησης του Χέλμουτ Κολ το 1995 επέβαλε με τη χρησιμοποίηση 7.000 αστυνομικών τη μεταφορά φορτίου πυρηνικών αποβλήτων στις υπόγειες αποθήκες της πόλης Γκορλέμπεν. Σε πείσμα ολόκληρης της γερμανικής κοινωνίας, με την εξαίρεση φυσικά των… επιχειρηματιών που προσδοκούσαν και εξασφάλισαν μεγάλα κέρδη από την πυρηνική βιομηχανία.
Αυτή είναι… και την ξέρουμε.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
Photo Gallery
