Γράφει ο Γεώργιος Αγαλιώτης
Πρίν απο αρκετό καιρό (περίπου 2 έτη) είχα μιλήσει για την ανάγκη
συσπείρωσης και ένωσης του λεγόμενου 'μεταρρυθμιστικού χώρου΄κάτω απο
μία νέα κομματική ομπρέλλα. Οι θέσεις του χώρου θα πήγαζαν απο μιά
αρχική φιλοσοφική οικονομικο-κοινωνικο-πολιτική μήτρα με τις βασικές
αναγκαίες αρχές θεμελίωσης μιας νέας πολιτείας εξ αρχής, εκ του μηδενός.
Ο νέος αυτός χώρος θα εξέφραζε όλα τα εναπομείναντα
υγιή κομμάτια του πληθυσμού, θα επαναπροσδιόριζε τη σχέση
πολιτείας-πολίτη και θα εξέφραζε την ιδεολογική του υπεροχή και πρακτική
βήμα βήμα, επηρεάζοντας και διεμβολίζοντας όλους τους υπάρχοντες
πολιτκούς σχηματισμούς.Στο χώρο αυτόν δεν θα υπήρχαν αριστεροί και
δεξιοί.Όλοι θα ήσαν δεκτοί εφόσον ασπάζονταν τις βασικές αρχές της
μήτρας.
Μετά λύπης μου πλέον και ενώ πιστεύω πως οι περισσότεροι
'μεταρρυθμιστές' θα ήθελαν να πραγματοποιηθεί και να πάρει σάρκα ένα
τέτοι πολιτικό γεγονός έχουν επιστρέψει στις λογικές ανασυγκρότησης της
λεγόμενης 'κετροαριστεράς' ή 'κεντροδεξιάς' .
Στη χώρα του 1,5 εκατομμυρίων ανέργων, των εκατοντάδων υπηρεσιών χωρίς
ανάγκη ύπαρξης, των εκατοντάδων χιλιάδων νεόπτωχων, των γιαλαντζί
αναπήρων,των χιλιάδων βολεμένων 'συνδικαληστών', των κλειστών
επαγγελμάτων,των άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομών, των εκατοντάδων
χιλιάδων συνταξιούχων των 50 ετών, των εκατονταδων χιλιάδων ημετέρων
πλουσιοπάροχα ακόμα αμοιβομένων και βολεμένων, των νέων χιλιάδων
γιαλαντζί εθνικοσοσιαληστών και των επερχόμενων 'νεοσοσιαληστών'
,συζητούμε ακόμη για νεκραναστάσεις.
Ειλικρινά λυπούμαι βαθύτατα.Διατηρώ ακόμα μόνο μια ελπίδα όσον αφορά τις
επερχόμενες Περιφερειακές εκλογές άν και το ίδιο της φυλής μας που
είναι ο εγωκεντρισμός και η πολυδιάσπαση δεν αφήνει πολλά περιθώρια
αισιοδοξίας. Οι 'αντισυστημικοί' (που το θυμήθηκα ε;) σκέπτονται και
πράττουν 'συστημικά'!
Αναζητείται ελπίς!