Στην 25 ψηφίσαμε, στις 26 τελείωσε. Τελείωσε η μεταπολίτευση της χώρας που γεννήθηκε στις στάχτες του εμφυλίου. Δύο γενιές χαμένες για ένα ουτοπικό δίλλημα. Ο κ.Τσίπρας έκανε το λάθος να θέσει επίσης ένα άκαιρο δίλλημα σε ένα δοκιμαζόμενο λαό. Σε λάθος χρόνο και σε λάθος τόπο. Πήρε την απάντηση του πολιτικού του τέλους. Της αδυναμίας αυτοδυναμίας του και της έναρξης των συνδιαλλαγών του.

Μόλις κατάλαβε την ήττα του μαζί με τις δύο πάλαι πότε κραταιές παρατάξεις του κέντρου και της δεξιάς άρχισαν όλοι μαζί με διακομματική ζέση να μαζεύουν συνιστώσες. Κανείς δεν μπορεί να κυβερνήσει όμως από τους επίδοξους πρωθυπουργούς γιατί κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το λαό. Όλοι αναλώνονται σε συμμαχίες λυκοφιλίας, ολιγαρχικά πατροναρίσματα και ξενόδουλες υποκλίσεις με άδοξο τέλος. 

Δεν υπάρχει πια αριστερά, κέντρο και δεξιά στον 21^ο αιώνα της Ελλάδας. Υπάρχει ευμάρεια του λαού που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ανατροπή της διακομματικής εξουσιαστικής ολιγαρχίας και εξαθλίωση του λαού με τις υπανάπτυκτες πολιτικές των μεσαζόντων του χθες, που δυστυχώς ακόμα ανεχόμαστε και προσκυνάμε. Μόνο ο κ.Σαμαράς γνωρίζει το δρόμο αλλά δεν μπορεί να πιάσει το ρυθμό της αλλαγής με τα τόσα εμπόδια που βρίσκει. Ότι δεν ελέγχεις το εξουθενώνεις.

Το Παγκόσμιο χωριό δεν γνωρίζει από επικοινωνιακά παραμύθια και η ανταγωνιστικότητα μόνο οδηγεί στη δόξα και το τελικό. Όταν η κοινωνία των αξίων αντικαθιστάται από τη κοινωνία των μετρίων αποκλείεσαι στα πέναλτι.

Οι διακομματικές μηχανορραφίες της  καταρρέουσας Παράγκας δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Ο μόνιμος εκβιασμός των εκλογών και οι ανέξοδες υποσχέσεις σε πολιτικούς για θρόνους και ηγεσίες κομμάτων δεν θα έχουν επίσης κανένα αποτέλεσμα. Ο κ.Σαμαράς θα κυβερνήσει για πολλά χρόνια, αν δεν ενδώσει όπως ο κ.Σάντος. Με έναν άριστο τερματοφύλακα δεν υπάρχει περίπτωση να ηττηθεί. Η Ελλάδα δεν βάζει πια αυτογκόλ με την άμυνα που έχει. Δεν αυτοκτονεί πολιτικά και κοινωνικά. Δεν γυρίζει στα μπλε και πράσινα καφενεία. Στα θαλασσί και ροζ και το διχασμό.

Το καλύτερο που οι κυβερνώντες κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος έχουν να κάνουν είναι να εξοντώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Τον κακό εαυτό τους. Τον κακό εαυτό της κοινωνίας. Να εξαρθρώσουν κάθε παράσιτο της πολιτικής, επιχειρηματικής και θεσμικής εξουσίας και να αναδείξουν τις αστείρευτες δυνάμεις των νέων δημιουργώντας νέα πρότυπα. Αυτούς που θα διαχειριστούν τον υλικό και πνευματικό πλούτο της χώρας εις όφελος της χώρας και του λαού. 

Της Ελλάδας του Καραγκούνη που αποχαιρέτησε τρέχοντας, «χωρίς να συνεργαστεί αν χρειαστεί με το διάβολο». Μη κοιτώντας πίσω…

EΝΤΕΥΘΕΝ: η ονειρική συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού!

https://www.youtube.com/watch?v=-bWT7lH0LEU

Την Κυριακή, 6 Ιουλίου 

ο Γιάννης Μαρκόπουλος συμμετέχει στο Φεστιβάλ Αθηνών

με μία μεγάλη συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού,

όπου και θα ακουστούν για πρώτη φορά 4 καινούρια τραγούδια του. 

Μαζί του οι Γιώργος Νταλάρας, Έλενα Κελεσίδη, Vassilikos, Μυρτώ Ναούμ, Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Λάκης Χαλκιάς, Σοφία Μάνου και Νεφέλη Μπερή.        

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο δελτίο τύπου που επισυνάπτεται,

ενώ φωτογραφικό υλικό μπορείτε να κατεβάσετε από το κάτωθι link:

Download link 
http://we.tl/Lq8of70UsT

Για κάθε λεπτομέρεια ή διευκρίνιση τυχόν χρειαστείτε, 

επικοινωνήστε με την κα Μαρία Παναγιωτοπούλου στο 210-9282918 ή 6973 042 676,

καθώς επίσης και με την Αργυρώ Λύτρα στο 210-9282938/914, 

ή στο press@greekfestival.gr.

LIVE2

www.live2.gr

10 Thetidos str. Athens

Greece, 11528

tel. +302107475080

fax. +302107475083

Εξασφαλίστηκε η φιλοξενία 68.502 παιδιών στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς

Εξασφαλίστηκε η φιλοξενία 68.502 παιδιών στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς ...

Την ερχόμενη Τρίτη 1η Ιουλίου πρόκειται να δημοσιοποιηθεί, η προκήρυξη για την φιλοξενία παιδιών σε παιδικούς και βρεφικούς σταθμούς ...

Διαβάστε περισσότερα  http://www.airetos.gr/default.aspx?pageid=12850

Με ψηλά το κεφάλι αποχωρεί η Εθνική από το Μουντιάλ

Με την πικρή γεύση ότι μπορούσε -και άξιζε- να γράψει ιστορία αποχαιρέτησε το Μουντιάλ η Εθνική μας.


Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έβγαλε ξανά την ψυχή του απέναντι στην Κόστα Ρίκα, ήταν ανώτερο για σχεδόν 120 λεπτά, αλλά ηττήθηκε 5-3 στα πέναλτι. 

Εκμεταλλευόμενοι και την αποβολή του Ντουάρτε, οι παίκτες του Σάντος δεν πτοήθηκαν από το πρώτο σουτ του αντιπάλου που έγινε γκολ και ισοφάρισαν στις καθυστερήσεις με τον Παπασταθόπουλο (1-1). 

Εκεί όμως ο εκπληκτικός γκολκίπερ Νάβας κράτησε όρθια την Κόστα Ρίκα και αποκρούοντας έπειτα και πέναλτι του Γκέκα στη «ρωσική ρουλέτα», έσβησε το όνειρο της πρόκρισης στους «8». 

Το ματς 

Σε πρώτο ραντεβού με γυναίκα που «μετράει» πας αγχωμένος. Έχεις τρακ. Στο ραντεβού ωστόσο με την πιο όμορφη ποδοσφαιρική ερωμένη που είχαν διεκδικήσει μέχρι σήμερα -την πρόκριση στα προημιτελικά του Μουντιάλ- οι Έλληνες πήγαν με αυτοπεποίθηση. Με πάθος. Με θέληση να δείξουν στον αντίπαλο ότι «αυτά που ήξερε μέχρι σήμερα να τα ξεχάσει». Και νταηλίκι απ’ αυτό που καθορίζει ποιος κάνει κουμάντο μέσα στο γήπεδο. 

Πρώτα λοιπόν τα παιδιά του Σάντος άφησαν την Κόστα Ρίκα να δείξει… τι αξίζει. Πόσο μπορεί ν’ απειλήσει. Κι όσο έβλεπαν τον Παπασταθόπουλο να βγαίνει στην μπάλα πριν τον Κάμπελ -και σε αντίθετη περίπτωση να τον καταπίνει- τόσο συνειδητοποιούσαν ότι αυτός ήταν ο μόνος πραγματικός κίνδυνος. Άρχισαν, έτσι, ν’ ανεβαίνουν. Να κυριαρχούν. Και να προκαλούν το πιο μακρόσυρτο «αχ» των τελευταίων χρόνων, όταν ο Νάβας έκανε την απόκρουση της ζωής του στην προβολή του Σαλπιγγίδη. 

Όσο αδιανόητο φάνηκε, όμως, το κατόρθωμα του Κοσταρικανού γκολκίπερ, τόσο αδιανόητο ήταν αυτό που συνέβη -μετά την ανάπαυλα- στην ίδια εστία. Όταν ομαδικό μπλακ-άουτ της άμυνας και (κυρίως) του Καρνέζη επέτρεψε σ” ένα σουτ που έμοιαζε να ‘χει γίνει με… σαγιονάρα να καταλήξει βασανιστικά στα δίχτυα. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά προκάλεσε και μια τρικυμία που θα μπορούσε να ‘χει πληρωθεί με δεύτερο γκολ (ή ένα πέναλτι που έκανε με το χέρι ο Τοροσίδης). 

Η Εθνική ωστόσο δεν απογοητεύτηκε. Έστω κι αν χρειάστηκε χρόνο, ξαναβρήκε την ψυχραιμία της. Κι ανταμείφθηκε γρήγορα για την πίεση που άσκησε, με το αριθμητικό πλεονέκτημα απ’ την αποβολή του Ντουάρτε. Αυτό ήταν. Παίκτες και Σάντος άρχισαν ξανά να πιστεύουν. Ο Πορτογάλος τα ‘παιξε όλα για όλα -με Κατσουράνη και Γκέκα. Και δικαιώθηκε! Γιατί ήταν μια ενέργεια του δεύτερου που ‘φερε την μπάλα στο πιάτο του Παπασταθόπουλου. Και του επέτρεψε -σε νεκρό σχεδόν χρόνο- να θυμίσει ότι οι Έλληνες παραείναι σκληροί για να πεθάνουν. 

Αν δεν ήταν, δε, ο τερματοφύλακάς τους, οι Κοσταρικανοί θα συνειδητοποιούσαν (κι εκείνοι) τι θαύματα είναι ικανή να κάνει η εθνική Ελλάδας. Ο Νάβας, ωστόσο απαγόρευσε (και) στον Μήτρογλου να γίνει ήρωας και να χαρίσει -πιθανότατα- τον καλύτερο πανηγυρισμό στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Έτσι, οι Λατινοαμερικάνοι πήραν με την παράταση… παράταση ζωής. Κέρδισαν ένα ημίωρο, ασφυκτικής έστω πίεσης. Και δυστυχώς για την Εθνική μας, επιβίωσαν. 

Γιατί οι αμυντικοί τους έκοβαν «στο τσακ» τον Κατσουράνη. Ο τερματοφύλακάς τους παρέμενε σταθερός. Οι διεθνείς μας (σε φάσεις όπως η αντεπίθεση «5 με 2» που τέλειωσε άσχημα ο Χριστοδουλόπουλος) δεν πίστεψαν στο χρυσό γκολ. Και ο Μήτρογλου -στην τελευταία φάση πριν τα πέναλτι- έγινε τροφοδότης μιας ακόμα μεγάλης απόκρουσης του γκολκίπερ. Μιας απόκρουση που δυστυχώς δεν ήταν η τελευταία… 

Διότι οι Μήτρογλου, Χριστοδουλόπουλος και Χολέμπας νίκησαν τον Νάβας από τα έντεκα βήματα. Ο Γκέκας ωστόσο δεν μπόρεσε να κάνει το ίδιο. Κι η… εκνευριστική ευστοχία που έδειχναν παράλληλα οι Κοσταρικανοί συνεχιζόταν. Ως το τελευταίο του Ουμάνια. Που υπέγραψε τη μεγάλη πρόκριση της ομάδας του και το «γαμώτο» μιας τσάμπα χαμένης ευκαιρίας να γράψουμε ιστορία… 

- See more at: http://arouraios.gr/2014/06/me-pshla-to-kefali-apochorei-h-ethniki-apo-to-mountial/#sthash.54sCoouk.dpuf

Ο ανέκδοτος αγώνας του Αλέξη

Για δες καιρό που διάλεξε ο Συριζαίος να κάνει Παλλαϊκό Μέτωπο. Ο Αλέξης θα ξεκινήσει τον «ανένδοτο αγώνα για την ανατροπή» και από πίσω από αυτόν θα τρέξουν όλα τα σούργελα που ξεκίνησαν εδώ και πολλά χρόνια το Πανξεσκιστικό Μέτωπο εναντίον της Ελλάδας και θα βουτήξουν στην κολυμβήθρα του «αριστερού» και του «ανατροπέα» να σώσουν την δημόσια ενέργεια, τους δημόσιους αιγιαλούς, το δημόσιο νερό, τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία, τους δημόσιους χώρους που με το νέο πολεοδομικό σχεδιασμό θα γίνουν ιδιωτικοί χώροι.

Πασόκοι τύπου Μαριλίζας και...

Διαβάστε περισσότερα » 

apneagr

Εν αναμονή νέας αργεντίνικης εμπειρίας

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

 

Δεν είναι ότι κάθε φορά που οι ηγέτες της ΕΕ – παρά τις επιμέρους διαφωνίες τους - καταλήγουν σε ένα κοινό κείμενο συμπερασμάτων, αισθάνεσαι πως η Ευρώπη παραμένει ένα ασφαλές μέρος για να ζει κανείς με συνεννόηση και συναίνεση.
Είναι πως αυτό το αίσθημα ασφάλειας γίνεται ακόμη πιο ισχυρό όταν ρίχνεις μια ματιά τριγύρω στον κόσμο, βλέπεις (αν θέλεις να δεις) τι γίνεται εκεί και διαπιστώνεις πως η Ευρώπη παραμένει η μοναδική νησίδα ειρήνης, ασφάλειας, σταθερότητας και έστω και σχετικής ευημερίας, σε έναν πλανήτη που σπαράσσεται από τους πολέμους, τις εμφύλιες συρράξεις, την βία και την εξαθλίωση.
Αυτόν τον καιρό, σήμερα, τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στην Αργεντινή (που δεν θυμάται κανείς πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει τα τελευταία χρόνια).
Μιλάμε για την Αργεντινή, την οποία ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε επισκεφθεί στο πλαίσιο της «εκστρατείας» του στη Λατινική Αμερική, σε ένα ταξίδι «εμπειριών», όπως το είχε αποκαλέσει, που κράτησε από τις 12 Δεκεμβρίου του 2012 ως τις 27 Ιανουαρίου του 2013.

ΓΙΑΤΙ, κ.ΣΑΝΤΟΣ;

Σε έναν ύφαλο τέλειωσε το όνειρο της ομάδας και του ελληνικού λαού.

Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις και ο κ.Σάντος την άλλαξε αδικαιολόγητα. 

Λύγισε στα κελεύσματα των γνωστών άγνωστων του κοινωνικού lifestyle και θυσίασε το τελευταίο παιχνίδι του αποχαιρετώντας την Ελλάδα.

Το παγκόσμιο παιχνίδι κρίνεται στις λεπτομέρειες και όταν ένας λαός και ένας ηγέτης δεν απαιτεί την αξιοκρατία στο τέλος το πληρώνει. Και ο λαός και ο ηγέτης.

Πρέπει να έρθει η ώρα που την τύχη της Ελλάδας θα κρίνουν οι άξιοι και όχι οι κατασκευαστές μίας εικονικής πραγματικότητας αδιαφορώντας για τις προσπάθειες των πολλών. 
Για να σταματήσουμε κάποτε να πληρώνουμε συνέχεια δανεικά. Ίσως αυτό βέβαια να είναι και το ζητούμενο...

«Πατριδοτοπία»

Αφορμή ΟΙ  ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ. Αναδημοσιεύω από το  eupolis.org αυτό που στέλνει από την Αγγλία ο φοιτητής Χρίστος Μπόρας.

Όχι προϊόν μονοδιάστατης και κατακερματισμένης σκέψης. Αλλά ανασκαφή στην –ενταφιασμένη από το σύγχρονο Έλληνα –τέχνη της ζωής.  (γ. κ.)

 «Πατριδοτοπία»

Του Χρίστου Μπόρα

Σε αυτή την αργόσυρτη πορεία μέσα στον χρόνο , στις λαμπρές και στις σκοτεινές σελίδες της ιστορίας , διαμορφώθηκε μια πατρίδα. Δηλαδή ένας λαός, μία κοινωνία που κάποτε τελειοποίησε ορισμένες πτυχές της καθημερινότητάς του, προσπάθησε να εξηγήσει τον κόσμο, τα ανθρώπινα , τα μη ανθρώπινα και τα πανανθρώπινα.
Ήταν οι λαμπρές πτυχές όπου ο άνθρωπος μαστόρευε την ζωή του, έφτιαχνε από χώμα και νερό, ως άλλος πλάστης , ήταν άνθρωπος-μάστορας νού και χεριών. Άφησε ένα έργο το οποίο ενέπνευσε τις άλλες κοινωνίες να δοκιμάσουν , να ενσωματώσουν ότι ταίριαζε με την δική τους ζωή.

Κάποια στιγμή στην ευρύτερη περιοχή , γεννήθηκαν δυό ιδέες. Δεν θα αναφερθώ ποιά είναι η σωστή και ποιά η λάθος. Δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Όμως, μέσα σ’ αυτή την εξελικτική πορεία του ανθρώπου επαναπροσδιορίστηκαν ή συνεχίστηκαν βασικές έννοιες και αξίες . Είχαμε μία έντονη εποχή που ο κόσμος πάλι μαστόρευε την ζωή του και προσδοκούσε να βρεί την συνέχειά του.

Αυτές οι εποχές όμως άλλαξαν και ο άνθρωπος πέρασε είτε στην μάζα, έχασε το πρόσωπό του , έγινε κάτι το αθροιστικό είτε έγινε ένας καταναλωτής , μια μονάδα που έπαψε να είναι επώνυμος μάστορας , έπαψε να σμιλεύει και άρχισε να επιλέγει. Άρχισε μία ζωή του σουπερμάρκετ. Διαλέγει κατάστημα, διαλέγει προϊόν.
Αυτή η διαδικασία λοιπόν , άρχισε να περιορίζει τους παλιούς διαπροσωπικούς συνεκτικούς κρίκους μια κοινωνίας, άρχισε να επιλέγει, να εκπροσωπείται, άρχισε να επιλέγει τροφή , άρχισε να επιλέγει πλέον διαμεσολαβητές. Έχασε την επαφή του με την «πατρίδα». Δηλαδή την κοινωνία, την τοπική κοσμοθεωρία και ανθρωπολογία, τα άλλα επώνυμα πρόσωπα του χώρου του , τον αυτοβιώσιμο τρόπο ζωής του. Έπαψε να παράγει πατρίδα, κοινωνία, συμβολισμούς, ήθη, έθιμα και τα αντικατέστησε με την αναπαραγωγή. Άρχισε να επιλέγει από το ράφι. Έγινε καταναλωτής από τις ιδέες μέχρι τα αυγά .

Έτσι αρχίζει να οπισθοδρομεί και να επαναφέρει τις παθογένειες που ακόμα και σε ορισμένες πτυχές τους, οι προπάτορές του ή έστω κάποιοι μακρινοί συγγενείς του είχαν λύσει. Και έτσι σήμερα υπάρχει ένας χώρος με πέτρες, τσιμέντα, σίδερα, χρήματα και ανθρώπους. Με ράφια ,κερδοσκόπους και ωφελιμιστές. Με εργάτες, αστούς και τις υποδιαιρέσεις τους. Δεν έχει όμως μάστορες. Και χωρίς μάστορες δεν κάνεις πατρίδες , δεν κάνεις κάτι για το οποίο να είσαι υπερήφανος , που να μπορεί να νικά και να είναι όμορφο. Όχι μπαρόκ και ακριβό, όχι γιαπισμός. Να είναι ψυχικά όμορφο.

Γι’ αυτό, πιστεύω, όποιος αγαπά την πατρίδα ως χώρο, ως τόπο, ως κοινωνία , ως λαό, ως μια εξέλιξη όλων αυτών που κάποιοι παππούδες ενός ψηφιδωτού συνέθεσαν κάποτε, οφείλει σήμερα να την μαστορεύει. Να δράσει συνειδητά για να καταπολεμήσει τα λάθη του και να προσπαθήσει να φτάσει το αιώνιο, το άφθαρτο, μια πορεία για το καλύτερο και το ιδανικό. Μια κοινωνία , ένα λαό, μια πατρίδα που στο τέλος της ταπεινής μας ζωής να πούμε, σας άφησα έναν δικό μου κόσμο.

Γιατί σήμερα , αύριο, θα αναλάβουμε την παρακαταθήκη , μια πατρίδα των βιβλίων και των αγαλμάτων, αλλά όχι μια ζωντανή πατρίδα. Που θα είναι καμάρι μας για τις κοινωνικές της νόρμες, το πολιτικό παράγωγό της, την γνώση της, την αγάπη της για την ζωή, την φιλοκαλία της , για τις πόλεις της που αντικατοπτρίζουν την αγαπητική σχέση με τον τόπο και την οικουμένη.

Τί μας άφησαν να μας συγκινεί ? Τους Αιώνιους νεκρούς και το Τόπι.

27 Ιουνίου 2014

 

Γρηγορης Κλαδούχος